Αρνήθηκε με δήλωσή του ο (σταλινικός) Μίκης Θεοδωράκης την πρόταση του μεγάλου πασοκάρχη Ευάγγελου, να είναι ο επόμενος πρόεδρος δημοκρατίας του Γραικυλιστάν.
Μάλιστα, εξέδωσε και ανακοίνωση, με την οποία ζητά από τους κλεφτο-πασόκους να μην τον εμπλέκουν στα παιχνίδια τους, εμφανιζόμενος ως τιμητής των πάντων: «Στο επίκεντρο της εθνικής μας κρίσης βρίσκεται και η διαρκώς οξυνόμενη κρίση του προσωπικού της υποτέλειας λόγω της ...
φθοράς που υφίστανται τα μέλη του, καθώς είναι υποχρεωμένα να εφαρμόζουν τα αντιλαϊκά μέτρα των ξένων Καγκελαριών που από το 2011 κατέχουν τη χώρα, μεταξύ των οποίων μέτρων ήταν και το να καταδικάσουν σε σιγή όσους και όποιους συνεχίζουν να σκέφτονται και να μάχονται αντιμνημονιακά και αντισυστημικά.
Ένας απ’ αυτούς υπήρξα και είμαι κι εγώ, γεγονός που το γνωρίζουν όλοι. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να με εμπλέκουν στα παιχνίδια τους οι παντός είδους εκπρόσωποι του προσωπικού της υποτέλειας και μάλιστα ως παράγοντα λύσης στο πρόβλημά τους; Άλλωστε μόλις προχθές ανέπτυξα στην Ακαδημία Αθηνών την άποψή μου υπογραμμίζοντας ότι η «Μόνη Λύση» είναι η κατάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας. Μπροστά σ’ αυτό τον Στόχο, ας μου επιτραπεί να θεωρώ τα πολιτικά παιχνίδια που απασχολούν το υπάρχον πολιτικό δυναμικό σαν ένα τμήμα της βαθειάς κρίσης ενός πολιτικού χώρου ο οποίος εγκατέλειψε προ πολλού τον ελληνικό λαό τυφλωμένος από πολιτικές φιλοδοξίες και απέναντι στον οποίο η δική μου θέση είναι η κάθετη αντίθεση και η ανθρώπινη θλίψη».
Δικαιούται ο πολύς Μίκης να βγάζει την ουρά του απ’ έξω από την πολιτική και τα πρόσωπα που ευθύνονται για τη δυστυχία μας; Δεν ήταν αυτός που έριξε το 1974 το σύνθημα «Καραμανλής ή τανκς», θεμελιώνοντας το σάπιο κατεστημένο; Δεν ήταν βουλευτής της κόκκινης συνιστώσας του σάπιου μεταπολιτευτικού συστήματος; Δεν ήταν αυτός που έγινε μετά βουλευτής της ΝΔ και εν συνεχεία υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη;
Δεν ήταν αυτός που ακόμα και το έτος του 1ου Μνημονίου (2010) έσπευσε άμεσα στο κάλεσμα του εθνικού ολετήρα Jeffrey, όταν ήρθε στην Αθήνα ο Ερντογάν Πασάς και φωτογραφιζόταν πανευτυχής ανάμεσά τους; Τόσα χρόνια που υπηρετούσε –πότε απ’ εδώ και πότε από κει- την πολιτική των σάπιων, δεν είχε ακούσει τίποτα για το φόνο κάθε έννοιας εθνικής μας ανεξαρτησίας, την οποία σήμερα θρασύτατα επικαλείται; Δεν έβλεπε γύρω του τα διάφορα πιράνχας, που ξέσκιζαν τα κρατικά ταμεία; Και τώρα μας παριστάνει τον ανήξερο, ενώ είναι κι αυτός μέρος του προβλήματος; Άσε μας κι εσύ ρε Μίκη στη δυστυχία μας!
Eθνικισμός.net
