Το σύνθημα αυτό μένει βαθειά χαραγμένο στη μνήμη και την καρδιά όποιου βαδίσει έστω και για μία στιγμή πάνω στην πράσινη γραμμή της Λευκωσίας. Όποιου αντικρίσει λίγα μέτρα εμπρός του τη νεκρή ζώνη - όπου ο χρόνος απότομα σταμάτησε εκείνο το αλησμόνητο θέρος του 1974 - και πιο πέρα τα τουρκικά φυλάκια, τους μιναρέδες και την τεράστιο ημισέληνο που σκλαβώνει τον Πενταδάκτυλο.
Με το σύνθημα αυτό χαραγμένο στην καρδιά έφυγε απ' αυτόν τον μάταιο κόσμο ο Θεόφιλος ...
Γεωργιάδης 17 χρόνια πριν, στις 20 Μαρτίου του 1994, ημέρα Κυριακή και τότε, όπως και τώρα, χτυπημένος θανάσιμα από 5 σφαίρες έξω από την οικογενειακή του εστία στην ελεύθερη Λευκωσία. Ας είναι αυτό το λιτό κείμενο ένας φόρος τιμής σε έναν Έλληνα - έναν άνθρωπο που συγκέντρωνε πράγματι στη μορφή του τις αρετές του Έλληνα - που έφυγε πάνω στο άνθος μίας ζωής αγώνων και θυσιών, στη διαχρονική μάχη για ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Γόνος οικογένειας προσφύγων από τα κατεχόμενα προάστια της Λευκωσίας, μεγαλωμένος με το όραμα της επιστροφής, στα 18 του κατετάγη στις Δυνάμεις Καταδρομών της Εθνικής Φρουράς εκπληρώνοντας ένα όνειρο ζωής. Από τη Σ.Ε.Α.Π. στη Ρεντίνα και το Κέντρο Εκπαίδευσης Ανορθοδόξου Πολέμου και από ‘κεί πίσω στην Κύπρο, Έφεδρος Ανθυπολοχαγός πλέον στην θρυλική 32 Μοίρα Καταδρομών, με την οποία χιλιάδες Ελλαδίτες είχαμε την τιμή να συνυπηρετήσουμε στην προσωρινή της έδρα στο ΚΕΜΚ Σταυροβουνίου, όπου μεταστάθμευσε μετά τις θρυλικές επιχειρήσεις του 1974 στον Πενταδάκτυλο και τον βαρύ φόρο αίματος που πλήρωσε στον βωμό της ελευθερίας. Μετά την στρατιωτική του θητεία ο Θεόφιλος Γεωργιάδης ολοκληρώνει τις πανεπιστημιακές του σπουδές πάνω στις πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο και μαθαίνει άπταιστα τουρκικά.
Έχοντας αποδεχθεί τη βασική, όσο και πανάρχαια αρχή της στρατηγικής: «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» επικεντρώνει το ενδιαφέρον και τη ζωτικότητά του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, πιστός ταυτόχρονα στο διπλό όραμα της ΕΟΚΑ για την Ελευθερία και την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Τα σχέδιά του για την αναγέννηση του Ελληνισμού όμως ξεφεύγουν από τα στενά όρια της νήσου: «Καμία ηγεσία δεν έχει το δικαίωμα να μας στερήσει την ευκαιρία να εισέλθουμε ως ελευθερωτές στην Κερύνεια, την ίδια ώρα που Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός του Κουρδιστάν θα μπαίνει στο Ντιγιαρμπακίρ. Οι πόθοι του Ελληνισμού για απελευθέρωση της Κύπρου και της Βορείου Ηπείρου μπορεί να φθάσουν μέχρι την Κωνσταντινούπολη στα επόμενα χρόνια. Ο Ελληνισμός μπορεί εκμεταλλευόμενος τη διάλυση της Τουρκίας να ολοκληρωθεί στα ιστορικά του σύνορα».
Η έντονη διεθνής δράση του Θεόφιλου προκαλεί σοβαρά προβλήματα στην Τουρκία και η ΜΙΤ θέτει τον Έλληνα αγωνιστή στο στόχαστρό της. Στις 20 Μαρτίου του 1994, σχεδόν 20 χρόνια μετά τον «Αττίλα», στις 10 το βράδυ, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης γίνεται στόχος δολοφονικής επίθεσης στην είσοδο της οικίας του. Οι 5 σφαίρες των 9 χιλιοστών που τον πλήττουν σχεδόν εξ επαφής προκαλούν τον σοβαρό τραυματισμό του. Λίγη ώρα αργότερα ο ήρωας περνά στην αθανασία. Ο εκτελεστής και οι δύο βασικοί συνεργάτες του βρίσκονται δολοφονημένοι λίγες εβδομάδες αργότερα. Είναι και οι τρεις «Έλληνες». Το πτώμα του ενός ανακαλύπτεται σε ορεινή διάβαση της Λάρνακας, ενώ οι άλλοι δύο ανατινάζονται με βόμβες μεγάλης ισχύος εντός των οχημάτων τους. Οι βασικοί σχεδιαστές της επιχείρησης όμως, πράκτορες της ΜΙΤ (σύμφωνα με πληροφορίες είχαν εξαγοράσει ένα από τα κεφάλια του τουρκοκυπριακού υποκόσμου με 7.000 κυπριακές λίρες και 4 κιλά ηρωίνη για να κλείσει τη… δουλειά) παραμένουν εν ζωή. Όπως εν ζωή παραμένουν και οι δολοφόνοι των εθνομαρτύρων Ισαάκ και Σολωμού γεγονός που αποτελεί όνειδος για το ελληνικό κράτος και τις υπηρεσίες του, κυρίως δε για τους Αξιωματικούς που εμπλέκονται σε αυτές τις εξαιρετικά κρίσιμες εθνικές υποθέσεις.
Ηλίας Κασιδιάρης
ΥΓ: Το κείμενο αυτό γράφτηκε τον Μάιο του 2011 με αφορμή την επέτειο δολοφονίας του εθνομάρτυρα Θεόφιλου Γεωργιάδη από πράκτορες των τούρκων. Αναδημοσιεύεται σήμερα με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψή μας στην οικεία του Θεόφιλου στην Λευκωσία, όπου ο πατέρας του μας υποδέχτηκε θερμά, μας μίλησε για τον αγώνα του και μας υπέδειξε τις συνθήκες και το σημείο της στυγνής δολοφονίας, όπου σήμερα βρίσκεται η προτομή του Ήρωα. Από εκεί και η φωτογραφία μαζί με τους συναγωνιστές Ιωάννη Λαγό και Χρίστο Χρίστου, πρόεδρο του ΕΛΑΜ.
