«Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης».
Ιωάννης Μακρυγιάννης
Οι ίδιοι οι Αγωνιστές της Εθνεγερτηρίου Επαναστάσεως του 1821 ήσαν οι πρώτοι οι οποίοι αντελήφθησαν πως το Ελληνικό Έθνος αποτίναξε μεν τον οθωμανικό ζυγό, εντούτοις υποδουλώθηκε σε ένα εχθρό αναμφίβολα κατά πολύ πιο ύπουλο: την δουλεία των τόκων. Το ίδιο άλλωστε είχε ...
διακηρύξει ο μεγαλειώδης Ριχάρδος Βάγκνερ: «οι Βασιλείς των Πίστεων, έγιναν Πιστωτές των Βασιλέων»!
Άνθρωποι κακορίζικοι λοιπόν, η ακαθαρσία της Ευρώπης, αναδείχτηκε ως η ελίτ των δυστυχών ευρωπαϊκών Λαών. Το σκοτάδι της τοκογλυφίας απλώθηκε απ' άκρον σ' άκρον της Ευρωπαϊκής Ηπείρου και τα Έθνη-Κράτη βυθίστηκαν για να αναδυθεί η ισχύς των τραπεζών. Οι πολιτικές ηγεσίες ολίγιστες μπροστά στο βάρος της ευθύνης, υποχώρησαν μπροστά στις αδηφάγες απαιτήσεις της διεθνούς ολιγαρχίας του πλούτου. Κατά συνέπεια, η πολιτική υποσκελίστηκε από την οικονομία και συνεπακόλουθα το Κράτος κατέστη όμηρος των πιστωτών.
Τούτο ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Πατρίδα μας, το οποίο αποτελεί και την ουσία του Ελληνικού Προβλήματος. Αντί η οικονομία να είναι μηχανισμός άσκησης της κρατικής πολιτικής, έχουμε οδηγηθεί στο παράδοξο το Κράτος να αποτελεί μηχανισμό της οικονομίας. Υπό αυτό το πρίσμα, φυσιολογικότατα το Κράτος αναλώνεται στο φοροεισπρακτικό κομμάτι και στους διωκτικούς του μηχανισμούς, προκειμένου να υπηρετεί κατά το δυνατόν καλύτερα τους δανειστές του.
Κάθε άλλη πτυχή κρατικής υπόστασης, έχει υποβαθμιστεί ή εντελώς εκμηδενιστεί. Τούτο βεβαίως το μόρφωμα δεν συνιστά επί της ουσίας Κράτος, αλλά μάλλον εισπρακτική εταιρεία η οποία λειτουργεί ασύδοτα και επιπλέον με κρατική σφραγίδα.
Καθίσταται ξεκάθαρο ότι δεν είναι δυνατόν να υφίστανται ως έννοιες αλλά και ως ουσία τα Εθνικά Κράτη όσο η οικονομία αποτελεί τον κυρίαρχο άξονα λήψης πολιτικών αποφάσεων. Διόλου ρητορικό λοιπόν αλλά εξόχως ρεαλιστικό είναι το δίλημμα «Πατρίδα ή ευρώ».
Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, η πραγματικότητα πίσω από την βιτρίνα του αντισυνταγματικού τόξου είναι αυτή ακριβώς: η υπεράσπιση με κάθε μέσο της ασυδοσίας των τοκογλύφων, αυτών δηλαδή που με αυθάδεια ομολογούν πλέον πως η Ελλάδα υπήρξε το τίμημα της διάσωσης της ευρωζώνης!
Πέρα από τις μεγαλόστομες και κενές περιεχομένου διακηρύξεις των μεγαλοστελεχών τόσο της εγχώριας Χούντας όσο και της Δικτατορίας των Βρυξελλών, η Ελευθερία δεν είναι Ιδανικό του οποίου η ύπαρξη εξαρτάται από την οικονομική πολιτική, πόσο μάλλον από ένα νόμισμα, το ευρώ. Η Ελευθερία είναι Πίστη και Θέληση μαζί, είναι διαρκής αγώνας αποτύπωσης των λαϊκών πόθων και ως εκ τούτου η Ελευθερία δεν μπορεί παρά να είναι ο θεμέλιος λίθος μιας ανεξάρτητης και περήφανης Πατρίδος.
Δίχως Ελευθερία δεν υπάρχει Πατρίδα και αντιστρόφως δίχως Πατρίδα δεν υφίσταται Ελευθερία!
Όσοι επαίρονται πως θα σώσουν την Πατρίδα διασώζοντας την απάτη του ευρώ, δεν είναι αφελείς, είναι δούλοι των τοκογλυφικών συμμοριών που πλούτισαν, πλουτίζουν και θα συνεχίσουν να πλουτίζουν από το αίμα του Ελληνικού Λαού.
Στο κίβδηλο «πρωτογενές πλεόνασμα» της Χούντας Βενιζέλου-Σαμαρά, αντιτάσσουμε την αναγκαιότητα της επιβίωσης του Λαού μας. Κι αν το δίκαιο των τοκογλύφων είναι οδηγός μιας αντεθνικής, λαομίσητης κυβέρνησης, τότε η Ευημερία του Λαού μας είναι ο υπέρτατος Νόμος για ένα Κίνημα Λαϊκό και Εθνικιστικό!
Ευάγγελος Καρακώστας
