Υπάρχουν ορισμένα ζητήματα που είναι απολύτως ξεκάθαρα στην Νομική επιστήμη, ιδιαιτέρως όταν υπάρχουν δεδικασμένα. Αυτό ισχύει σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, είτε αυτή ακολουθεί το ρωμαϊκό δίκαιο (που στηρίζεται στην ερμηνεία του νόμου), είτε στηρίζεται στο αγγλοσαξωνικό δίκαιο (που εδράζει την ευρύτητα του στα δικαστικά προηγούμενα). Δεν ισχύει, όμως, για την...
Ελλάδα του Σαμαρά και της χούντας που αυτός έχει επιβάλλει.
Στην Ελλάδα τα πάντα κινούνται γύρω από την ύπαρξη «ημετέρων» σε θέσεις κλειδιά, ώστε να προωθήσουν το οποιοδήποτε σχέδιο ή αίτημα, ασχέτως αν αυτό είναι ενάντια στο Σύνταγμα. Το είδαμε, άλλωστε, με τις πολλαπλές κρίσεις περί αντισυνταγματικότητας νομοσχεδίων που ψήφισαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Το γεγονός ότι αυτά τα αντισυνταγματικά νομοθετήματα είναι πάμπολλα συνιστά ένα μείζον θέμα, αφού εφαρμόζονται αντισυνταγματικοί νόμοι.
Ας δούμε, όμως, τάχιστα μία περίπτωση εντελώς συναφή με την περίπτωση του ξεπουλήματος της ΔΕΗ, που έπρεπε να λειτουργήσει ως δεδικασμένο και να σταματήσει την οποιαδήποτε συζήτηση, γι’ αυτό το νομοσχέδιο. Στις 25 Μαΐου το ΣτΕ έκρινε πως η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ είναι αντισυνταγματική, επειδή παραβιάζονται με αυτή τα άρθρα 5 και 21 του Συντάγματος.
Τα συγκεκριμένα άρθρα λένε ότι «καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία κάθε προσώπου έναντι των βιοϊατρικών παρεμβάσεων» και ότι «το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων», αντίστοιχα.
Το ΣτΕ, λοιπόν, έκρινε ότι το νερό είναι προϊόν ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, από το οποίο μάλιστα κρίνεται η υγεία του. Ορθώς έκρινε το Συμβούλιο, όμως αυτή η νομολογία που δημιούργησε εφαρμόζεται ομοίως και στην περίπτωση του ρεύματος. Εκεί, μάλιστα, αποσκοπούσε και η τραγελαφική δήλωση Ταμήλου τις προάλλες ότι «κοινωνικό αγαθό είναι μόνο το νερό. Τίποτα άλλο δεν είναι κοινωνικό αγαθό. Μπορείς να ζήσεις και χωρίς ενέργεια. Μπορείς να πας σε ένα χωριό και να ζεις με τη λάμπα που ανάβαμε παλιά, δεν χρειάζεται το ρεύμα να το έχεις πάντα. Άρα λοιπό το ρεύμα δεν είναι κοινωνικό αγαθό».
Βεβαίως η τεχνολογία, όπως και οι απαιτήσεις της υγείας, έχουν προχωρήσει κατά πολύ από τις εποχές για τις οποίες ομιλεί ο Ταμήλος, αναφερόμενος στην παιδική του ηλικία. Με βάση τις αρλουμπολογίες του, ούτε το νερό είναι κοινωνικό αγαθό, αφού κάποτε ο Θεός μονάχα φρόντιζε για την ύδρευση και άρδευση ορισμένων χωριών, συνεπώς αφού βρέχει δεν χρειάζεται δημόσια υπηρεσία ύδρευσης. Τη σήμερον ημέρα υπάρχουν πάρα πολλοί συμπολίτες μας που η υγεία τους εξαρτάται από την παροχή ρεύματος. Συνεπώς το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό και πρέπει να παρέχεται από το Κράτος, όπως ορίζουν τα άρθρα του Συντάγματος.
Συνεπώς η όλη συζήτηση περί ιδιωτικοποιήσεως της ΔΕΗ είναι παντελώς αντισυνταγματική. Το ερώτημα είναι πως ακριβώς περνάνε τέτοια προφανώς αντισυνταγματικά νομοθετήματα από την Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή της Βουλής και φτάνουν στην Ολομέλεια, η οποία με την σειρά της, παρότι αποτελείται από πλήθος συνταγματολόγων, ψηφίζει τα εν λόγω νομοσχέδια και μετά περιμένει να υπάρξει «ευνοϊκή σύνθεση» στο ΣτΕ, ώστε αυτά να κριθούν συνταγματικά.
