Επικρατεί γενικώς η αντίληψη, ότι το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορεί να διαπράξει ένας άνθρωπος εναντίον ενός άλλου ανθρώπου, είναι η φυσική του εξόντωση, η δολοφονία του. Και οπωσδήποτε η αφαίρεση του υπέρτατου αγαθού της ανθρώπινης ζωής είναι αναμφίβολα ένα τρομερό έγκλημα. Είναι όμως και το χειρότερο που μπορεί να διαπραχθεί;
Πιθανών. Εξίσου μεγάλο, αν όχι μεγαλύτερο, έγκλημα που μπορεί να διαπραχθεί σε βάρος ενός ανθρώπου είναι η άδικη στέρηση της ελευθερίας του. Εκτός βέβαια κι αν αυτό αφορά ένα ...
περιορισμένο χρονικό διάστημα. Διαφορετικά η ανθρωποκτονία, ενώ αποστερεί για πάντα από το θύμα το αγαθό της ζωής, συμβαίνει μόνο μια φορά και διαρκεί ελάχιστο χρόνο. Σε αντίθεση με την ανθρωποκτονία, η άδικη αποστέρηση της ελευθερία ενός ανθρώπου, αφαιρεί τη ζωή από το θύμα μέρα τη μέρα και απαιτεί την καθ’ εκάστη ημέρα επανάληψη της απόφασης τέλεσης του κακουργήματος.
Δεν είμαι ειδικός επί του θέματος, αλλά από τα λίγα που τυχαίνει να γνωρίζω και κυρίως με γνώμονα την κοινή λογική νομίζω ότι θεωρητικά κάθε άνθρωπος κάτω από κατάλληλες συνθήκες μπορεί να διαπράξει ανθρωποκτονία. Να χάσει τη λογική του δηλαδή στιγμιαία και να προβεί σε αυτή την αποτρόπαια ενέργεια. Όμως κανένας φυσιολογικός άνθρωπος, όσο μίσος και να έχει για έναν συνάνθρωπό του δεν μπορεί να αντέξει να κρατάει κάποιον φυλακισμένο για να τον εκδικηθεί. Όση σκληρότητα ψυχής και να διαθέτει, άλλος πιο γρήγορα, άλλος πιο αργά, σιγά – σιγά στο τέλος όλοι θα λυγήσουν. Δεν είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση να διατηρείται ο θυμός στην ψυχή του ανθρώπου (του φυσιολογικού ανθρώπου) πέρα από κάποιο χρονικό όριο.
Στην περίπτωση λοιπόν των φυλακισμένων συναγωνιστών της Χρυσής Αυγής, συμβαίνει κάτι απίστευτο που δεν ξέρω αν έχει ιστορικό προηγούμενο παγκοσμίως. Να καταλαβαίνει το σύνολο του πολιτικού κόσμου (πλην ορισμένων που ο χώρος του εγκεφάλου τους προφανώς καλύπτεται από στοκοσιλικόνη) ότι αυτοί οι άνθρωποι κατηγορούνται και έχουν φυλακισθεί τελείως άδικα και παρ’ όλα αυτά κάνουν το κορόιδο ή ακόμη χειρότερα να αναλώνονται στο να επινοούν βλακώδη επιχειρήματα και σοφιστείες για να δικαιολογήσουν τη συνδρομή τους στο συντελούμενο ανοσιούργημα.
Ίσως βρισκόμαστε στην περίπτωση που ο λαός συνηθίζει να λέει ότι η «επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια».
Σε κάθε περίπτωση πάντως υπάρχει μια λέξη που ταιριάζει απόλυτα στο να χαρακτηρίσει τη βορβορώδη ψυχή αυτών των «κακούργων διαρκείας»:
ΑΙΣΧΟΣ!!! Το κρίμα στα κεφάλια σας!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
