Ελεύθερος αφέθηκε μετά την απολογία του ο Λιακουνάκος, σχετικά με το σκάνδαλο Sonak, που έφερε η Χρυσή Αυγή στην Βουλή. Η υπόθεση αφορά την προμήθεια παρεμβολέων και 11 κέντρων ακροάσεων, το οποίο ανατέθηκε στην εταιρεία συμφερόντων Λιακουνάκου και η οποία αν και παράνομα πληρώθηκε ποσό μεγαλύτερο του προβλεπομένου από το νόμο σαν ...
προκαταβολή, στο τέλος δεν παρέδωσε τίποτα. Μάλιστα το θράσος Λιακουνάκου βασιζόμενο στις υψηλές πολιτικές γνωριμίες τις οποίες διέθετε, έφτασε στο να σύρει το Ελληνικό Δημόσιο σε διαιτητικό δικαστήριο, το οποίο μάλιστα όχι μόνο τον δικαίωσε που κράτησε τη προκαταβολή χωρίς να παραδώσει έργο, αλλά επέβαλλε πρόστιμο στο δημόσιο, 3 εκατομμύρια ευρώ για υπαιτιότητα που δεν εκτελέστηκε η σύμβαση.
Ο κατηγορούμενος αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση μόλις 300.000€, επειδή δεν ήταν Χρυσαυγίτης για να προφυλακιστεί ή να του τεθούν όροι που παραβιάζουν όλα τα ανθρώπινα και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά του. Αφότου καταλάβαμε τι «δεν είναι» ο κατηγορούμενος, ας δούμε «ποιος είναι» ώστε να αντιληφθούμε ακόμα καλύτερα για ποιο λόγο του επιφυλάχτηκε αυτή η άκρως φιλική αντιμετώπιση από την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη:
Το 1996 στο Διοικητικό Συμβούλιο της εφημερίδας τοποθετείται με εντολή Έβερτ ο Θωμάς Λιακουνάκος. Το συγκεκριμένο όνομα επανήλθε στην επικαιρότητα με το σκάνδαλο Sonak και την απολογία Κάντα για το σκάνδαλο των εξοπλιστικών. Για να αντιληφθούμε και την σύνδεση των εν Ελλάδι ΜΜΕ, αξίζει να παραθέσουμε ένα συναφές άρθρο του Βασίλη Ζήση, πρώην δημοσιογράφου του «Ελεύθερου Τύπου»:
«Εκτός από κουμπάρος του Έβερτ και εκδότης και άλλων εντύπων, ο Λιακουνάκος έλεγχε τότε και κάποιο «Διεθνές Επιχειρηματικό και Πολιτιστικό Κέντρο ΑΕ», μεταξύ των μελών του ΔΣ του οποίου βρήκαμε και τον κ. Σταύρο Ψυχάρη του Παναγιώτου. Παλαιότερα δημοσιεύματα έφεραν εξάλλου το «συγκρότημα Λαμπράκη» να αγοράζει ένα μεγάλο πακέτο μετοχών των εταιρειών του κ. Λιακουνάκου, ο οποίος θα αναδεικνυόταν έτσι σε «άνθρωπο κλειδί» των διαπλεκομένων, ιδιαίτερα για τα δισεκατομμύρια των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Από την εποχή (1987) που το προαναφερθέν σκάνδαλο των «Λέοπαρντ» συγκλόνιζε το πολιτικό κατεστημένο και το «Βήμα» κατηγορούσε ανοικτά τον Θωμά Λιακουνάκο ως «έμπορο όπλων» και «μεσάζοντα» είχε κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Το δυνατό φλερτ του κ. Λιακουνάκου με τον Λαμπράκη εκείνης της εποχής ανησύχησε ως φαίνεται σφόδρα τον Σ. Κοκκαλη, ο οποίος ανακήρυξε τον Λιακουνάκο «εχθρό» του. Το αποτέλεσμα ήταν να στριμωχτεί ο Έβερτ, ο οποίος για να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση εμφανίστηκε τότε αιφνιδίως από το βήμα της Βουλής ως πολέμιος των διαπλεκομένων . Αργότερα οι δύο εχθροί τα βρήκαν και ο Θωμάς Λιακουνάκος έβαλε στο παιχνίδι των ενόπλων δυνάμεων τον Σωκράτη Κόκκαλη, καθώς εμφανίζονταν να έχουν κοινή παρουσία σε εξοπλιστικά προγράμματα.»
