Να μην ξεχνώ...

Γράφει ο Γιώργος Καλαμάρης
Τον τελευταίο καιρό, γίνεται πολύ λόγος και έχει πέσει όλο το βάρος κ η σημασία στα σοβαρά εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας και απόλυτα δικαιολογημένα, αφού βρισκόμαστε σε ένα από τα πιο κρίσιμα σημεία της ιστορίας μας ξεχνώντας όμως και λησμονώντας ότι οι εξωτερικοί εχθροί της πατρίδας μας δεν έχουν σταματήσει στιγμή να μας απειλούν και να διεκδικούν πράγματα εις βάρος μας. ...

 
 
 
Δεν αντιλέγω ότι δεν πρέπει να κοιτάξουμε και να ενδιαφερθούμε σοβαρά για ότι συμβαίνει μέσα στην πατρίδα μας και να προσπαθήσουμε να λύσουμε όλα αυτά τα προβλήματα, (άσχετα που και εμείς σαν πολίτες που διαμαρτυρόμαστε για όλα αυτά, είμαστε οι ίδιοι που ψηφίζουμε όλα αυτά τα κόμματα κ πρόσωπα που φταίνε για αυτήν την κατάσταση διαιωνίζοντας την, πιστεύοντας στις ιδεολογίες και τα παραμύθια τους και περιμένοντας ακόμα να μας σώσουν), άλλα δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι εχθρός απέναντι παρακολουθεί και αυτός και ετοιμάζεται και όταν θα έρθει η ώρα και θα κρίνει, θα αρπάξει την ευκαιρία και θα προσπαθήσει να πάρει ότι μπορεί κ εκείνος από εμάς.

Η δικαιολογίες του τύπου ότι, “τώρα που έχουμε τόσα προβλήματα, με τους γύρω μας θα ασχολούμαστε”, είναι αστείες και μπορεί να αποδειχθούν πολύ επικίνδυνες και με τραγικές συνέπειες για την πατρίδα μας και την εδαφική μας ακεραιότητα.

Όπως και επίσης οι προσπάθειες υποβάθμισης και εξευτελισμού των ενόπλων δυνάμεων της χώρας μας με τις δικαιολογίες του τύπου ότι “ειρήνη έχουμε και σιγά μην συμβεί τίποτε ενώ τα χρήματα που δίνονται για τις ανάγκες της άμυνας είναι πεταμένα λεφτά σε άχρηστα πράγματα”.

Οι ”γείτονες” μας και ιδιαίτερα ο εξ ανατολών, (οι Τούρκοι), δεν έχουν σταματήσει στιγμή να προετοιμάζονται και να εξοπλίζονται για να διεκδικήσουν εδάφη της χώρα μας, είτε απειλώντας, είτε και αν χρειαστεί με την χρήση βίας, ενώ οι βόρειοι γείτονες συνεχίζουν προκλητικά να διεκδικούν κ να καπηλεύονται την ιστορία μας εις βάρος μας προσπαθώντας να αποσπάσουν ότι μπορούν εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση.

Μην ξεχνάμε την κατοχή του 38% της Βόρειας Κύπρου μας από την Τουρκία και τις απειλές για επίθεση και κατάληψη νησιών του Αιγαίου μας που μας υπενθυμίζουν συνεχώς, όπως να μην ξεχνάμε τις προσπάθειες και τις διακηρύξεις των Αλβανών γειτόνων μας για την δημιουργία της “μεγάλης Αλβανίας” με διεκδικήσεις επί του εδάφους μας με το θέμα της περίφημης κ ανύπαρκτης “τσαμουριάς”, όπως επίσης και τις συνεχιζόμενες ενέργειες των Σκοπανιών για την καπήλευση του ονόματος της Μακεδονίας μας και την προσπάθεια για την δημιουργία ζητήματος του δήθεν μακεδονικού λαού κ μειονότητας όπως επίσης και εδαφικών διεκδικήσεων.

“Αν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο (Si vis pacem, para bello)”, έλεγε ένα ρητό των Ρωμαίων και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.

Κάθε μέρα που περνάει οι “δίπλα μας γείτονες” μεγαλώνουν τα παιδιά τους με την αγάπη προς το έθνος και την πατρίδα τους, ετοιμάζοντας τα να είναι έτοιμα να πολεμήσουν κ να υπερασπιστούν τις ιδέες τους και τις αξίες τους και να διεκδικήσουν το καλύτερο για την χώρα τους, ενώ εμείς κοιμόμαστε όρθιοι πιστεύοντας σε δήθεν ελληνοτουρκικές φιλίες και καλές γειτονίες, μεγαλώνοντας τα παιδιά μας με φιλειρηνικά συναισθήματα και κάνοντας τα να απεχθάνονται και να μισούν, κάθε τι στρατιωτικό και πατριωτικό.

Δεν λέω ότι πρέπει να γίνουμε μια απόλυτη στρατιωτική κοινωνία αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε και να παραμελούμαι βασικές αξίες και πράγματα όπως η υποχρέωση να υπερασπιζόμαστε και να διαφυλάττουμε το έθνος μας και τις αξίες, ιδέες και τα ιδανικά που μας έχουν παραδώσει οι προγονοί μας και να τα διδάσκουμε στα παιδιά μας ώστε να συνεχίσουν να κάνουν και εκείνα το ίδιο.

Γιατί οι η σωστή προετοιμασία και εκπαίδευση καθώς και ετοιμότητα, είναι από μόνη της ένα ισχυρό όπλο αποτροπής και αν χρειαστεί υπεράσπισης και διεκδίκησης.

Πρέπει πάντα να είμαστε έτοιμοι και εκπαιδευμένοι, να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε κατάσταση ή γεγονός μας βρεθεί μπροστά μας, ακόμα και αν χρειαστεί να μην χρησιμοποιήσουμε ποτέ όλα αυτά που έχουμε μάθει, γιατί όταν έρθει εκείνη η ώρα και εμείς ακόμα πιστέυουμε πώς είμαστε ασφαλείς και πώς τίποτε δεν θα συμβεί και πώς δεν τα χρειαζόμαστε ούτε αυτά, τότε πραγματικά θα είναι πολύ αργά και δεν θα μας σώνει τίποτε, ούτε και ο θεός...

monada-efedron-katadromon.blogspot.gr