Με τον πρόεδρο της γαλλικής Γερουσίας, Ζαν Πιέρ Μπελ, συναντήθηκε ο πρόεδρος Κάρολος και μετά τις ευχαριστίες και τα ρέστα για τη στήριξη που μας προσέφερε η γαλλική κυβέρνηση (για ποια στήριξη μιλάει άραγε;), μπήκε στο… ψητό:
«Η Ελλάδα
βρίσκεται στο τέλος της κρίσης, χάρις στις θυσίες του ελληνικού λαού,
αλλά υποφέρει ακόμα. Δυστυχώς, δεν έχουμε βρει την κατανόηση που
πιστεύαμε ότι θα είχαμε από τους εταίρους μας και την τρόικα, σε σχέση
με τα επιτεύγματα που έχουμε σημειώσει. Συναντάμε μια απαράδεκτη
δυσπιστία, την οποία προσωπικά θεωρώ προσβολή προς αυτό που η χώρα και ο
λαός της έχει πετύχει».
Εδώ ο
πρόεδρος Κάρολος κάνει διπλό ατόπημα. Κατ’ αρχάς, αντί να είναι
υπερκομματικός όπως απαιτεί (θεωρητικά…) ο ρόλος του, γίνεται
κομματάρχης του αισχίστου είδους, υιοθετώντας το παραμύθι του φον
Αντωνάκη, ότι δήθεν βρισκόμαστε στο… τέλος της κρίσης. Όσον δε αφορά την
«απαράδεκτη δυσπιστία» από τους «εταίρους» και την τρόικα, τώρα τη
θυμήθηκε ο πρόεδρος Κάρολος; Όταν υπέγραφε τα Μνημόνια και τους
εφαρμοστικούς τους νόμους, δεν την είχε πάρει χαμπάρι άραγε;
Έλεος πρόεδρε Κάρολε, μη μας δουλεύεις μέσα στα μούτρα μας!
