«Όπου υπάρχει καπνός, εκεί υπάρχει και φωτιά». Μπορεί ο Σαμαράς να βγήκε κι αυτός με την σειρά του, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, σπεύδοντας να αποκηρύξει την προοπτική του «μεγάλου συνασπισμού», όμως τα πράγματα δεν είναι όπως τα θέλει. Στην Κ.Ο. της ΝΔ, πριν από λίγες ημέρες μίλησε μόνο αυτός, δεν άφησε κανέναν άλλο βουλευτή να τοποθετηθεί, έκλεισε (υποτίθεται) το θέμα των ...
πρόωρων εκλογών για να ηρεμήσει τον «εταίρο πλήρους ευθύνης» Βενιζέλο, ενώ φυσικά διέψευσε τα περί «μεγάλου συνασπισμού». Η λογική λέει ότι η συγκεκριμένη κίνηση ήταν αναμενόμενη από την πλευρά του.
Αν άφηνε το σενάριο του «μεγάλου συνασπισμού» να σέρνεται θα ήταν σαν να παραδεχόταν ευθέως ότι δεν υπάρχει περίπτωση να νικήσει στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν πραγματοποιηθούν αυτές, καθώς και το ότι δεν θα μπορεί να βρει συμμάχους να στηρίξουν μια κυβέρνησή του. Θα ερχόταν, συν τοις άλλοις, σ' αντίθεση με ένα κομμάτι της κυβερνητικής προπαγάνδας, η οποία υποστηρίζει ότι η ΝΔ μπορεί να βρει κυβερνητικούς συμμάχους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ όχι.
Βεβαίως, ο Σαμαράς γνωρίζει πολύ καλά ότι τα σενάρια του «μεγάλου συνασπισμού» όχι απλώς είναι υπαρκτά, αλλά εκφράζουν την θέληση των μεγάλων εκδοτικών συμφερόντων που υποστηρίζουν την κυβέρνησή του και προπαγανδίζουν εντελώς αναίσχυντα υπέρ της.
Γνωρίζει, όμως, ότι «τα ψωμιά του είναι μετρημένα», καθώς αυτός ο «μεγάλος συνασπισμός» με τον ίδιο στην ηγεσία της ΝΔ είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να σχηματιστεί.
Ο Σαμαράς, λοιπόν, θα φύγει «με τις κλωτσιές» μετά την πανωλεθρία των επερχόμενων εκλογών του Μαΐου, θα φορτωθεί συνολικά ως «αποδιοπομπαίος τράγος» τα 2 χρόνια πρωθυπουργίας του ως καταστροφικά για την Χώρα και στην θέση του θα έρθει ένα πιο «πράο» και «συγκαταβατικό» πρόσωπο που θα αμβλύνει τις αρνητικές απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ για την δημιουργία του «μεγάλου συνασπισμού».
Γιώργος Μάστορας
