Ο δημοσιογράφος Άρης Σπίνος με άρθρο του στην εφημερίδα «Ακρόπολις» κατακεραυνώνει το σαθρό πολιτικό σύστημα, το οποίο προχωρά σε διεξαγωγή εκλογών με τον Αρχηγό και τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής να παραμένουν παράνομα προφυλακισμένοι στα κελιά της Τιμής για πρώτη φορά στην ιστορία της μεταπολίτευσης.
Σε ποιον να το πεις και ποιος να σε πιστέψει; Τόση δημοκρατία είχαμε να δούμε από την χούντα.
Για τις Άγιες Ημέρες του Πάσχα φιλοξενώ στο σπίτι μου τη γιαγιά από το χωριό. Γυρνώντας αργά προχθές το βράδυ, την είδα δίπλα στο τζάκι «σκεπασμένη» με δεκάδες βιβλία και άλλες τόσες ...
εφημερίδες των προηγουμένων δεκαετιών.
«Γιαγιά αποφάσισες να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου για το παρελθόν της πατρίδας μας;» τη ρώτησα ως γραμματιζούμενος εγγονός. Με κοίταξε, αλλά δεν μου απάντησε. Σκέφτηκα πως ο νους της θα ταξιδεύει σε αυτό που μελετούσα και δεν επέμενα άλλο. Απομακρύνθηκα από το σαλόνι κι ενώ προσπαθούσα να τηγανίσω δύο αυγά, άκουσα τη φωνή της.
«Για έλα εδώ, βρε παιδί μου». Ευτυχώς που δεν είχα προλάβει να ρίξω τα αυγά στο τηγάνι. «Ψάχνω από το πρωί να δω εάν έχουν ξαναγίνει Εκλογές στην Ελλάδα με δημοκρατικό πολίτευμα και βρίσκονταν βουλευτές και αρχηγός κόμματος στη φυλακή», μου λέει. «Γιαγιά, ούτε επί δημοκρατίας ούτε επί δικτατορίας βρισκόταν στη φυλακή βουλευτές. Τι θέλεις όμως τώρα και τα ψάχνεις;
Αυτοί που τους έβαλαν στη φυλακή κάτι παραπάνω από εμάς θα ξέρουν». Τι ήθελα και το είπα! «Τον κακό τους τον καιρό ξέρουν. Στραβάδια είναι που νομίζουν ότι θα πάω εγώ 90 χρονών να ψηφίσω και με φοβίσουν τα καμώματα τους». Είδα την γιαγιά αποφασισμένη και έτοιμη για όλα. Όσο καθόταν δίπλα στο τζάκι πήγα στο δωμάτιο της άρχισα να ψάχνω διακριτικά μπας και βρω καμιά φωτογραφία του Κασιδιάρη.
Βρήκα τη ταυτότητα μέλους που είχε στα νιάτα της στην ΕΡΕ. Βρήκα μία φωτογραφία που είχε μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όταν είχε πάει να εγκαινιάσει ως πρωθυπουργός ένα γεφύρι στις Κάτω Ραχούλες. Βρήκα και το ημερολόγιο της που είχε που είχε σημειώσει τη ημέρα που έπρεπε να πάει να ψηφίσει τον Αντώνη Σαμαρά για πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας.
Αυτό όμως που δεν μπορώ να σας περιγράψω με λόγια είναι αυτό που διάβασα σε ένα χαρτάκι που η ίδια είχε κρύψει μέσα στην εσωτερική τσέπη ενός μαύρου παλτού. Ήταν ένα ψηφοδέλτιο που είχε φτιάξει μόνη της με το όνομα ενός κόμματος. Στην πίσω πλευρά έγραφε: «Εσείς το καταργήσατε, αλλά εγώ το ψηφίζω»!
