Θέλει η π…… να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει.
Κάπως έτσι αντιδρά και το ΚΚΕ μόλις μαθαίνει ότι κάποιος συγγραφέας – μη μέλος του ΚΚΕ πεθαίνει.
Τι κι αν ο συγγραφέας πέρασε τριάντα χρόνια στη φυλακή σαν πολιτικός κρατούμενος!
Κουπόνια πούλησε;
Ριζοσπάστη έδωσε χέρι με χέρι;
Πλάτες έβαλε για να
χτιστεί το Σπίτι του Λαού;
Πανό σήκωσε στις πορείες του ΠΑΜΕ;
Με 93 λέξεις, όσα είναι πάνω κάτω τα χρόνια του ΚΚΕ, ο Ριζοσπάστης
«αποχαιρετά» τον Χρόνη Μίσσιο.
Στο πίσω μέρος του μυαλού τους τα
κομματικά στελέχη θα σκέφτηκαν «άντε, ξεμπερδέψαμε και μ’ αυτόν τον
προδότη, που δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων»....
Στο επίσημο πάντως όργανό τους έγραψαν κάτι που δεν απέχει και πολύ από
αυτό που σκέφτηκαν: «Δε στάθηκε (ο Μίσσιος) στο πλευρό των λαϊκών αγώνων
και της δράσης των κομμουνιστών, αφού δεν πίστευε στη διέξοδο της
ταξικής πάλης, ενώ βρήκε «στέγη» στη λεγόμενη «ανανεωτική» Αριστερά». Το
ίδιο «κατευόδιο» επεφύλαξαν πριν από περίπου ένα χρόνο και στον Βάτσλαβ
Χάβελ. Τουλάχιστον Χάβελ, εσύ έφυγες νωρίς, νωρίτερα από τον Μίσσιο.
Όταν πέθανε ο Χάβελ, έψαξα στον Ριζοσπάστη για να δω τι έγραψε γι’ αυτόν το πνευματικό σκέλος του ντόπιου αντικαπιταλιστικού συστήματος. Χωρίς πολύ κόπο, εντόπισα το σχετικό δημοσίευμα. «Πέθανε ο αντικομμουνιστής Χάβελ» ήταν ο τίτλος του ανυπόγραφου κειμένου, λες και ο συντάκτης του χαιρόταν με την καρδιά του που πέθανε ένας άνθρωπος, δηλαδή τι άνθρωπος, ένα απόβρασμα του καπιταλισμού που μας έκανε τη χάρη κι εξαφανίστηκε από αυτόν τον πλανήτη. Λέω «συντάκτης» και όχι «συνάδελφος δημοσιογράφος», γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι το έργο του δημοσιογράφου είναι ανθρωποκεντρικό, έχει σαν βάση τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το αν είναι μέλος του κομμουνιστικού κόμματος ή όχι.
Το δημοσίευμα εκείνο ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής: «Πέθανε, την Κυριακή το πρωί, σε ηλικία 75 χρόνων, εξαιτίας προβλημάτων στους πνεύμονες, ένας από τους πρωτεργάτες της αντεπανάστασης στην Τσεχοσλοβακία και πρώτος Πρόεδρος της χώρας μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, Βάτσλαβ Χάβελ. Γεννημένος το 1936 από ιδιαίτερα εύπορη οικογένεια, ο Χάβελ - που υπήρξε θεατρικός συγγραφέας και ποιητής -έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπονόμευση του σοσιαλισμού από το 1968, τη λεγόμενη “Άνοιξη της Πράγας”, την πρώτη απόπειρα ανατροπής που παρουσιάστηκε με το οπορτουνιστικό προσωπείο του “σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο”.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της λεγόμενης “Χάρτας 77”, ένα κείμενο που αξιοποιήθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για την παρέμβαση στο εσωτερικό της χώρας. Από το 1968 έως το1989 περιόδευσε σε δυτικές χώρες με τη μάσκα του διανοούμενου «αγωνιστή».Μετά την ανατροπή, το Νοέμβρη του 1989, υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος τηςΤσεχοσλοβακίας, ενώ μετά τη διάσπαση της χώρας, το 1993, παρέμεινε Πρόεδρος της Τσεχίας έως το 2003. Δρομολόγησε την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ το 1999, καθώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, με αρνητικές συνέπειες για το λαό και επαινέθηκε από όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τις ...πολύτιμες υπηρεσίες που τους προσέφερε, καθώς και άλλοι αντεπαναστάτες δήθεν αγωνιστές της ελευθερίας όπως ο Πολωνός Λεχ Βαλέσα». Ο Χάβελ λοιπόν –ίσως το θέμα του να είχε εξεταστεί διεξοδικώς στην Κ.Ε. του ΚΚΕ- δεν ήταν περισσότερο από ένας αστός συγγραφέας και περιοδεύων οπορτουνιστής, με το προσωπείο του «διανοούμενου αγωνιστή».
Για τον Κιμ Ιλ Γιουνγκ, ο οποίος λίγα 24ωρα μετά τον Χάβελ μάς άφησε κι αυτός χρόνους, τα πράγματα για το ΚΚΕ ήταν τελείως ξεκάθαρα: ήταν ο αγωνιστής και αγνός επαναστάτης του Κόμματος των Εργατών της Βόρειας Κορέας που οι δυνάμεις της συντήρησης και του καπιταλισμού ήθελαν να του φορέσουν το προσωπείο του παρανοϊκού δικτάτορα. Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, ανταποκρινόμενη στο ύψος των περιστάσεων, εξέφρασε τα θερμά της συλλυπητήρια στην Κ.Ε. του Κόμματος Εργατών Κορέας, στην ηγεσία της ΛΔ Κορέας και στο λαό της για το θάνατο του Κιμ Ιλ Γιουνγκ, Γενικού Γραμματέα του Κόμματος Εργατών Κορέας. Το συλλυπητήριο τηλεγράφημα του ΚΚΕ αναφέρει κατά λέξη τα εξής: «Ο λαός της ΛΔ Κορέας έχει δικαίωμα να προχωρήσει στο δρόμο ανάπτυξης που έχει επιλέξει ενάντια στις κάθε λογής ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις στο εσωτερικό της χώρας. Η υπεράσπιση του δικαιώματος αυτού έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα που καιροφυλακτούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, εντείνουν την επιθετικότητα και πληθαίνουν τους τυχοδιωκτισμούς τους κατά της ΛΔ Κορέας. Το ΚΚΕ αντιτάσσεται στα σχέδια αυτά.
Στέκεται αλληλέγγυο με τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του Κόμματος Εργατών Κορέας και του κορεάτικου λαού». Στις 27 Ιουνίου 2010, σε ανύποπτο χρόνο δηλαδή, ο Ριζοσπάστης πραγματοποιεί ένα μεγάλο αφιέρωμα στη «Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας», όπως ακριβώς την αποκαλεί. Το –ενυπόγραφο αυτή τη φορά- δημοσίευμα του οργάνου της Κ.Ε. του ΚΚΕ έχει τον εύγλωττο τίτλο «Η διαστρέβλωση έχει κοντά ποδάρια». Επικεντρώνεται στον πόλεμο της Κορέας και στην ελληνική εμπλοκή. Κάπου μέσα στο θυελλώδες και παραληρηματικό κείμενο, διαβάζουμε και τα εξής: «Ένα πράγμα, που παραμένει “σταθερό” όλα αυτά τα χρόνια, είναι η προσπάθεια των ιμπεριαλιστικών κέντρων σε Ουάσιγκτον και Σεούλ να πείσουν τους λαούς της υφηλίου πως ο ανηλεής πόλεμος ξεκίνησε με υπαιτιότητα των δυνάμεων της ΛΔ Κορέας και της τότε ΕΣΣΔ. (…)
Ψέμα πρώτο: Δεν ήταν “η κομμουνιστική Βόρεια Κορέα” που εισέβαλε στο νότο προκαλώντας τον κορεατικό πόλεμο αλλά οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στις ΗΠΑ και η ντόπια φιλοϊμπεριαλιστική άρχουσα τάξη…» Είναι δυνατόν ένα κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου να στηρίζει μετά μανίας την πιο βάναυση και απεχθή δικτατορία του πλανήτη; Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2011, τα στρατόπεδα εργασίας στη Βόρειο Κορέα έχουν αυξηθεί σε μέγεθος και αριθμό τα τελευταία δέκα χρόνια και περί τα 200.000 άτομα κρατούνται πλέον εκεί σε «φρικιαστικές» συνθήκες.
Όταν πέθανε ο Χάβελ, έψαξα στον Ριζοσπάστη για να δω τι έγραψε γι’ αυτόν το πνευματικό σκέλος του ντόπιου αντικαπιταλιστικού συστήματος. Χωρίς πολύ κόπο, εντόπισα το σχετικό δημοσίευμα. «Πέθανε ο αντικομμουνιστής Χάβελ» ήταν ο τίτλος του ανυπόγραφου κειμένου, λες και ο συντάκτης του χαιρόταν με την καρδιά του που πέθανε ένας άνθρωπος, δηλαδή τι άνθρωπος, ένα απόβρασμα του καπιταλισμού που μας έκανε τη χάρη κι εξαφανίστηκε από αυτόν τον πλανήτη. Λέω «συντάκτης» και όχι «συνάδελφος δημοσιογράφος», γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι το έργο του δημοσιογράφου είναι ανθρωποκεντρικό, έχει σαν βάση τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το αν είναι μέλος του κομμουνιστικού κόμματος ή όχι.
Το δημοσίευμα εκείνο ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής: «Πέθανε, την Κυριακή το πρωί, σε ηλικία 75 χρόνων, εξαιτίας προβλημάτων στους πνεύμονες, ένας από τους πρωτεργάτες της αντεπανάστασης στην Τσεχοσλοβακία και πρώτος Πρόεδρος της χώρας μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, Βάτσλαβ Χάβελ. Γεννημένος το 1936 από ιδιαίτερα εύπορη οικογένεια, ο Χάβελ - που υπήρξε θεατρικός συγγραφέας και ποιητής -έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπονόμευση του σοσιαλισμού από το 1968, τη λεγόμενη “Άνοιξη της Πράγας”, την πρώτη απόπειρα ανατροπής που παρουσιάστηκε με το οπορτουνιστικό προσωπείο του “σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο”.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της λεγόμενης “Χάρτας 77”, ένα κείμενο που αξιοποιήθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για την παρέμβαση στο εσωτερικό της χώρας. Από το 1968 έως το1989 περιόδευσε σε δυτικές χώρες με τη μάσκα του διανοούμενου «αγωνιστή».Μετά την ανατροπή, το Νοέμβρη του 1989, υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος τηςΤσεχοσλοβακίας, ενώ μετά τη διάσπαση της χώρας, το 1993, παρέμεινε Πρόεδρος της Τσεχίας έως το 2003. Δρομολόγησε την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ το 1999, καθώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, με αρνητικές συνέπειες για το λαό και επαινέθηκε από όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τις ...πολύτιμες υπηρεσίες που τους προσέφερε, καθώς και άλλοι αντεπαναστάτες δήθεν αγωνιστές της ελευθερίας όπως ο Πολωνός Λεχ Βαλέσα». Ο Χάβελ λοιπόν –ίσως το θέμα του να είχε εξεταστεί διεξοδικώς στην Κ.Ε. του ΚΚΕ- δεν ήταν περισσότερο από ένας αστός συγγραφέας και περιοδεύων οπορτουνιστής, με το προσωπείο του «διανοούμενου αγωνιστή».
Για τον Κιμ Ιλ Γιουνγκ, ο οποίος λίγα 24ωρα μετά τον Χάβελ μάς άφησε κι αυτός χρόνους, τα πράγματα για το ΚΚΕ ήταν τελείως ξεκάθαρα: ήταν ο αγωνιστής και αγνός επαναστάτης του Κόμματος των Εργατών της Βόρειας Κορέας που οι δυνάμεις της συντήρησης και του καπιταλισμού ήθελαν να του φορέσουν το προσωπείο του παρανοϊκού δικτάτορα. Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, ανταποκρινόμενη στο ύψος των περιστάσεων, εξέφρασε τα θερμά της συλλυπητήρια στην Κ.Ε. του Κόμματος Εργατών Κορέας, στην ηγεσία της ΛΔ Κορέας και στο λαό της για το θάνατο του Κιμ Ιλ Γιουνγκ, Γενικού Γραμματέα του Κόμματος Εργατών Κορέας. Το συλλυπητήριο τηλεγράφημα του ΚΚΕ αναφέρει κατά λέξη τα εξής: «Ο λαός της ΛΔ Κορέας έχει δικαίωμα να προχωρήσει στο δρόμο ανάπτυξης που έχει επιλέξει ενάντια στις κάθε λογής ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις στο εσωτερικό της χώρας. Η υπεράσπιση του δικαιώματος αυτού έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα που καιροφυλακτούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, εντείνουν την επιθετικότητα και πληθαίνουν τους τυχοδιωκτισμούς τους κατά της ΛΔ Κορέας. Το ΚΚΕ αντιτάσσεται στα σχέδια αυτά.
Στέκεται αλληλέγγυο με τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του Κόμματος Εργατών Κορέας και του κορεάτικου λαού». Στις 27 Ιουνίου 2010, σε ανύποπτο χρόνο δηλαδή, ο Ριζοσπάστης πραγματοποιεί ένα μεγάλο αφιέρωμα στη «Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας», όπως ακριβώς την αποκαλεί. Το –ενυπόγραφο αυτή τη φορά- δημοσίευμα του οργάνου της Κ.Ε. του ΚΚΕ έχει τον εύγλωττο τίτλο «Η διαστρέβλωση έχει κοντά ποδάρια». Επικεντρώνεται στον πόλεμο της Κορέας και στην ελληνική εμπλοκή. Κάπου μέσα στο θυελλώδες και παραληρηματικό κείμενο, διαβάζουμε και τα εξής: «Ένα πράγμα, που παραμένει “σταθερό” όλα αυτά τα χρόνια, είναι η προσπάθεια των ιμπεριαλιστικών κέντρων σε Ουάσιγκτον και Σεούλ να πείσουν τους λαούς της υφηλίου πως ο ανηλεής πόλεμος ξεκίνησε με υπαιτιότητα των δυνάμεων της ΛΔ Κορέας και της τότε ΕΣΣΔ. (…)
Ψέμα πρώτο: Δεν ήταν “η κομμουνιστική Βόρεια Κορέα” που εισέβαλε στο νότο προκαλώντας τον κορεατικό πόλεμο αλλά οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στις ΗΠΑ και η ντόπια φιλοϊμπεριαλιστική άρχουσα τάξη…» Είναι δυνατόν ένα κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου να στηρίζει μετά μανίας την πιο βάναυση και απεχθή δικτατορία του πλανήτη; Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2011, τα στρατόπεδα εργασίας στη Βόρειο Κορέα έχουν αυξηθεί σε μέγεθος και αριθμό τα τελευταία δέκα χρόνια και περί τα 200.000 άτομα κρατούνται πλέον εκεί σε «φρικιαστικές» συνθήκες.
egersis2.blogspot.gr
ventetta.blogspot.gr
