Τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν για τον συρφετό της αριστεράς ένα σακουλάκι από καραμέλες που μηρυκάζουν, όποτε θέλουν να θολώσουν την κρίση της ανθρώπινης μάζας, να εκφοβίσουν την συνείδησή της και να καθοδηγήσουν την βούλησή της. ...
Μία από αυτές τις «καραμέλες» είναι και τα «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», τα οποία –κατά το δοκούν-έχουν διαπράξει μόνο οι ηττημένοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σωρείες αφιερωμάτων σε φυλλάδες και κανάλια αναλύουν μέχρι και τα κίνητρα της οικιακής βοηθού του Χίτλερ, ενώ τηρούν σιγή ιχθύος σε μεγάλο βαθμό για τα πεπραγμένα και των δύο μεγάλωννικητών, της Φιλελεύθερης Δύσης και των Σοβιετικών πατερούληδων και ορφανών. Ένα από τα πιο συγκαλυμμένα και τερατώδη εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, έχει επιτελεστεί στο πυρηνικό πεδίο του Σεμιπαλατίνσκ.
Είκοσι χρόνια έχουν περάσει από το κλείσιμο του πεδίου πυρηνικών δοκιμών, Σεμιπαλατίνσκ, στο Ανατολικό Καζακστάν ( η πόλη ονομάζεται σήμερα Semey). Η Σοβιετική Ένωση, μέσα σε 40 χρόνια, διεξήγαγε 456 πυρηνικές δοκιμές( 340 υπόγειες και 116 υπέργειες). Η πρώτη δοκιμή πραγματοποιήθηκε 29 Αυγούστου του 1949 με το κωδικό όνομα “firstlightning”, υπό το βλέμμα του σαδιστή Λαβρέντι Μπέρια, ενός από τους δήμιους του Στάλιν. Φημολογείται, ότι οι πρώτες λέξεις που εκστόμισε ο Μπέρια στην πρώτη δοκιμή ήταν : «Πες μου, έμοιαζε με την αμερικάνικη;»
Οι 200.000 κάτοικοι έγιναν πειραματόζωα, καθώς τους διέταζαν να εξέλθουν από τα σπίτια τους, κατά την διάρκεια των εκρήξεων. Οι επιστήμονες τους υπέβαλλαν σε εξετάσεις, μετέπειτα, για να προσδιορίσουν τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας.
Η Σοβιετική κυβέρνηση κρατούσε μυστικές τις δοκιμές, ενώ υπήρχαν μέχρι και κάτοικοι σε απομονωμένες περιοχές, που δεν γνώριζαν σε τι υποβάλλονταν ή τις καταστροφικές συνέπειες αυτών των δοκιμών. Ακόμα και σήμερα οι συνέπειες που προκάλεσε η ραδιενέργεια, αποδίδονται επισήμως σε κακά γονίδια και άσχημες συνθήκες διαβίωσης, από τις κρατικές αρχές και από την σημερινή Ρωσία, η οποία δεν έχει αναγνωρίσει την ευθύνη της για τις απάνθρωπες αυτές δοκιμές.
Η ισχύς των δοκιμών ήταν 20.000 φορές μεγαλύτερη από την βόμβα στην Χιροσίμα. Η περιοχή έχει καταστεί ακατάλληλη για αγροτικές καλλιέργειες, καθότι είναι τόσο μολυσμένη, που έχουν καλύψει αρκετά σημεία της με ατσάλινες πλάκες, για να περιοριστεί η διαρροή της ραδιενέργειας.
Η τελευταία δοκιμή εκτελέστηκε τον Νοέμβριο του 1989 και το πεδίο έκλεισε μετά από 2 χρόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα μαρτύρια των κατοίκων λάβανε τέλος.
«Το κληροδότημα»
Στην περιοχή έχουν ιδρυθεί 6 ορφανοτροφεία για να στεγάσουν παιδιά, που γεννιούνται με δυσπλασίες, δυσμορφίες, καρκίνο και διάφορες γενετικές ανωμαλίες, τα οποία εγκαταλείπουν οι γονείς τους. Οι σύγχρονοι «Αποθέτες» του Καζακστάν στεγάζουν πάνω από 75.000 δυσμορφικά παιδιά σήμερα. Οι γεννήσεις δύσμορφων παιδιών συνεχίζουν να αυξάνονται, και ο λόγος της αύξησης αυτής δεν είναι μόνο τα υψηλά ποσοστά ραδιενέργειας στα οποία έχουν εκτεθεί οι γονείς, αλλά και η ανευθυνότητα των κρατικών αρχών του Καζακστάν. Επιτρέποντάς σε ανθρώπους που υπέστησαν διάφορες γενετικές αλλοιώσεις, να φέρουν στον κόσμο παιδιά, χωρίς να υπολογίζουν τις ανήμπορες ψυχές που θα «στοιβάξουν» σε κάποιο ίδρυμα, έχουν γίνει συνένοχοι και συνεχιστές του σοβιετικού εγκλήματος.
Αναρωτιόμαστε, αυτά τα περίφημα ανθρώπινα δικαιώματα για τα οποία κόπτονται όλα τα συντρόφια, εάν θεωρούν οι ίδιοι, ότι τηρήθηκαν στο πυρηνικό έκτρωμα του Σεμιπαλατίνσκ ή αποτελούν γι’ αυτούς 75.000 παιδιά σήμερα «απλά» παράπλευρη απώλεια και ιστορική παράλειψη;
Αντεπίθεση
