Γράφει ο Γιώργος Μάστορας
«Θα πρέπει να κουβεντιάσουμε και για κάτι ακόμα: ότι δε θεωρούμε καθόλου αυτονόητη και αιώνια τη “νομιμότητα” γενικώς, ούτε πιστεύουμε πως “η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων”, ιδίως σε εποχές που τα κράτη διεκδικούν και επιβεβαιώνουν το “δικαίωμά” τους στην ελεύθερη καταστολή, χωρίς η αντιπροσωπευτική δημοκρατία να τα περιορίζει ιδιαιτέρως. Αντίθετα, γνωρίζοντας ότι “ο δημοκρατικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό δεν θα είναι ένα απλό ειρηνικό ...
πέρασμα”, καταλαβαίνουμε ότι για τη στοιχειώδη κοινωνική αυτοάμυνα απαιτούνται συγκεκριμένα “ποσά” βίας, υποστηρίξιμα τουλάχιστον στα τμήματα της κοινωνίας που μας ενδιαφέρουν προνομιακά, “ποσά” που αντιστοιχούν στην υπόθεση που υπερασπιζόμαστε και που λειτουργούν απελευθερωτικά για τους κυριαρχούμενους, αναδεικνύοντάς μας ταυτόχρονα ως παραδειγματική και ηθική δύναμη”. Τα τελευταία χρόνια, είτε καίγεται το βιβλιοπωλείο του Άδωνι Γεωργιάδη στη Σόλωνος, είτε πέφτουν μολότοφ σε αστυνομικά τμήματα, είτε σπάνε τράπεζες σε μια πορεία, οι αντίπαλοί μας θεωρούν αυτονόητη υποχρέωση μας να δηλώσουμε ότι καταδικάζουμε “τη Βία”…
Γιατί τόσο άγχος να μας “αποπροσανατολίσουν”, που θα΄λεγε και το ΚΚΕ; Για να αποκατασταθούν πολιτικά οι “πληγέντες” (πρόσωπα ή θεσμοί) και να εδραιωθεί, στο πεδίο της ιδεολογίας, η άποψη πως μέσα στην κοινωνία ουδείς άλλος δικαιούται να ασκεί βία, παρά μόνο το κράτος…»
Σε ποιον, άραγε, ανήκουν τα παραπάνω λόγια; Σίγουρα όχι σε Χρυσαυγίτη, γιατί σ΄αυτήν την περίπτωση τα καθεστωτικά ΜΜΕ θα φρόντιζαν την «ανάλυση» των απόψεων αυτών, με το γνωστό «μοιρογνωμόνιο» επιμήκυνσης της ερμηνείας κάποιας δήλωσης. Επειδή, όμως, τα λόγια αυτά ανήκουν σε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, συγκεκριμένα στον Δημοσθένη Παπαδάτο – Αναγνωστόπουλο γι΄αυτό και δεν σχολιάστηκαν όπως τους άρμοζε όταν ειπώθηκαν. Ο τύπος αυτός, συν τοις άλλοις, είναι ανακατεμένος και σε μια «περίεργη» ιστορία, καθώς το 2011 συνελήφθη από τους άνδρες της αντιτρομοκρατικής στο Παγκράτι. Να πώς περιγράφει ο ίδιος την σύλληψή του:
«…λίγο μετά τις 4, βρέθηκα στη Φορμίωνος στο Βύρωνα. Ένας με πολιτικά μου προτάσσει περίστροφο, λέει Ασφάλεια, και συγχρόνως βρίζει. Βλέπω ανθρώπους με κουκούλες να έρχονται προς τα πάνω μου. Άρχισα να φωνάζω βοήθεια γιατί ένιωθα ότι απειλούμαι. Νόμιζα ότι ήταν επίθεση από ακροδεξιούς. Έπεσαν πάνω μου τρία – πέντε άτομα για να με ακινητοποιήσουν. Όσο ήμουν κάτω, έλεγα το όνομά μου, ότι είμαι υποψήφιος διδάκτορας, ότι δουλεύω στο Ινστιτούτο Πουλατζά και ότι είμαι μέλος του ΣΥΝ. Τίποτα δεν τους σταμάταγε». Στην ανακοίνωσή της τότε η αστυνομία, που μιλούσε για προσαγωγή δεν ενέπλεξε πουθενά τον Παπαδάτο με την υπόθεση των άλλων συλλήψεων που έκανε η αντιτρομοκρατική την ίδια ημέρα και των ερευνών κατά τις οποίες βρέθηκαν όπλα, πυρομαχικά και διάφορα άλλα που είχαν σχέση με τους “Πυρήνες”. Πόσο τυχαίο ήταν άραγε το ότι η Αντιτρομοκρατική βρέθηκε εμπρός στον Παπαδάτο; Πώς έτυχε ο κ. Παπαδάτος να έχει εκείνη ακριβώς τη στιγμή στην κατοχή του ένα ακόμη δελτίο ταυτότητας, εκτός από το δικό του – η κλοπή του οποίου είχε δηλωθεί από το 2004 και το οποίο δήλωσε ότι μόλις είχε βρει λίγα στενά πιο κάτω και το οποίο σκόπευε να παραδώσει στο αστυνομικό τμήμα. Οι συμπτώσεις πάντως είναι αρκετές για να βάλουν τον οποιοδήποτε σε σκέψεις. Ιδιαίτερα όταν οι πλαστές και κλεμμένες ταυτότητες χρησιμοποιούνταν ευρέως από τους “Πυρήνες”. Το ότι όμως αυτή η “σύμπτωση” έτυχε σε ένα μέλος τους ΣΥΡΙΖΑ το οποίο στο παρελθόν είχε επιχειρήσει να δικαιολογήσει – έστω και ποσοστιαία – την πολιτική βία, όπως ο ίδιος έγραφε, προκαλεί ακόμη περισσότερες σκέψεις».
Αναφέραμε όλα αυτά επειδή στην εκπομπή του Πρετεντέρη το βράδυ της Δευτέρας ο συνταγματολόγος Γιώργος Κατρούγκαλος είχε αναφορά γύρω από το θέμα της βίας. Καταρχάς, ο Κατρούγκαλος έχει την δυνατότητα να εκφράζει την άποψή του με άνεση μέσα από την πιο βοθροειδή, ίσως, εκπομπή της Ελληνόφωνης (και όχι Ελληνικής) τηλεόρασης. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν την είχε ποτέ μέχρι τώρα. Ο Κατρούγκαλος είναι βολεμένος, διορισμένος σε μια κρατική θέση και δεν αντιμετωπίζει βιοποριστικό πρόβλημα. Αντιθέτως, οι Χρυσαυγίτες αντί να κοιτάνε «την δουλειά και το σπίτι τους» ασχολούνται με την Πολιτική και βρίσκονται διωκόμενοι για τις Ιδέες τους. Συν τοις άλλοις, ο Κατρούγκαλος παραποιεί βάναυσα την Αλήθεια όταν παίρνει ένα μεμονωμένο τραγικό περιστατικό και το παρουσιάζει ως μόνιμη πολιτική ατζέντα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Αν θέλει να ψάξει για υμνητές της βίας, τα λόγια του «συντρόφου» Δημοσθένη είναι η καλύτερη απόδειξη. Οι πολύ σωστές επισημάνσεις του απέναντι στο λαομίσητο πρόσωπο του Θεόδωρου Πάγκαλου δεν σημαίνει ότι δικαιολογούνται οι αστειότητές του περί «κακής βίας» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ (την οποία, φυσικά, δεν μπορεί να τεκμηριώσει) και «καλής κοινωνικής βίας» των διαφόρων αριστερών μορφωμάτων. Αυτό, εκτός από μια συνειδητή όσο και επιτήδεια διαστρέβλωση της Αλήθειας, αποτελεί και έναν καλό «φούρνο», ο οποίος «όλα τα αλέθει».
Η υπαρκτή αριστερή βία, που οδήγησε στις δολοφονίες της MARFIN και στα μπάχαλα – πλιάτσικα του Δεκεμβρίου του 2008, μπορεί μ΄ αυτόν τον τρόπο να μεταμφιεστεί σε Λαϊκή θέληση, ενώ στην πραγματικότητα στρέφεται εναντίον του γιατί τροφοδοτεί την κυβερνητική προπαγάνδα και ενισχύει την καθεστωτική καταστολή.
Ας αφήσει για λίγο την θεσμική του ιδιότητα και τον παχυλό μισθό του και ας αναρωτηθεί ορισμένα βασικά πράγματα. Όταν ο ανεκδιήγητος Πάγκαλος, μέσα στο θλιβερό του παραλήρημα, ομιλεί περί συλλήψεων εκατοντάδων, ακόμη και χιλιάδων αν χρειαστεί, Χρυσαυγιτών αυτό θεωρείται απ΄όλες τις πτυχές του συστήματος (το οποίο υπηρετεί ο Κατρούγκαλος, συνειδητά ή ασυνείδητα δεν έχει σημασία) ως μια φυσιολογική δήλωση. Όταν, όμως, λέει ότι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έκαψαν την MARFIN, τότε πολλοί είναι εκείνοι που βγαίνουν και υποστηρίζουν ότι ο υπέρβαρος πρώην υπουργός ξεπέρασε τα όρια. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, λοιπόν.
Θα υπενθυμίσουμε, όμως, στον Κατρούγκαλο ότι η κυρίαρχη βία της μνημονιακής συγκυβέρνησης έχει δύο σκέλη. Στο Κοινωνικό επίπεδο στρέφεται σε βάρος του Ελληνικού λαού, με την στυγνή εφαρμογή των όσων επιθυμούν οι διεθνείς τοκογλύφοι και το εγχώριο υπηρετικό τους προσωπικό. Στο Πολιτικό επίπεδο, όμως, στρέφεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Γιατί Βία είναι η αντισυνταγματική και αντιδημοκρατική φίμωση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στο Κοινοβούλιο. Βία είναι η αποσιώπηση των θέσεών μας από τα ΜΜΕ, όπως και η συνεχιζόμενη λασπολογία των ΜΜΕ εναντίον μας. Ανάλογα με την περίπτωση είτε ακολουθούν την τακτική της σιωπής είτε της άκρατης συκοφάντησης. Βία είναι να κατακρεουργείται το Σύνταγμα, η Νομική Επιστήμη, το τεκμήριο της αθωότητας και η λογική της συλλογικής ευθύνης να διογκώνεται απίστευτα μέσα από ένα τραγικό μεν, τυχαίο δε, περιστατικό. Βία είναι η μεταχείριση του Αρχηγού ενός Λαοφιλούς Κινήματος και των Βουλευτών του με μεθόδους οργανωμένης αλητείας, δημόσιας διαπόμπευσης και κατάφορης παραβίασης κάθε ανθρωπίνου δικαιώματος. Βία είναι τα παράνομα τηλεοπτικά κανάλια, που βασίζονται σε ύποπτο χρήμα και έχουν τεράστια χρέη, να χειρίζονται την υπόθεση εντελώς μονόπλευρα, με κάποιους θρασύδειλους δημοσιογράφους να λειτουργούν χυδαία ως εισαγγελείς και πρόεδροι δικαστηρίων. Βία είναι οι προσαγωγές, οι προφυλακίσεις, η απίστευτη ταλαιπωρία Αθώων ανθρώπων χωρίς καμία απόδειξη και με «στοιχεία» τις καταθέσεις ψευδομαρτύρων. Βία είναι η υποκρισία να ομιλούν οι ψεύτες των ΜΜΕ ότι οι Ιδέες δεν διώκονται και ότι η υπόθεση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είναι ποινική, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι η δίωξη έχει ξεκάθαρα Πολιτικό Χαρακτήρα.
Ας κάνει, λοιπόν, μια συζήτηση με την συνείδησή του ο Κατρούγκαλος (και όχι μόνον). Σίγουρα θα βρει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να διαπιστώσει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
