Γράφει ο Γιώργος Μάστορας
Συνέντευξη στην «Η εφημερίδα των συντακτών» ( γνωστή και ως «Η εφημερίδα των φωτομοντάζ») έδωσε ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Γιάνναρης. Δηλωμένος ομοφυλόφιλος και αντιφασίστας, ο Γιάνναρης, του οποίου οι ταινίες κινούνται γύρω από ένα μόνιμο κύκλο θεμάτων:
ομοφυλόφιλοι, μετανάστες και όλα τα συναφή, που για τον περισσότερο κόσμο θεωρούνται παρακμιακά και περιθωριακά φαινόμενα. Φαίνεται ότι τις ταινίες του τις σνομπάρουν επιδεικτικά ακόμη και οι « κουλτουριάρηδες» αριστεροί, γι’ αυτό και πατώνουν, σε ότι αφορά την προσέλευση του κοινού.
Πριν αναφερθούμε στα της συνεντεύξεως του Γιάνναρη, αξίζει να επισημάνουμε ότι μία συγκεκριμένη του ταινία, ο «όμηρος», προκάλεσε αλγεινές εντυπώσεις και έντονες αντιδράσεις καθώς διαστρέβλωνε πλήρως την υπόθεση της δολοφονίας του Έλληνα Οδυσσέα Κουλούρη από έναν αλβανό λεωφορειοπειρατή, σε τέτοιο προκλητικό βαθμό ώστε ο πατέρας του δολοφονηθέντος νέου να ξεσπάσει για την ασέβεια στη μνήμη του γιου του. Στη συνέντευξη του ο Γιάνναρης αναμασά για ακόμη μία φορά, όλα εκείνα τα στερεότυπα της «ιδεολογίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», η οποία ανάγεται σε ένα ολοένα και αυξανόμενο φιλελεύθερο προφίλ. Η όποια αντίθεση του με την αριστερά (με την οποία όμως συντάσσεται απόλυτα στην προσπάθεια αποδόμησης του εθνικού κορμού) βρίσκεται στα θέματα αντιμετώπισης και διαχείρισης του μνημονίου, καθώς ο Γιάνναρης «κλείνει το μάτι», ουσιαστικά, υπέρ του.
Έχει, όμως, αρκετό ενδιαφέρον όταν δηλώνει ότι «δικιά μου προτεραιότητα είναι το αντιρατσιστικό, αντιφασιστικό κίνημα», αλλά νιώθει πίκρα γιατί όπως λέει αμέσως μετά: «Πήγα πρόσφατα σε μία συγκέντρωση στο Σύνταγμα και ούτε που κατάλαβα ότι ήταν αντιρατσιστική. Όλο για τη Μέρκελ φώναζαν. Πώς θα στήσουμε ένα πλατύ αντιφασιστικό κίνημα, που θα περιλαμβάνει πάρα πολλούς ανθρώπους και όχι την άκρα Αριστερά; Αυτές είναι οι ανθρώπινες κατακτήσεις που πάνε μπροστά συνολικά μια κοινωνία, ενσωματώνοντας στην κουλτούρα τις νέες ιδέες για την έννοια του πολίτη, για την ιθαγένεια. Αν δεν προχωρήσουμε σε αυτά τα βασικά, πώς θα ξυπνήσουμε ένα πρωί, λέω τώρα, και θα επιβάλουμε το υπέρτατο καλό, δηλαδή τον σοσιαλισμό; Στην αντιρατσιστική πορεία πήγα με ένα φίλο μου και κρατιόμασταν χέρι-χέρι. Έπιασα βλέμματα έκπληκτα και σοκαρισμένα. Είδα γελάκια από κυρίες με πανό εναντίον της Χρυσής Αυγής. Όταν το αντιρατσιστικό κίνημα αντιμετωπίζει τους ομοφυλόφιλους σαν γραφικούς και περίεργους, τι να περιμένει κανείς; Στην Αγγλία το φεμινιστικό, το αντιρατσιστικό, το κίνημα των ομοφυλοφίλων, φούντωσαν την εποχή της πιο μαύρης αντίδρασης, επί Θάτσερ. Κανένα αριστερό κόμμα δεν είπε, έ, έχουμε εκατομμύρια ανέργους, ας τα βγάλουμε από το πολιτικό μας πρόγραμμα. Εδώ η μόνη προτεραιότητα είναι εναντίον του Μνημονίου».
Ποια είναι τα συμπεράσματα των παραπάνω; Ότι το λεγόμενο «αντιρατσιστικό κίνημα» είναι ένας αχταρμάς άσχετων μεταξύ τους, ότι οι ίδιοι οι αριστεροί αντιμετωπίζουν τους ομοφυλόφιλους ως γραφικούς και περίεργους, ότι η εικόνα δύο … ανδρών να κρατιούνται χέρι-χέρι σοκάρει και προκαλεί τον γέλωτα ακόμη και στους «ανοιχτόμυαλους» και ότι φυσικά ο αγώνας εναντίον του Μνημονίου δεν πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα. Πέρα απ’ αυτά, όμως, και επειδή ο Γιάνναρης ομιλεί για «υδροκέφαλο, αναποτελεσματικό, δαπανηρό και διεφθαρμένο Δημόσιο» καλό θα ήταν να εξηγούσε και πώς συντηρείται, όταν οι ταινίες του σπάνε αρνητικά ρεκόρ εισιτηρίων; Μήπως τις στήριζε, μέχρι πρότινος, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου; Από την άλλη, εννοείται ότι το να μας επιτίθενται τύποι σαν το Γιάνναρη αποδεικνύει πόσο σωστά κινούμαστε. Ενώ η Πατρίδα μας κινδυνεύει, ενώ η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται, ενώ ο Λαός μας «κινεζοποιείται», ο Γιάνναρης (και ο κάθε Γιάνναρης) ζει στο δικό του παρακμιακό μικρόκοσμο. Μπορεί να συνεχίσει να κάνει όσες ταινίες θέλει, με όποιο περιεχόμενο θέλει. Ας τις χρηματοδοτήσει, όμως, αποκλειστικά ο ίδιος και ας βγάλει μετά τα έξοδα του από τα εισιτήρια(…), και όχι να κάνει πολιτική και κοινωνική κριτική εκ του ασφαλούς, θεωρώντας όλους τους άλλους ως κορόιδα, που θα χρησιμοποιηθούν για να εκφράζει ο τύπος αυτός τις όποιες... «καλλιτεχνικές ανησυχίες του».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
