Στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του το 1796 ο αποχωρών πρόεδρος των ΗΠΑ George Washington απευθυνόμενος προς τον αμερικανικό λαό είπε τα εξής: «Η φλογερή προσήλωση ενός έθνους για ένα άλλο παράγει μια ποικιλία από ασχημοσύνες. Η συμπάθεια για το άλλο αγαπημένο έθνος διευκολύνει ...
την ψευδαίσθηση ενός φανταστικού κοινού συμφέροντος στις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει κανένα πραγματικό συμφέρον. Αυτό διευκολύνει σε παραχωρήσεις προς το άλλο αγαπημένο έθνος και σε προνόμια που δεν απολαμβάνουν άλλα έθνη που είναι πολύ πιο ικανά. Οδηγεί δε σε μια συμμετοχή σε διαμάχες και πολέμους χωρίς επαρκή παρότρυνση ή αξιολόγηση. Η υπερβολική μεροληψία για ένα αλλοδαπό έθνος και η υπερβολική απέχθεια για τους αντιπάλους αυτού προκαλεί και ενεργοποιεί κινδύνους που πρέπει να αποφεύγονται».
Ένας άλλος αμερικανός πρόεδρος, ο Dwight Eisenhower, στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του το 1961 αναφέρθηκε στο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ λέγοντας τα ακόλουθα: «Πρέπει να αποφύγουμε την απόκτηση αδικαιολόγητης επιρροής από το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα. Το δυναμικό της κατακόρυφης ανόδου αυτού του συμπλέγματος υπάρχει και θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Το σύμπλεγμα αυτό θέτει σε κίνδυνο τις ελευθερίες και δημοκρατικές διαδικασίες».
Δυστυχώς για την σημερινή ανθρωπότητα τα προειδοποιητικά λόγια των δυο προέδρων των ΗΠΑ έχουν γίνει πραγματικότητα. Ένα μικρό κράτος όπως το Ισραήλ, μέσω του τεράστιου στρατιωτικοβιομηχανικού και τραπεζικού συμπλέγματος που ελέγχουν οι Αμερικανοσιωνιστές, εγκλωβίζει τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και πείθει τον αμερικανικό λαό ότι υφίστανται μεταξύ των δυο κρατών κοινά συμφέροντα, απολαμβάνοντας έτσι στρατιωτικών και οικονομικών προνομίων που δεν του αναλογούν. Το Ισραήλ υπαγορεύει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή και οδηγεί αυτή την υπερδύναμη, για όσο διάστημα ακόμη απολαμβάνει αυτό τον τίτλο, σε στρατιωτικές περιπέτειες για να προστατευθεί δήθεν ο κόσμος από τρομοκρατικές επιθέσεις που οι ίδιοι οι Αμερικανοσιωνιστές ενορχηστρώνουν.
Το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ και το παγκόσμιο σιωνιστικό τραπεζικό σύστημα είναι εξαρτημένο, μπορεί και επιβιώνει μέσω συνεχών στρατιωτικών συγκρούσεων και επεμβάσεων, καταπατώντας και κουρελιάζοντας το διεθνές δίκαιο και τα παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα. Οι εταίροι στα παγκόσμια εγκλήματα ΗΠΑ και Ισραήλ έχουν και έναν τρίτο σύμμαχο, την Σαουδική Αραβία. Οι τρεις αυτές χώρες μοιράζονται το κοινό συμφέρον που θέλει μια αποσταθεροποιημένη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.
Η σουνιτική βασιλική μοναρχία της Σαουδικής Αραβίας και τα χιλιάδες μέλη της βασιλικής οικογένειας ελέγχουν πλήρως τον πετρελαϊκό πλούτο αυτού του αραβικού λαού. Η φατρία των Σάουντ απολαμβάνει την δύναμη της απόλυτης μοναρχίας χωρίς πολιτικά κόμματα ή εθνικές εκλογές. Κάθε πολιτική δραστηριότητα απαγορεύεται ενώ στην χώρα ισχύει ο θρησκευτικός νόμος της Σαρία, και όλοι μας γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό. Η Σαουδική Αραβία παρέχοντας πολλά εκατομμύρια δολλάρια ετησίως στην Αλ Κάϊντα και στα παρακλάδια αυτής προκαλεί χάος και αιματοχυσία στις χώρες της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής, σε συνεννόηση και ταύτιση πάντα με τους Αμερικανοσιωνιστές. Επίσης αποσταθεροποιεί χώρες της Ευρώπης όπως η Ελλάδα, χρηματοδοτώντας τους λαθρομετανάστες στα μακρινά τους ταξίδια από τις χώρες προέλευσης τους. Εκτός και αν υπάρχει έστω και ένας βλάξ που να πιστεύει ότι όλοι αυτοί οι ξυπόλυτοι ισλαμιστές είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν οδοιπορικά και διασυνοριακά «λαδώματα» ύψους άνω των 20.000 ευρώ κατ’ άτομο, όταν τα ημερομίσθια στις χώρες τους δεν υπερβαίνουν το 1 ευρώ. Οι Σαουδάραβες λοιπόν υποδαυλίζουν σεκταριστικές αναταραχές σε χώρες και πολιτισμούς όπως στο Ιράκ, στην Λιβύη, στην Συρία και αποσταθεροποιούν χώρες όπως η Ελλάδα, βοηθώντας το Ισραήλ να εκπληρώσει την γεωστρατηγική του επιθυμία για πολιτική αστάθεια και χάος στην Μέση Ανατολή και ενισχύοντας την ηγεμονία των Αμερικανοσιωνιστών στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το κίνητρο της Σαουδικής Αραβίας για τις ενέργειες του αυτές, σε συμπαιγνία πάντα με τους Αμερικανοσιωνιστές, είναι η επιθυμία του να εξουδετερώσει την περιφερειακή επιρροή του σιιτικού Ιράν. Οι πομφόλυγες περί «αραβικής άνοιξης» και υποστήριξης της «δημοκρατίας» στην Συρία και στην Λιβύη ήταν απλά μια παντομίμα των ΗΠΑ-Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας με πραγματικό στόχο την εγκατάσταση στην Τρίπολη και Δαμασκό ενός καθεστώτος που θα ήταν υποταγμένο στους Αμερικανοσιωνιστές. (Η περίπτωση της Αιγύπτου διαφέρει και χρήζει άλλης προσέγγισης λόγω της μεγάλης διαμάχης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που προσπάθησε να αναλάβει την εξουσία στο Κάιρο, με τους μουσουλμάνους Βαχαμπιστές του Ριάντ). Αυτό θα σήμαινε καθεστώτα υποταγμένα στον γεωπολιτικό έλεγχο των Αμερικανοσιωνιστών και θα είχε ως συνέπεια, κυρίως όσον αφορά την Συρία, την προώθηση των νεοιμπεριαλιστικών σχεδίων έναντι του Ιράν και της Ρωσίας.
Έχει πλέον περίτρανα αποδειχθεί ότι η επίσημη αιτιολογία των ΗΠΑ περί δήθεν υπεράσπισης της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής δεν ήταν τίποτε άλλο από μια εγκληματική συνομωσία που στόχο είχε να ικανοποιήσει τα αμερικανοσιωνιστικά συμφέροντα σε αυτές τις περιοχές. Εξ άλλου για το πόσο κόπτονται οι ΗΠΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα το είδαμε στις πρόσφατες εγκληματικές πράξεις του Ισραήλ στην Λωρίδα της Γάζας.
Ενώ λοιπόν οι Ισραηλινοί ασχολούνται με την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων διαμελίζοντας παιδιά με βόμβες και πυραύλους που έχουν πληρώσει οι φορολογούμενοι πολίτες της Αμερικής, το σιωνιστικό τραπεζικό και στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα απολαμβάνει ευτυχισμένο την διεθνή του παραφροσύνη και τα παγκόσμια εγκλήματα του. Είναι καιρός, είναι επιτακτική ανάγκη, πριν αυτή η σιωνιστική ψυχασθένεια οδηγήσει και την Ευρώπη σε αιματοκύλισμα να τους σταματήσουμε.
Η Ευρώπη των Εθνών, η εθνικιστική Ευρώπη δεν είναι διατεθειμένη να ακολουθήσει τις ΗΠΑ και τους φιλοπόλεμους και αιματοβαμμένους ψυχασθενείς της AIPAC και των άλλων αμερικανοσιωνιστικών οργανώσεων στην ιουδαϊκή κόλαση.
Γ. Λιναρδής
