Τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά της «πολιτικής ορθότητας» σε Ελλάδα και Γαλλία


Η είδηση έρχεται από την Γαλλία, έχει όμως σχέση και με την εγχώρια πραγματικότητα. Μια πρώην υποψήφια του Εθνικού Μετώπου στις δημοτικές εκλογές, η Αν-Σοφί  Λεκλέρ, καταδικάστηκε σε εννέα μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή, πενταετή στέρηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι και 50.000 ευρώ πρόστιμο, επειδή συνέκρινε την υπουργό Δικαιοσύνης της χώρας, Κριστιάν ...
 
Τομπιρά, με μαϊμού. Η 33χρονη Αν-Σοφί Λεκλέρ είχε ανεβάσει στη σελίδα της στο Facebook ένα φωτομοντάζ στο οποίο φαινόταν δίπλα σε μια μαϊμού η Κριστιάν Τομπιρά, με τις λεζάντες «Σε ηλικία 18 μηνών» και «Σήμερα» αντίστοιχα. Η θιγόμενη κατέθεσε μήνυση κατά της υποψηφίας του Εθνικού Μετώπου, παρά τον ισχυρισμό της τελευταίας ότι δεν έχει καμία σχέση με ρατσισμό αλλά πρόκειται για χιούμορ. Αρκετοί νομικοί θεώρησαν πως η συγκεκριμένη ποινή που επιβλήθηκε ήταν πολύ βαριά, ενώ τιμωρήθηκε και το Εθνικό Μέτωπο με πρόστιμο 30.000 ευρώ, ως «υποκινητής» του αδικήματος, παρότι το κόμμα της Λεπέν είχε θέσει την Λεκλέρ εκτός του σχηματισμού.
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι την σχετική είδηση την διαβάσαμε στα «Νέα», κάτω από τον τίτλο «Χαστούκι και για τη Λεπέν». Το λέμε αυτό γιατί τα «Νέα», που θεωρούν προφανώς ως απαράδεκτο το γεγονός να ταυτίζεται μια μαϊμού με μια έγχρωμη υπουργό της Γαλλίας, είναι ακριβώς η εφημερίδα αυτή που παρομοιάζει όχι ένα άτομο αλλά όλους όσους σχετίζονται με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (Βουλευτές, υποψήφιοι, μέλη, ψηφοφόροι) με μαϊμούδες, πιθήκους, χιμπαντζήδες, γορίλλες, ουρακοτάγκους, δια μέσου του σκιτσογράφου της Δημήτρη Χαντζόπουλου. Εάν, λοιπόν, η φυλλάδα του ΔΟΛ θεωρεί ότι η καταδικαστική απόφαση στην Γαλλία αποτελεί ένα παράδειγμα που θα έπρεπε να ακολουθηθεί και στην Ελλάδα θα καταλάβαινε επακριβώς το νόημα της ρήσης «όποιος σκάβει τον λάκκο του αλλουνού πέφτει ο ίδιος μέσα».
Αν ίσχυε εδώ ότι και στην Γαλλία τότε ο Χαντζόπουλος θα πήγαινε φυλακή, για τις προσβλητικές γελοιογραφίες του, ενώ και «Τα Νέα» θα έτρωγαν ένα γερό πρόστιμο, ως «υποκινητής» του αδικήματος. Πώς θα τους φαινόταν τότε; Ή μήπως ο ρατσισμός  είναι καταδικαστέος όταν σχετίζεται με ένα άτομο στη Γαλλία, αλλά αναγκαίος όταν αφορά εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, των οποίων η κομματική τους επιλογή δεν είναι σύμφωνη με την ιδιοκτησία της εν λόγω εφημερίδας;
Δεν χρειάζεται, πάντως, να ανησυχούν στον ΔΟΛ. Είναι ολοφάνερο ότι μπορούν ανενόχλητοι να προσβάλλουν την αξιοπρέπεια ενός πολύ μεγάλου μέρους του Ελληνικού Λαού, ακριβώς γιατί η δικαιοσύνη σ΄αυτή την Χώρα κάνει σαφέστατες διακρίσεις, όπως φαίνεται και από το πώς χειρίζεται την πολιτική δίωξη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.

Γιώργος Μάστορας