«Το όριο δεν είναι αυτό στο οποίο κάτι σταματά, αλλά, όπως το είχαν αναγνωρίσει ήδη οι Έλληνες, το όριο είναι εκείνο απ’ όπου κάτι αρχίζει να εκδηλώνει την ουσία του» έλεγε ο Μάρτιν Χάιντεγκερ.
Είναι το σημείο εκείνο από όπου μπορεί κανείς ν’ αντικρύσει την μεγαλοσύνη και την ψυχική ...
δύναμη που διαθέτουν οι Έλληνες.
Είναι το σημείο εκείνο που μπορεί κανείς να αντιληφθεί το μεγαλείο, την ανιδιοτέλεια και την αξιοπρέπεια των αγωνιστών της Πατρίδος.
Σήμερα, όμως, τις ημέρες της σήψης και της παρακμής, που βιώνουμε, έχει ξεπερασθεί κάθε όριο.
Είναι γεγονός ότι οι σύγχρονοι δυνάστες έχουν αποθρασυνθεί και μην έχοντας συναίσθηση του μέτρου, ασχημονούν, πράγμα το οποίο εισπράττει καθημερινά ο απλός πολίτης από τις ακραίες και σπασμωδικές κινήσεις του καθεστώτος.
Ενός καθεστώτος σάπιου που με τις ευλογίες των ξένων μάχεται κάθε τι το Ελληνικό.
Η συκοφαντία, η λάσπη, οι αναίτιες διώξεις, οι προπηλακισμοί, η παράνοια, η απανθρωπιά, η κακία, η διαβολή είναι τα μέσα εκείνα, τα οποία χρησιμοποιεί το διεφθαρμένο αυτό καθεστώς για να επιβληθεί.
Ένα καθεστώς που, ενώ παραπαίει, βυθίζεται συνεχώς προς τον αυταρχισμό, την τρομοκρατία, την εκδικητικότητα, ξεπερνώντας κάθε όριο.
Σήμερα, πέρα από κάθε φαντασία η απόλυτη ύβρις είναι το να αποκαλέσεις κάποιον Εθνικιστή.
Πέρα από κάθε λογική, το απόλυτο κακό για τα φερέφωνα των τοκογλύφων είναι ο Εθνικιστής πατριώτης.
Αυτός δηλαδή ο αγνός αγωνιστής, ο άδολος ιδεαλιστής που μάχεται για την αξιοπρέπεια της πατρίδας του, συνεχίζοντας την ένδοξη πορεία των προγόνων του.
Κι όπως το προσωνύμιο «Έλλην» κατά την Ελληνιστική εποχή εθεωρείτο «απρέπεια», έτσι και σήμερα εάν κάποιον αποκαλέσουν «Εθνικιστή», τον ταυτίζουν αμέσως με εγκληματία και δολοφόνο.
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται.
Όπως κάποτε πλήθη φανατισμένων οπαδών και αξιοθρήνητων μοναχών κατέστρεφαν ιερά, πυρπολούσαν βιβλιοθήκες, ακρωτηρίαζαν αγάλματα, έκαιγαν διανοούμενους, τρομοκρατούσαν τα πλήθη, έτσι και σήμερα οι σύγχρονοι σκοταδιστές της παγκοσμιοποίησης απειλούν, τρομοκρατούν, δολοφονούν κάθε ανεξάρτητη φωνή που δεν μπορούν να ελέγξουν.
Κι όπως τότε οι Έλληνες χαρακτηρίζονταν «ανόσιοι, μυσαροί, αλητήριοι», ακόμη δε «αμόρφωτοι, παγανιστές με σιχαμερές αντιλήψεις» (gentiles quos vulgo paganos vocamus) κατά τον Θεοδοσιανό Κώδικα, έτσι και σήμερα οι Πατριώτες, οι Εθνικιστές, οι Έλληνες αγωνιστές δηλαδή στιγματίζονται ως εγκληματίες, ως μέλη συμμορίας δολοφόνων ή στην καλύτερη περίπτωση ως φασίστες.
Και όπως τότε, με νόμους και αυτοκρατορικά διατάγματα ξεκίνησε ο διωγμός κατά των «Ελλήνων» και τιμωρούνταν παραδειγματικά όσοι είχαν «επισημανθεί να διαπράττουν την ασέβεια του Ελληνισμού» (Ιουστινιάνειος Κώδικας), έτσι και σήμερα με δικαστικές αποφάσεις, υπουργικές εγκυκλίους, κοινοβουλευτικές διατάξεις έχει ξεκινήσει ένας απάνθρωπος διωγμός κατά των Ελλήνων πατριωτών. Το Ιερατείο της παγκοσμιοποίησης δια των εγχώριων εντολοδόχων του, κατακρεουργώντας κάθε έννοια δικαίου, μάχεται κάθε πατριωτική έκφραση.
Όπως οι δουλοπρεπείς πιστοί της διδασκαλίας του Σαούλ κατεδίωκαν καθετί το ελληνικό κατά την αρχαιότητα, έτσι και σήμερα ανθέλληνες σκοταδιστές επιδιώκουν να φιμώσουν την μοναδική ειλικρινή φωνή της πατρίδας μας, επιτιθέμενοι κατά των Ελλήνων Εθνικιστών. Είναι σήμερα τόσο ανελέητες οι διώξεις, η βία και η τρομοκρατία του σάπιου συστήματος εξουσίας κατά των Ελλήνων Πατριωτών, που το επίγραμμα του Παλλαδά, το οποίο ως ερώτημα αποτυπώνει την πικρία και την τραγικότητα μιας άλλης εποχής, δεν μπορεί παρά να μας συγκλονίζει και να μας εκφράζει.
«Αλήθεια, είμαστε ζωντανοί, ω Έλληνες
καθώς μας πήρε τώρα η συμφορά
κι έγινε η ζωή μας εφιάλτης;»
Κι όμως, «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» διότι όσο θα υπάρχουν Έλληνες Εθνικιστές, αγνοί και ρομαντικοί πατριώτες, τότε η ελπίδα θα φουντώνει για ένα καλύτερο αύριο.
Δικώνυμος Μακρής
