Γράφει ο Γιώργος Μάστορας
Ο …πολύς Στέλιος Κούλογλου ξαναχτύπησε. Με κείμενο του στο tvxs, το οποίο έχει τίτλο «Ποιος βάζει βόμβες στα γραφεία της Χρυσής Αυγής», ο στρατευμένος «αντιφασίστας» δημοσιογράφος επιχειρεί να βάλει τρικλοποδιά, για πολλοστή φορά, στη νοημοσύνη μας. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Κούλογλου υποστηρίζει με θλιβερά υπονοούμενα, ότι η βόμβα στα γραφεία της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στον Ασπρόπυργο πολύ πιθανόν να μην ήταν προϊόν τρομοκρατικής ενέργειας, αλλά να την βάλαμε μόνοι μας!
Ο πρώην (;) Μαοϊκός και Σταλινικός Κούλογλου μπορεί να έχει ενσωματωθεί μια χαρά στο ...
συστημικό περιβάλλον, αλλά η μπολσεβικική νοοτροπία της λασπολογίας και της κατασυκοφάντησης παραμένει στην συμπεριφορά του αναλλοίωτη. Είναι, μάλιστα, τόσο ψεύτης ώστε να γράφει ότι «το περίεργο είναι ότι καμιά οργάνωση δεν έχει πάρει την ευθύνη για την επίθεση που έγινε πριν από καιρό στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Σωκράτους». Και όμως, για την επίθεση αυτή, την οποία ο Κούλογλου δεν την συνοδεύει με τον όρο τρομοκρατική (γιατί άραγε;) και είχε πραγματοποιηθεί στις 19 Μαρτίου 2010, είχαν αναλάβει την ευθύνη από κοινού οι τρομοκρατικές οργανώσεις «Συνομωσία των Πυρήνων της Φωτιάς», «Αντάρτικη ομάδα Τερροριστών» και «Κομμάντο Λάμπρος Φούντας» με προκήρυξη τους, που είχε δημοσιευτεί στον έντυπο και (κυρίως) ηλεκτρονικό τύπο.
Ο Κούλογλου, ο οποίος είναι τόσο επαναστάτης ώστε κατά καιρούς να έχει εκπομπές μηδαμινής τηλεθέασης στην κρατική τηλεόραση (μάλλον για να πολεμά το σύστημα εκ των έσω, να αμείβεται πλουσιοπάροχα και έτσι να καταρρεύσει οικονομικά το καθεστώς…) και να κατηγορείται στο παρελθόν από εργαζομένους του ότι τους χρωστά χρήματα. Όλα αυτά, όμως, δεν έχουν καμία απολύτως αξία και σημασία μπροστά στο… κοινωφελές έργο της αντιμετώπισης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Γι’ αυτό, άλλωστε, επιτρέπεται να «αλλάζονται τα φώτα» στην αλήθεια και την αντικειμενικότητα. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, ώστε – έστω και «εξ αγχιστείας» - να δίνεται μια υπερασπιστική διάθεση προς το ΠΑΣΟΚ και τον Βενιζέλο, οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι οι ηθικοί αυτουργοί αυτής της επίθεσης, αφού όταν θεωρείς κάτι ως αντισυνταγματικό και πρέπει να τεθεί στην παρανομία δεν τρέχει και τίποτα να το στείλουμε στον άλλο κόσμο…
Βεβαίως, ο Κούλογλου, ασχολείται και με τα φαινόμενα «νεοφασιστικής τρομοκρατίας» στην Ιταλία το 1969 και το 1972, όσο και με τις αναμασημένες γελοιότητες για τα εγχώρια δεδομένα, την δεκαετία του 70’. Το ερώτημα, απλό και σαφές, είναι το εξής:
Τι σχέση μπορούν να έχουν όλα αυτά τα συμβάντα (και μη) του παρελθόντος με την σημερινή εποχή, την τωρινή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα; Καμία φυσικά, αλλά φαίνεται πως ο Κούλογλου τον τίτλο της εκπομπής του «ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» τον μετατρέπει στην πραγματικότητα μέσω των γραφομένων του, σ’ ότι αφορά τουλάχιστον την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, σε «ψέματα, λάσπη και παραπληροφόρηση χωρίς σύνορα».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
