Το Ολοκαύτωμα της Κάσου δεν θα παιχτεί στις ειδήσεις, αλλά και αν ακόμα γίνει αναφορά, οι θηριωδίες των τούρκων θα αποσιωποιηθούν ελέω «ελληνοτουρκικής φιλίας». Πιθανόν και η γνωστή ανατροπέας της Εθνικής μας μνήμης, Ρεπούση, να αποδώσει τα αίτια του ολοκαυτώματος στους Έλληνες, μια και έτσι απαιτεί η σύγχρονη επιστημονική μαρξιστική νομενκλατούρα. Το αίμα όμως της Φυλής δεν ξεχνάει τον Ηρωικό θάνατο των προγόνων. ...
Κατά το Μάιο του 1824 ο Χουσεϊν μετά τη συντριβή της επανάστασης στην Κρήτη θέτει στόχο τον ολοσχερή αφανισμό της Κάσου, που απέχει μόνο 20 μίλια από τη Σητεία και τούτο γιατί τα κασιώτικα καράβια έχουν προξενήσει φοβερές καταστροφές στον τούρκο – αιγυπτιακό στόλο και γιατί το ηρωικό ακριτικό νησί θα μπορούσε να αποτελέσει βάση εξόρμησης κι ορμητήριο ισχυρό των εκεί εξόριστων Κρητών. Ο κασιώτικος στόλος έχει μεταφέρει 600 Κρητικούς με αρχηγούς το Δημ. Κουρμούλη και τον Αστρινό στο περήφανο βραχονήσι. Όμως οι Τούρκοι στην αδυναμία τους να υποτάξουν τον επαναστατημένο Ελληνισμό συμμαχούν με τον Μωχάμετ Αλι της Αιγύπτου. Έτσι στις 18 Ιανουαρίου του 1824 μοίρα με 14 αιγυπτιακά πολεμικά περνά έξω απ' το νησί και ρίχνει κανονιοβολισμούς, αλλά οι Κασιώτες απαντούν με ισχυρά πυρά. Οι ηρωικοί Κασιώτες αισθάνονται τον κίνδυνο και καταφεύγουν στην ελληνική κυβέρνηση, αλλά η Ανωτάτη Εξουσία αδρανεί. Χρήματα δεν υπάρχουν να κινηθεί ο τρομερός κασιώτικος στόλος. Οι ακρίτες περιμένουν μήπως φανούν Ελληνικά πολεμικά από την Ύδρα, αλλά μάταια. Τα γυναικόπαιδα καταφεύγουν στις εκκλησίες, αλλά και των Αγίων τα πρόσωπα είναι σιωπηλά. Μοναδική ελπίδα η ΑΝΔΡΕΙΑ και η ΤΙΜΗ. Άντρες, νέοι έφηβοι και γέροντες αξιώνουν από τον εαυτό τους αυτοθυσία. Το πρωί στις 14 Μαΐου του 1824 εμφανίζεται μοίρα του αιγυπτιακού στόλου και αμέσως τοποθετούνται ισχυρά πυροβόλα στις παραλίες και Κρητικοί και Κασιώτες παίρνουν θέσεις σε μετερίζια, ενώ τα γυναικόπαιδα αποτραβιούνται ψηλότερα. Στις 27 Μαΐου εμφανίζεται ο υπόλοιπος αιγυπτιακός στόλος με αρχηγό τον Ισμαήλ με 25 πολεμικά, ως 40 μεταγωγικά και 4.000 Αλβανούς. Τρεις ημέρες δέχεται το ηρωικό βραχονήσι φωτιά και ατσάλι, αλλά αντιστέκεται. Άλλος ένας όμως Εφιάλτης, ονόματι Ζαχαριάς, από Ρόδιο πατέρα και Κασιώτισσα μάνα, οδηγεί τους Τουρκαλβανούς σε αφύλακτο μονοπάτι. Χιλιάδες αποβιβάζονται στα νώτα των ηρωικών αγωνιστών. Πολλοί Κρητικοί φυγαδεύονται, οι ψυχές χρειάζονται για άλλους αγώνες. Οι αποβιβασθέντες άρχισαν αμέσως να λεηλατούν, να σφάζουν γυναικόπαιδα, να αιχμαλωτίζουν και να πυρπολούν. Οι άνδρες της Κάσου, εν τω μεταξύ, κινήθηκαν για να αναχαιτίσουν τον εχθρό, αλλά οι περισσότεροι έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι προ του όγκου της δυνάμεώς του. Όσα γυναικόπαιδα γλύτωσαν κατέφυγαν στα βουνά, αλλά οι Αλβανοί τους κυνήγησαν ανελέητα και συνέχισαν την άγρια σφαγή. Ύστερα από σφαγές μερικών ημερών, ο Αιγύπτιος ναύαρχος κήρυξε αμνηστία και αποχώρησε με πλουσιότατα λάφυρα, αφού κατέκαψε όσα κασιώτικα πλοία βρήκε στα ναυπηγεία του νησιού. Μαζί του είχε 2.000 συλληφθέντα γυναικόπαιδα, που εν συνεχεία πούλησε στο σκλαβοπάζαρο της Αλεξανδρείας. Όσοι ελάχιστοι κάτοικοι είχαν γλιτώσει τη σφαγή, αναχώρησαν αμέσως για γειτονικά νησιά. Όταν, με καθυστέρηση μερικών ημερών, έφθασε στο νησί ο Ελληνικός Στόλος υπό τον Σαχτούρη, βρήκε μόνον άταφα πτώματα.
Το αίμα όμως των αμάχων και των ηρωικά πεσόντων θα θυμίζει στην αιωνιότητα τη βαρβαρότητα και τις θηριωδίες των Τούρκων, θα θυμίζει το σκοτάδι που βίωσε ο Έλληνας στα χρόνια της οθωμανικής σκλαβιάς. Και το αίμα των υπερασπιστών αποτελεί τη μόνη ιστορική και Εθνική αλήθεια που προσπαθούν να χαλκεύσουν τα φιλοτουρκικά και ανθελληνικά σύγχρονα καθεστώτα, που, καταπατώντας τους όρκους του αίματος και παραβλέποντας τις θυσίες της Φυλής, προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την αλήθεια των γεγονότων.
Μ.Τ., Ρόδος
