Στην εφημερίδα Lifo που φιλοξενεί άρθρα των Νίκου Δήμου, Στέλιου
Κούλογλου και λοιπών του αυτού φυράματος, δημοσιεύεται κείμενο με τίτλο "Την αναγνωρίζετε; Είναι η περίφημη Άμεση Δημοκρατία, με την οποία μας
είχατε πρήξει ορισμένοι".
Με αφορμή την απόφαση του συλλόγου γονέων δυο δημοτικών
σχολείων του Χαλανδρίου να μην γίνονται δεκτά στα σχολεία τους «παιδιά
Ρομά» με πλειοψηφία 234 υπέρ, 4 κατά και 1 λευκό, η δημοκρατικότις του
συγγραφέα πάει περίπατο...
«Δεν ξέρω αν οι 234 γονείς έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για το
τι θα γίνεται στο σχολείο που τυχαίνει να φοιτούν τα παιδιά τους τώρα,
αλλά ειλικρινά εύχομαι πως όχι. Μερικοί νόμοι -όπως αυτοί που
προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα- έχουν φτιαχτεί για κάποιο λόγο.
Και δεν είναι δυνατόν επειδή 200 ή 2.000.000 πολίτες τώρα είναι σε άλλη
φάση και θέλουν κρεμάλες ή λιθοβολισμούς ή διώξιμο παιδιών από σχολεία
να τους αλλάζουν από μόνοι τους».
Κι εγώ που νόμιζα πως η αρχή της πλειοψηφίας και οι εκλογές είναι η πεμπτουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος!
Ο αρθρογράφος τραβά είναι αλήθεια μεγάλο ζόρι καθώς διαπιστώνει
ότι « αν ο λαός αφεθεί τελείως ελεύθερος, χωρίς πολιτικά ορθούς
φραγμούς ή δεσμευτικούς νόμους, και μπορεί να αποφασίζει για τα πάντα»
θα συμφωνήσει με τη Χρυσή Αυγή. Γράφει ο συντάκτης, Άρης Δημοκίδης το
όνομά του:
«Προχτές ένας φίλος αναρχικός μου είπε ότι αν σ' αυτή τη φάση γινόταν
όλα όπως τα ήθελε, φοβόταν ότι τελικά θα αποφάσιζε η χρυσαυγίτικη
πλειοψηφία τα χειρότερα των μέτρων...».
Ώστε τα πρωτοπαλίκαρα της δημοκρατίας φοβούνται ότι αν
επικρατήσει η ανόθευτη χωρίς πολιτικά ορθούς φραγμούς και δεσμευτικούς
νόμους δημοκρατία, η Χρυσή Αυγή που είναι όπως οι ίδιοι ομολογούν
πλειοψηφία στον ελληνικό Λαό, θα επικρατήσει. Μα βέβαια.
Πού ανδρώθηκε και θέριεψε η μεταπολιτευτική Αριστερά;
Στον κόρφο της χαζοχαρούμενης Δεξιάς.
Τι ήταν η χαζοχαρούμενη Δεξιά μεταπολιτευτικά;
Το κράτος.
Τι έγινε η Αριστερά όπου κυβέρνησε;
Το στυγνότερο κράτος.
Συμπέρασμα: Αριστερά χωρίς κράτος να νομοθετεί υπέρ
της και χωρίς ινστρούχτορες να επιβάλλουν στο λαό τι να σκέφτεται, δεν
επιβιώνει. Ομοίως η δεξιά χωρίς ιδεολογικό άλλοθι και πολιτικό δεκανίκι
την αριστερά δεν περπατεί.
Ο εχθρός των σκερβελέδων της εξουσίας και της παραεξουσίας
είναι ο ελληνικός λαός όπως εκφράζεται από τη Χρυσή Αυγή.
Γι’ αυτό και
άπαντες λυσσομανούν εναντίον της Χρυσής Αυγής, δηλαδή της δημοκρατικής
πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.
Η ΟΧΙΑ
