Οι ΗΠΑ σήμερα είναι το υπερεκτιμημένο υπόλοιπο των δυο πάλαι ποτέ αντιπάλων του ψυχρού πολέμου. Η Σοβιετική Ένωση έχει εξαφανιστεί αλλά οι ΗΠΑ είναι ακόμη παρούσες στο διεθνές στερέωμα εκμεταλλευόμενες την απουσία ανταγωνιστών και έχοντας έτσι την ευκαιρία να ...
αυτοαναγορευτούν σε παγκόσμια δύναμη.
Το 1991 εφόσον πρυτάνευε η λογική, και όχι οι πιέσεις του μεγάλου σιωνιστικού κεφαλαίου, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν εκμεταλλευόμενες τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας και την απουσία αντιπάλου να δημιουργήσουν ένα μεγάλο πλεόνασμα ευημερίας. Μετά όμως από πολλές αναβολές το 1995 ο πρόεδρος Κλίντον των Δημοκρατικών αποφάσισε, με την σύμφωνη γνώμη του Κογκρέσου όπου την πλειοψηφία είχαν οι Ρεπουμπλικάνοι, να επιβάλει το σχέδιο της παγκόσμιας ηγεμονίας υιοθετώντας την πλήρη και υπερκοστοβόρα αναβάθμιση το οπλοστασίου των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, ενώ δεν υφίστατο αντίπαλος, στρατιωτικός ή πολιτικός.
Μετά από 18 χρόνια οι ΗΠΑ έχουν σπαταλήσει τους πόρους τους σε πολέμους που διεξάγονται για τα συμφέροντα των Αγγλοαμερικανών σιωνιστών, βρίσκονται στην πολύ δυσάρεστη θέση να έχουν χρέος 16,7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, να έχουν απολέσει το οποιοδήποτε ηθικό πλεονέκτημα ως παγκόσμια δύναμη και να βρίσκονται ουσιαστικά ως χώρα εκτός ελέγχου. Στο παγκόσμιο στερέωμα εμφανίζονται άλλες χώρες που αμφισβητούν και ανταγωνίζονται την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ. Η πρόσφατη 68η γενική συνέλευση του ΟΗΕ ανέδειξε παραδείγματα αυτής της αμφισβήτησης, όπου πολλές χώρες με προεξάρχουσες τις χώρες BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) εναντιώθηκαν με όχι και τόσο διπλωματική γλώσσα ανοικτά στην παγκόσμια αμερικανική μονοπολικότητα ή άλλως, με παλαιούς όρους, στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης σύμφωνα με τον τελευταίο ηγέτη της Γκορμπατσόφ ήταν ήδη αναπόφευκτη από το 1986 όταν συνέβη το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνομπίλ και η ΕΣΣΔ απέτυχε οικτρά, μη όντας σε θέση να προστατεύσει τον λαό της. Αν και δεν υφίσταται κάποιος παραλληλισμός με τις σημερινές ΗΠΑ θα μπορούσαμε να υπενθυμίσουμε ότι το αμερικανικό κράτος απέτυχε να προστατεύσει τους κατοίκους του από τον τυφώνα Κατρίνα το 2005 και τον τυφώνα Σάντι το 2012 δείχνοντας έμπρακτα την ανικανότητά του. Η πρόσφατη διαφωνία μεταξύ προέδρου Ομπάμα και Ρεπουμπλικάνων για την κάλυψη του ύψους του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης, ασχέτως αν επιλυθεί ή όχι, δείχνει την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει αυτή η χώρα.
Πριν την τελική πτώση της η Σοβιετική Ένωση προσπάθησε να αποφύγει το μοιραίο εφαρμόζοντας αιματηρές οικονομίες στον προϋπολογισμό της. Αυτό που έπραξε η Μόσχα ήταν να διακόψει άμεσα την οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια προς τους τότε συμμάχους της. Έτσι διεκόπη η βοήθεια προς χώρες του τρίτου κόσμου αλλά και προς τις χώρες του συμφώνου της Βαρσοβίας. Ως αποτέλεσμα αυτού ήταν οι σύμμαχοι της Σοβιετικής Ένωσης, μη έχοντας άλλη επιλογή, να στραφούν για βοήθεια στο αντίπαλο στρατόπεδο, δηλαδή προς την Ουάσιγκτον. Αυτή η «λιποταξία» που συμβολίστηκε με την πτώση του τείχους του Βερολίνου επιτάχυνε την φθορά της Σοβιετικής Ένωσης.
Στην σημερινή εποχή όπου τα πρόσφατα γεγονότα έδωσαν το δικαίωμα στην Μόσχα να πανηγυρίζει για τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή είναι πολιτικά αξιοπερίεργο να διακόπτουν οι ΗΠΑ την οικονομική βοήθεια προς την Αίγυπτο με το πρόσχημα του στρατιωτικού πραξικοπήματος εναντίον της κυβέρνησης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αφού είναι τοις πάσι γνωστό ότι με το πραξικόπημα δεν άλλαξε τίποτε στην εξωτερική πολιτική αυτής της χώρας. Τίποτε δεν εμπόδιζε τις ΗΠΑ να συνεχίσουν να βοηθούν οικονομικά την Αίγυπτο.
Ο Ομπάμα προσπάθησε με την διακοπή της βοήθειας προς την Αίγυπτο όπως και με τις οικονομίες κλίμακας από την πρόσφατη αναδιάρθρωση των στρατιωτικών δυνάμεων να μειώσει, έστω κατά ένα μικρό ποσοστό, το έλλειμμα και κατ’ επέκταση το χρέος και να γλιτώσει την χώρα του από την πιθανή χρεωκοπία. Η στάση πληρωμών όμως της αμερικανικής κυβέρνησης δείχνει σε όλους ξεκάθαρα ότι η δεσπόζουσα δύναμη των ΗΠΑ δεν μπορεί να περιοριστεί μερικώς χωρίς να υπάρξει κίνδυνος κατάρρευσης. Κίνδυνος κατάρρευσης που σαφώς δημιουργεί σε πολλούς παραλληλισμούς με την εποχή της πτώσης του τείχους του Βερολίνου και την διάλυση της ΕΣΣΔ.
