Πέρυσι τέτοιες μέρες, γράφαμε σε τούτη τη στήλη για τα παιδικά μας Χριστούγεννα. Γράφαμε για τους δρόμους και τα μαγαζιά, για τους γονείς μας και τη ζωή που έφτιαξαν με την πίστη ότι το αύριο θα είναι καλύτερο για τα παιδιά τους.
Και καταλήγαμε με τα ακόλουθα: ...
«Γι’ αυτήν την Αθήνα, γι’ αυτές τις πόλεις, γι’ αυτά τα χωριά, γι’ αυτές τις αναμνήσεις που είναι η ζωή μας και δεν τη χαρίζουμε, δεν την πουλάμε, δεν τη χρωστάμε σε κανέναν τοκογλύφο, σε κανέναν πολιτικάντη, σε κανέναν νταβατζή, έλληνα ή ξένο. Γιατί η ζωή μας δεν είναι δική μας να την παραδώσουμε, να τη χαρίσουμε ή να την πετάξουμε στα σκουπίδια. Είναι η ζωή των προγόνων μας και η ζωή των παιδιών μας. Είναι ο σπόρος της ζήσης μας, ο σπόρος της Φυλής μας. Γι’ αυτή τη ζωή, γι’ αυτές τις πόλεις, γι’ αυτά τα θηκάρια των προγόνων μας θ’ αγωνιστούμε. Και πάνω απ’ όλα, για το παιδί που ζει μέσα μας, αιώνια έφηβοι, αιώνια ελεύθεροι, αιώνια Έλληνες. Ζήτω η Νίκη! ».
Πολλοί συναγωνιστές ένιωσαν λαχτάρα και συγκίνηση, αγανάκτηση και προσδοκία για μιαν Ελλάδα που πήραν γλιστρώντας απ’ τα χέρια του λαού μας και που με τα προδοτικά μνημόνια θέλουν να διαγράψουν από το μέλλον του οι πολιτικάντηδες όπως κι αν λένε ή θα πουν τα κόμματά τους, στην προσπάθειά τους να σωθούν από τη λαϊκή οργή.
Ένα χρόνο μετά, ο Θεός των Ελλήνων θέλησε η Χρυσή Αυγή να είναι στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Θέλησε η φωνή της, η φωνή της καρδιάς μας, η αληθινή, ανόθευτη φωνή του κάθε Έλληνα και της κάθε Ελληνίδας που αισθάνεται το Ελληνικό Αίμα να ρέει στις φλέβες του και να κινητοποιεί την ψυχή του, η φωνή του Έλληνα να ακούγεται για πρώτη φορά στη Βουλή. Για πρώτη φορά το 2012 ο Ελληνικός Εθνικισμός μεγαλώνει σε κάτι ουσιαστικό και λαϊκό, σε ένα κίνημα που δίνει όχι μιαν αόριστη ελπίδα αλλά μια χειροπιαστή προοπτική για μια νέα , δυνατή, αυθεντικά Ελληνική διακυβέρνηση της χώρας μας.
Σήμερα, Σάββατο βράδυ, στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, εκατοντάδες συναγωνιστές μας στέκονταν όρθιοι στην αίθουσα, στο μπαλκόνι και στις σκάλες, μέσα στο κρύο του Δεκεμβρίου, για να ακούσουν τους συναγωνιστές ομιλητές και τον Αρχηγό μας να μιλούν για το νόημα των Ελληνικών Χριστουγέννων. Και χειροκροτούσαν και επευφημούσαν με ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα: Ναι, δεν χαρίζουμε σε κανέναν τις γιορτές μας, τα έθιμά μας, την Πίστη και την Πατρίδα μας. Γιατί Πατρίδα μας είναι και οι ναοί και οι εκκλησιές μας, και οι προσωπικές και συλλογικές μας αναμνήσεις που συνδαυλίζουν τον αιώνιο ελληνικό νόστο.
Μερικές ώρες νωρίτερα, στην κεντρικότερη πλατεία του Πειραιά η Χρυσή Αυγή διένειμε σε 5000 Ελληνικές οικογένειες τρόφιμα, ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης, είδη που αγοράστηκαν από την εκλογική επιχορήγηση και από την εισφορά των βουλευτών μας, γιατί τα χρήματα του ελληνικού λαού πρέπει να αξιοποιούνται προς όφελος του Ελληνικού λαού.
Η ενέργεια αυτή δεν άρεσε βεβαίως στους δεξιούς διεθνιστές που έσπευσαν να… μηνύσουν τη Χρυσή Αυγή, νομίζοντας ότι έτσι θα καλύψουν το μερίδιό τους στην καταστροφή της Πατρίδας μας στην οποία συμμετείχαν επί δεκαετίες ως κυβερνητικά στελέχη.
Τίποτα όμως δεν σταματά τη Χρυσή Αυγή από το να σταθεί με όλες της τις δυνάμεις στο πλευρό του Λαού μας, μπροστάρης του Λαού μας, και να κάνει πράξη όσα πιστεύει και υπόσχεται.
Απόψε, κάθε ένας στο πολυπληθές ακροατήριο της οδού Δηλιγιάννη, νέος ή μεγαλύτερος, άνδρας ή γυναίκα, κάθε Χρυσαυγίτης και κάθε Χρυσαυγίτισσα άναψε στην ψυχή του ένα φαναράκι σαν αυτά που οι παππούδες μας κρατούσαν για να πάνε ξημερώματα στην λειτουργία των Χριστουγέννων. Χιλιάδες, κι αύριο εκατομμύρια γιορτινά φαναράκια που μέσα στα πηχτά σκοτάδια της κατοχής και της προδοσίας δείχνουν στους ταραγμένους, αποπροσανατολισμένους, απελπισμένους συνέλληνές μας το δρόμο προς την ανατολή, τη Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού.
Απόψε, παραμονές Χριστουγέννων, αφού η Χριστουγεννιάτικη ομιλία έκλεισε με τον Εθνικό μας Ύμνο, άκουσα μιαν νεαρή συναγωνίστρια να λέει: «Δεν ξέρω γιατί αλλά ο Εθνικός Ύμνος με έκανε να ανατριχιάσω. Όχι από το κρύο, αλλά από κάπου μέσα μου». Και η καρδιά μου ζεστάθηκε από την βαθιά Πίστη που θέλω να μοιραστώ μαζί σας, και θέλω να μοιραστείτε και με όλους όσους ξέρετε που φοβούνται, που αμφιβάλλουν, που διστάζουν. Θέλω να πιστέψουν κι αυτοί πως όσο υπάρχουμε, όσο υπάρχουν Έλληνες, όσο υπάρχουν Χρυσαυγίτες τίποτε δεν έχει τελειώσει, αλλά τώρα όλα ξεκινούν.
Καλά Χριστούγεννα. Ζήτω η Νίκη.
Η ΟΧΙΑ
