Στο αριστούργημά του, «η Δίκη», ο Κάφκα παρουσιάζει το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, τον Γιόζεφ Κ. να έρχεται αντιμέτωπος με μία σουρεαλιστική πραγματικότητα, όταν ενώ δεν έχει διαπράξει τίποτα, του ανακοινώνεται ότι κατηγορείται για ένα άγνωστο έγκλημα. Μην γνωρίζοντας γιατί κατηγορείται, περιδινίζεται σε ένα κυκεώνα ενοχών, που άδικα του δημιουργεί το περιβάλλον ...
του, αλλά και βεβαιότητας για την αθωότητά του, όπως του υπαγορεύει η λογική του.
Στην προσπάθεια να πείσει για την αθωότητά του απευθύνεται διαδοχικά σε ένα δικηγόρο, ένα ζωγράφο και έναν ιερέα. Όμως, ούτε η επιστήμη, ούτε η τέχνη, ούτε η θρησκεία δεν μπορούν και δεν προθυμοποιούνται να τον βοηθήσουν, μιας και αποτελούν πυλώνες του ίδιου του συστήματος που τον σέρνει σε δίκη.
Ηττημένος και απελπισμένος, περιμένει την ετυμηγορία των «δικαστών» η οποία υλοποιείται με την εκτέλεσή του με μια μαχαιριά στο στήθος «σαν το σκυλί». Στη «Δίκη», ο Κάφκα καταδεικνύει την παντοδυναμία της εξουσίας καθώς και την πεποίθηση που αυτή δημιουργεί στο άτομο ότι είναι μάταιο να ορθώσει ανάστημα και να διεκδικήσει ακόμα και τα πιο θεμελιώδη δικαιώματά του.
Σαν φάρσα, στην περίπτωσή μας, η ζωή αντιγράφει την Τέχνη με μοναδικό τρόπο και οι πολιτικοί μας αντίπαλοι έχουν εξαπολύσει ένα πρωτοφανές κυνήγι μαγισσών με σκοπό τον επαναπατρισμό των ψηφοφόρων τους. Απλώς και μόνο επειδή εκλεγήκαμε βουλευτές, αντιμετωπίζουμε κατηγορίες- φάντασμα και είμαστε έγκλειστοι. Σαν άλλοι Γιόζεφ Κ., εμείς και οι οικείοι μας έχουμε γίνει δέκτες του αποτροπιασμού βουλευτών, νομικών και άλλων για την καταφανέστατη παρανομία των διώξεών μας οι οποίοι, όμως, διστάζουν να μιλήσουν γι’ αυτό δημοσίως καθώς είναι σαρξ εκ της σαρκός του συστήματος που μας διώκει.
Άραγε σε ποιο κράτος Δικαίου, φυλακίζεται κανείς επειδή ο/η κουκουλοφόρος μάρτυρας Ε αναφέρει απλώς το όνομά του χωρίς να του αποδίδει έστω και μία πράξη; Ή μήπως «μέτρησαν» οι πολυάριθμες καταθέσεις πολιτικών μας αντιπάλων, όπως ο κύριος Δραγασάκης που αναφέρεται σε εμένα λέγοντας ότι απεκάλεσα τον Τσίπρα «mr Alexis»; Μιλάμε για … πλούτο στοιχείων και νομικές ακροβασίες που ούτε οι φαύλοι «δικαστές» του Γιόζεφ Κ. δεν θα αποτολμούσαν.
Γνωρίζουμε ότι, πιθανότατα, το πανίσχυρο (αλλά όχι αλάνθαστο) σύστημα έχει καταβάλλει προσπάθειες να «στήσει» την έδρα του δικαστηρίου και ίσως να το έχει ήδη καταφέρει.
Εμείς, όμως, δεν θα περιμένουμε στωικά την ήττα μας όπως ο Γιόζεφ Κ., διότι είναι νομοτελειακό το ότι στο τέλος θα νικήσουμε. Η Αλήθεια πρόκειται να αποκαλυφθεί οσονούπω. Προτείνουμε, λοιπόν, να επιλέξουν για τη Δίκη μας κάποιον συναυλιακό χώρο, όπως ήδη σκέφτονται να κάνουν, για να γίνει ο διασυρμός τους ακόμα πιο θεαματικός και φαντασμαγορικός.
Παναγιώτης Ηλιόπουλος
Πολιτικός κρατούμενος
Βουλευτής Μαγνησίας
