Ουσιώδεις λόγοι ηθικής τάξης, κοσμοθεωρητικής και ιδεολογικής
συνέπειας, αλλά συνάμα και προτάγματα ζωντανής πολιτικής δράσης, μας
επιβάλλουν μιαν απαρτιωμένη και ξεκάθαρη προσέγγιση γύρω από το ζήτημα
της «ευρωπαϊκής ενότητας» και την «ευρωπαϊκή διάσταση» του Εθνικισμού,
καθώς και μια σαφή γενική απόκριση σχετικά μ’ αυτήν την
ιδεολογικοπολιτική αναζήτηση. ...
Απαιτείται η κατά το δυνατόν πλήρης αιτιολόγηση της ολοκληρωτικής
αντίθεσής μας στην νεοεποχίτικη «ευρωπαϊκή πολιτική» των δεξιών και
αριστερών οικουμενιστών. Δηλαδή απαιτείται μια λεπτομερής κατευθυντήρια
οδηγία προς τους Συναγωνιστές μας, αλλά και μια ωμή απάντηση σ’ όλους
αυτούς που από αισθητηριακό έλλειμμα, γνωστική πενία και λανθάνουσα ή
συγκαλυμμένη αντιχρυσαυγίτικη σκοπιμότητα παρανοούν, διαστρέφουν ή δεν
κατανοούν καν τις κατευθύνσεις της Ηγεσίας του Κινήματος και τις
πολύμορφες εκφράσεις των καθοδηγητικών του οδηγιών και αναφορών στο
«Ευρωπαϊκό Ζήτημα».
Μια τέτοια απάντηση εύλογα ενέχει σφοδρή λεκτική προσέγγιση και
συνειδητά πρέπει να αποσυνδέεται από κάθε είδους ρηχό συναισθηματισμό.
Αυτή η στάση μας, επιβάλλεται επιπλέον από το γεγονός ότι το Κίνημα στην
όλη του αγωνιστική πορεία υπήρξε ο Μοναδικός Απροκάλυπτος Φορέας και
Κήρυκας των Εθνικιστικών Ιδεών και η Μοναδική Ασυμβίβαστη Εθνικιστική
Πολιτική Κίνηση στα ζοφερά χρόνια της σοσιαλφιλελεύθερης
μεταπολιτευτικής υποκρισίας, συναίνεσης και υποταγής. Επειδή όλοι ΟΙ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ, ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ, ήταν και θα παραμείνουν «μέχρις εσχάτων» ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ, ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ!
Ο μεγάλος Ρωμαίος στωικός φιλόσοφος Λεύκιος Σενέκας είπε : «Errare
humanum est, sed perseverare diabolicum» («το να κάνεις λάθος είναι
ανθρώπινο, αλλά να επιμένεις στο λάθος είναι διαβολικό»). Έχοντας αυτήν
την απλή και βαθυστόχαστη παρατήρηση της ψυχοπνευματικής παθολογίας ως
θεμέλια παραδοχή γιά την κριτική μας προσέγγιση στην ιδεολογικοπολιτική
πράξη, αναγνωρίζουμε ότι κάποιοι συμπατριώτες μας με αγαθά ελατήρια
μπορεί ν΄ αποζητούν μιαν αναγωγή του πολιτικού μας Αγώνα σ’ ευρύτερα
ευρωπαϊκά πλαίσια (τα οποία στην εποχή μας ατυχώς παραμένουν ιδεολογικά
ακμαία, αλλά σε πρακτικό - αντικειμενικό επίπεδο είναι πεπερασμένα και
παραμένουν απλώς ευχολογιακά όνειρα). Συνεπώς, τέτοιες ανησυχίες και
αναζητήσεις σχετικά με την ενδεχόμενη Ευρωπαϊκή διάσταση του Εθνικισμού
είναι κατανοητές κι’ αποδεκτές, τουλάχιστον ως έναυσμα ιδεολογικής και
ιστορικής αναδίφησης, καθώς και στρατηγικών εκτιμήσεων.
Όμως κάθε εμμονή αναζήτησης φαντασιακών αφορμών συκοφάντησης της
ιδεολογικοπολιτικής τροχιάς του Κινήματος ως δήθεν «στενόμυαλα
Ελληνοκεντρικού και εν τέλει αντιευρωπαϊκού», είναι προβοκατόρικος και
υπονομευτικός δόλος (όταν δεν αποτελεί ακούσια μανιακή υπεραναπλήρωση
μεγαλείου που εν μέρει συγχωρείται στα πλαίσια ασθένειας και
αμορφωσιάς).
Όσοι από αμάθεια, ημιμάθεια, γλυκερό ψευδορωμαντισμό, ιστορικό
φετιχισμό ή λυκοφωτική σύγχυση κόπτονται επίμονα κι ευχολογούν
συστηματικά -όσο και μάταια- για την «ευρωπαϊκή ιδέα» μιας φαντασιακής
Ευρώπης, προς την οποία νοιώθουν βαθύτατα συνδεδεμένοι, μας προκαλούν
επιεικώς την θυμηδία. Και τούτο γιατί η άποψή μας γιά την «Πανευρώπη»
της ΕΕ των τραπεζιτών, την Ευρώπη των μιγάδων, του βουτύρου και της
Eurovision, είναι απόλυτα σαφής και ξεκάθαρη : αυτή η
πολυπολιτισμική ψευτοευρώπη αποτελεί εκπορνευόμενο κρέας στο διεθνές
μπορντέλο σιωνιστικής ιδιοκτησίας με τον Αμερικανό προαγωγό και την
σοσιαλφιλεύθερη ταπετσαρία !
Η δική μας Ευρώπη, η Ευρώπη των Λαών, των Πατρίδων και της Λευκής Φυλής,
άνθησε στις στέπες του ανατολικού μετώπου και ποτίσθηκε με το αίμα των
εθελοντών μαχητών που προάσπισαν την ύπαρξή της ενάντια στα βαρβαρικά
στίφη των ασιανών δούλων της σοβιετίας και των αγγλοαμερικανών
δουλοπάροικων της πλουτοκρατίας. Η δική μας Ευρώπη υπάρχει γιατί τα
συστατικά έθνη της επιβίωσαν με αιματηρούς αγώνες ενάντια στις επιβουλές
των εκάστοτε ιστορικών παρασίτων. Η δική μας Ευρώπη είναι αιχμάλωτη της
τυραννίας των Επικυρίαρχων Διεθνών Τοκογλύφων και θύμα των «ευρωπαίων»
προδοτών συνεργατών τους.
Εμείς οι Χρυσαυγίτες, οι Έλληνες Εθνικιστές του Λαϊκού Συνδέσμου,
πιστεύουμε ακράδαντα πως το αίμα των πολεμιστών είναι το μελάνι του
πνεύματος, γι’ αυτό περιφρονούμε με μύχια αποστροφή κι’ έχουμε χεσμένη
την φανταχτερή, «πολιτικά ορθή», κάλπικη «ευρώπη» της ΕΟΚ και της
«ευρωπαϊκής» Ένωσης, που γεννήθηκε γλείφοντας τ’ άρβυλα των γιάνκηδων
κι’ εξελίχθηκε σε μιά φανταχτερή, «ματσωμένη» αλλά συφιλιδική κι’
ανήμπορη τροτέζα, παρακαλώντας τους υπερατλαντικούς γελαδάρηδες γιά
προστασία από τους μπολσεβίκους τυράννους.
Aυτή η ψευδεπίγραφη «Ευρώπη» της διεστραμμένης «υψηλής
κοινωνίας», των οίκων μόδας και των αχόρταγων αποχαυνωμένων τουριστών,
η κάλπικη «Ευρώπη» που με λατινική ευλάβεια, γαλλική ευαισθησία και
γερμανική συνέπεια ανάβει μεταπολεμικά την επτάφωτη λυχνία, κληρονομιά
του «διαφωτισμού», είναι ΕΧΘΡΟΣ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΑΣΠΙΖΕΙ ΚΑΙ ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ !
Όποιοι αθεράπευτοι ηλίθιοι ή επίμονα μικρομεσόνοες αλληθωρίζουν προς
την «φιλελεύθερη» «Ευρώπη» της χαχόλας Μέρκελ (…στα μικράτα της
εκλεκτού μέλους της κομμουνιστικής νεολαίας και γραμματέως του ερυθρού
μηχανισμού προπαγάνδας) δεν μπορούν να πιστεύουν στη Νέα Ευρώπη, απλά
αναζητούν μιαν εναλλακτική «Αμερική γιά κουλτουριάρηδες μικροαστούς». Οι
όποιοι τέτοιοι αλλήθωροι φανφαρόνοι «ευρωπαϊστές» του σαλονιού, είναι
αστικά σκουπίδια με δήθεν «εθνικιστικές συμπάθειες», ανώριμοι κι’
επιδερμικοί ψευδοσοφιστές, κάποιοι με τάχατες «εθνικοσοσιαλιστικό»
λούστρο, άμαχοι πολιτικοί κηφήνες, που δεν πρέπει να έχουν θέση ούτε καν στη σκιά του Κινήματός μας. Εκπροσωπούν
μονάχα την ματαιοδοξία τους, είναι ένα αξιοθρήνητο χαρμάνι πλάνης και
έπαρσης, ακούσιοι ΣΥΡΙΖΑίοι με «ακροδεξιό» ή «δεξιό» πρόσημο.
Ο ιδεολογικός προπάτορας της ζάπλουτης, σύγχρονης οδαλίσκης
«Ευρωπίτσας» που διατηρεί ως επαγγελματικό παρατσούκλι το ψευδώνυμο
«Ευρωπαϊκή Ένωση» ήταν ο …..κόμης Ριχάρδος Νικόλαος Εϊτζίρο (!) φον
Κουντενχόφε – Καλλέργη (!) ο μιγάδας γιος του ζάπλουτου διπλωμάτη
Αυστριακού πατέρα του (απόγονου ….. και των Βυζαντινών αρχόντων
Καλλέργηδων) και της Ιαπωνίδας Μιτσούκο Αογιάμα, κόρης ενός
αρχαιοκάπηλου πετρελαιοέμπορα κροίσου. Αυτός ο «Ευρωπαίος» κόμης
….Εϊτζίρο, αποκλήθηκε εύστοχα από τον Αδόλφο Χίτλερ «μπάσταρδος των
πάντων». Ο Γερμανός Ηγέτης βδελυσσόταν τις
ειρηνόπληκτες και μηχανιστικές οικονομικές θεωρίες του μοσχαναθρεμμένου
αργόσχολου ντιλετάντη, ο οποίες επιθυμούσε συνωμοτώντας από τις
επαύλεις του να….. κατευθύνει τις ευρωπαϊκές λαϊκές μάζες.
Ο εν λόγω μεγαλομανής και χασομέρης χρυσοκάνθαρος είχε μελετήσει σε
βάθος το έργο των μεγάλων Γερμανών φιλοσόφων Νίτσε, Σοπενχάουερ και
Σπένγκλερ, όπως επίσης και το έργο του Σουηδού θεμελιωτή της
γεωπολιτικής Κγιελλέν. Όμως η τιτάνια σκέψη αυτών των στοχαστών δεν
στάθηκε ικανή να επιδράσει στην ασφυκτική μικροψυχία της ηδονοθηρικής
σκέψης του βυσσοδόμου μιγάδα. Απέφυγε την στράτευσή του στον Α’ Μεγάλο
Πόλεμο, νυμφεύτηκε την Γερμανοεβραία Ίντα Κλάουσνερ, συνεργάστηκε με τον
ομοφυλόφιλο ειρηνιστή Γερμανοεβραίο δημοσιογράφο Κουρτ Χίλλερ για την….
προώθηση του ειρηνιστικού κινήματος του …Αμερικανού προέδρου Γουίλσον,
ενώ στα 1920 έγινε και δραστήριος Μασόνος. Διακήρυσσε πως η
σοσιαλδημοκρατία είναι η βελτιωμένη και σωστή εκδοχή της ξεπερασμένης
και απάνθρωπης «φεουδαρχικής αριστοκρατίας του ξίφους» (!) Στα 1922
ίδρυσε την «Πανευρωπαϊκή Ένωση» και στα 1923 εξέδωσε το μανιφέστο του
«Παν-Ευρώπη», ενώ στα 1924 έστησε με χρήματά του έναν πλήρως
εξοπλισμένο ιδιωτικό εκδοτικό οίκο, για την προώθηση των στόχων του.
Το πρώτο βιβλίο που εξέδωσε με το ιδιόκτητο εκδοτικό παιχνίδι του ο
….βαθυστόχαστος αρχοντογεννημένος ήταν ο «Ειρηνισμός» (1924), με την
επιμέλεια του Χίλλερ. Ακολούθησε ο «Πρακτικός ιδεαλισμός» (1925) όπου το
αριστοκρατικό σκύβαλο ξεσπάει σ’ ένα ανόσιο, εφιαλτικό, αντιφυλετικό
και εβραιόφιλο παραλήρημα, «προφητεύοντας» δλδ. προσχεδιάζοντας την
σημερινή θανάσιμη πολυπολιτισμική απειλή κατά της Ευρώπης, υιοθετώντας
φανατικά την φυλετική επιμειξία και υμνολογώντας τους Ιουδαίους : «Ο
άνθρωπος του μέλλοντος θ’ ανήκει σε μια μεικτή φυλή. Οι σημερινές φυλές
και οι τάξεις θα εξαφανιστούν κλιμακωτά εξ αιτίας της απώλειας του
χώρου, του χρόνου και της προκατάληψης. Η Ευρασιατική – Νεγροειδής φυλή
του μέλλοντος, παρόμοια σ’ εμφάνιση με τους αρχαίους Αιγυπτίους θ’
αντικαταστήσει την ποικιλία των λαών με την ποικιλία των ατόμων» .. «Αντί
να καταστρέψει τον ευρωπαϊκό ιουδαϊσμό, η Ευρώπη, ενάντια στη θέλησή
της, τελειοποίησε κι εκπαίδευσε αυτόν τον λαό μετατρέποντας τον σ’ ένα
μελλοντικό ηγετικό έθνος, μέσω αυτής της τεχνητής διαδικασίας επιλογής.
Είναι εύλογο ότι αυτός ο λαός που ξέφυγε από την φυλακή του γκέτο
εξελίχτηκε σε μια πνευματική αριστοκρατία της Ευρώπης. Συνεπώς μια
σπλαγχνική θεία πρόνοια χορήγησε στην Ευρώπη μια νέα αριστοκρατική φυλή
με την χάρη του αγίου πνεύματος. Αυτό συνέβη την στιγμή που η
φεουδαρχική αριστοκρατία της Ευρώπης ρήμαξε και χάρη στην ιουδαϊκή
χειραφέτηση».
Όπως μπορεί να διαπιστώσει κάθε εχέφρων αναγνώστης, αυτό το χρυσοφόρο
υποκείμενο, ο ιδεολογικός προπάτορας των σοσιαλφιλελεύθερων
ευρωπαϊστών, αναδεικνύεται απροσχημάτιστα ιουδαϊκότερος των Ιουδαίων
…θεόσταλτων σωτήρων της δύστυχης γηραιάς ηπείρου μας! Με προκλητικό
κυνισμό και αδίστακτη ωμότητα εξαπέλυσε πριν από 85 χρόνια την
τροχιοδεικτική ντιρεκτίβα του γι’ αυτά που ακολούθησαν και εξελίσσονται
ως τις ημέρες μας.
Η δοξολογία του Γιαχβέ από αυτό τον μεγάλο….ευρωπαϊστή δεν έπαψε εκεί.
Στα 1932 επανεξέδωσε την πραγματεία του ….μπαμπά του : « Η ουσία του
αντισημιτισμού» με δική του εκτενέστατη εισαγωγή. Αυτό το επίσης
…θεόπνευστο κείμενο αφού επικρίνει ειρωνικά τις φυλετικές θεωρίες του 19ου και των αρχών του 20ου
αιώνα, εξηγεί ότι ο …διαβολικός αντισημιτισμός προέκυψε από μια
προκατειλημμένη αντιμετώπιση των….καλοπροαίρετων απόψεων του
πρωτοσιωνιστή, μισαλλόδοξου και μισάνθρωπου ημιπαράφρονα Ιουδαίου
ψευδοπροφήτη Έσδρα, καθοδηγητή των ομοφύλων του κατά την βαβυλώνεια
φιλοξενία (γιατί μόνο αιχμαλωσία δεν ήταν).
Κατά τον πατέρα Κουντενχόφε, οι «σχετικά ανεκτικοί και μακρόθυμοι Ελληνο-Ρωμαίοι πολυθεϊστές» παρερμήνεψαν
«ως μισαλλοδοξία τον ιουδαϊκό θρησκευτικό ζήλο και εξεδήλωσαν την
αντιιουδαϊκή τους αντίδραση». Αλλά ο αντισημιτισμός απέκτησε πράγματι
υπόσταση «όταν ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ με φανατισμό στερούμενο
ανεκτικότητας στράφηκαν εναντίον των Ιουδαίων». Όμως «κάθε μορφή αντιεβραϊσμού πρέπει να στιγματίζεται ως αντιχριστιανική»,
γι’ αυτό παρότρυνε τους «φιλελεύθερους Χριστιανούς» και Ιουδαίους «να
συμμαχήσουν για να προστατέψουν αμφότεροι τις θρησκείες τους ενάντια
στην αναδυόμενη απειλή της εκκοσμίκευσης». Επίσης ο Κουντενχόφε πατήρ
παρά την αντιφυλετική του αντίληψη δεχόταν ότι οι Ιουδαίοι είναι
φυλετικά διαφορετικοί (πιθανότατα επειδή έτσι θεωρούν και εκείνοι).
Επιπλέον, αν και απέρριπτε με πάθος την ύπαρξη σημιτικών φυλών, μιλάει
διφορούμενα και ουσιαστικά αντιφάσκει και … αυτοκαταργείται γράφοντας
ότι «οι κατηγορίες πως οι Σημίτες δεν ήσαν δημιουργικοί διαψεύσθηκαν από
τους πολιτισμούς που σχημάτισαν οι Ασσύριοι και οι Βαβυλώνιοι που
μιλούσαν σημιτικές γλώσσες». Επίσης γράφει ότι «φαίνεται σαφώς από ανέκδοτα παραδείγματα η ιουδαϊκή φιλοπονία, εργατικότητα και το πολεμικό θάρρος….» , οπότε καταρρέουν «οι μισαλλόδοξες κατηγορίες για παρασιτική απληστία και δειλία των Ιουδαίων».
Επειδή στον τρισάθλιο Κουντενχόφε υιό φάνηκε ότι δεν επαρκούσε η
πατρική μέριμνα για καρποφόρα κι επιτυχή συνεργασία του με τους
Σιωνιστές, ούτε η μέχρι τότε πολιτεία του, αμέσως μετά την ανάληψη της
εξουσίας από τους εθνικοσοσιαλιστές στα 1933, έσπευσε να συγγράψει ένα
ακόμη ….εξυπηρετικό βιβλίο μαζί με τρεις Ιουδαίους συγγραφείς (τον
«Τσέχο» και κατόπιν Ισραηλινό Μαξ Μπροντ, τον «Γερμανό» και κατόπιν
Αμερικανό Λίον Φοϊχτβάνγκερ – μέντορα του άλλου …σπουδαίου «Γερμανού»
του Μπρεχτ-, τον «Ούγγρο» και κατόπιν Ελβετό Άρθουρ Χόλιτσερ) και με τον
Γερμανό Χάϊνριχ Μαν (που έγινε …Αμερικανός και πέθανε πριν προλάβει να
γίνει πρόεδρος της Ακαδημίας της μεταπολεμικής κομουνιστικής Ανατολικής
Γερμανίας, όπου θάφτηκαν κατά επιθυμία του οι στάχτες του!). Αυτοί όλοι
οι «απροκατάληπτοι» στοχαστές μαζί με τον …οραματιστή κόμη παρήγαγαν
το περισπούδαστο κείμενο (που εξέδωσε ο μαικήνας της αλήθειας Εϊτζίρο) :
«Ενάντια στην φράση ιουδαϊκό παράσιτο»!!!
Αν κάποιος θεωρεί ότι και η ευτελέστερη αναξιοπρέπεια έχει πάτο, κάνει
λάθος. Υπάρχει και απόπατος : ο κύριος κόμης επανεξέδωσε και πάλι την
πατρική πραγματεία στα 1935, ενώ επανήλθε πιο ….αφοσιωμένος, με μιαν
ακόμη «συγκινητική» μπροσούρα στα 1937 («Μίσος κατά των Ιουδαίων!»).
Αυτός ο «πνευματικός γίγας» όταν με την αυστρογερμανική Ένωση
σχηματίσθηκε η Μείζων Γερμανία (1938) την κοπάνησε μέσω Τσεχοσλοβακίας
στην Γαλλία, μετά στην Πορτογαλία και κατόπιν … στη «μάνα των
αδικημένων» στις ΗΠΑ.
Σ’ όλη τη διάρκεια του Β’ Μεγάλου Πολέμου o «Κόμης – Αχταρμάς»
συνεργάστηκε συστηματικά με τον Τσώρτσιλ, τον Ντε Γκωλ, τον Ρούσβελτ /
Ρόζενφελντ και τους Αμερικανούς αρχιπράκτορες Ντάλλες και Ντόνοβαν,
ενάντια στην πατρίδα του. Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στην
«απελευθερωμένη» «Ευρώπη» και σχεδίασε τη νομισματική ένωση της,
πρόγονο της ΕΟΚ και της ΕΕ. Ψόφησε στα 1972, στο σαλέ του, πλήρης
ημερών, στο χλιδάτο θέρετρο της άρχουσας σιωνόδουλης ελίτ, στο διαβόητο
Γκστάαντ της Ελβετίας. Όμως ο πνευματικός καρκίνος που διέσπειρε
με πραγματικά αξιοθαύμαστη συνέπεια όσο ζούσε, συνεχίζει να κατατρώει
τις Πατρίδες και τα Έθνη, όπως και την αρρωστημένη κι εκπορνευόμενη
Μεγάλη Πατρίδα της λευκής φυλής την Ευρώπη.
Αυτά τουλάχιστον τα στοιχεία πρέπει να επισημαίνουμε στην προσέγγισή
μας γιά το «Ευρωπαϊκό Ζήτημα». Εμείς, οι … «καταραμένοι Χρυσαυγίτες»
που είχαμε κι έχουμε το θάρρος και την πίστη, στα περασμένα χρόνια της
ψυχροπολεμικής διπλής κατοχής της Ευρώπης, αλλά και στην σύγχρονη
μεταψυχροπολεμική περίοδο της μονοπολικής τυραγνίας, να διακηρύσσουμε
πως αγωνιζόμαστε
ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΥΡΩΠΗ !
Θεόφραστος Παραδέλης
