Οι χώρες της Βαλτικής ως πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και έχοντας ομοιότητες στη σύνθεση του πληθυσμού τους με την Ανατολική Ουκρανία και Κριμαία, ήτοι έχοντας περιοχές στην επικράτειά τους με ρωσόφωνες πλειοψηφίες, έχουν αρχίσει να ανησυχούν για τα τεκταινόμενα στην Ανατολική Ευρώπη.
Όλες οι περιοχές των συνόρων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όπως η Εσθονία και η Λεττονία, έχουν πόλεις και χωριά όπου ο πληθυσμός στην πλειοψηφία του αποτελείται από Ρώσους ή ...
ρωσόφωνους. Σαν παράδειγμα αναφέρουμε την πόλη Νάρβα, μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Εσθονίας που βρίσκεται στα σύνορα με την Ρωσία, και την πόλη Νταουγκαβπίλς, την δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Λεττονίας.
Εφόσον η Συμφερόπολη και η Σεβαστούπολη αποφάσισαν να ενταχθούν στην Ρωσική Συνομοσπονδία, γιατί όχι και περιοχές της Εσθονίας και Λεττονίας ή της Πολωνίας. Βεβαίως η απάντηση απορρέει από το γεγονός ότι αυτές οι χώρες είναι μέλη της ΕΕ και πολύ πιο σημαντικό ότι είναι μέλη του ΝΑΤΟ, δηλαδή οποιαδήποτε ρωσική παρέμβαση στα σύνορα αυτών των χωρών θα επιφέρει σχεδόν αυτόματα την υποχρεωτική αντίδραση του ΝΑΤΟ και των 28 μελών του, συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ.
Η επιστροφή της Ρωσίας στην γεωπολιτική και την υπεράσπιση των στρατηγικών της συμφερόντων στην Ουκρανία βρίσκει το ΝΑΤΟ, μετά από 65 χρόνια ιστορίας και ύπαρξης, στην δυσκολότερή του στιγμή από πλευράς στρατιωτικής δύναμης. Οι ΗΠΑ προσπάθησαν μεν να διασκεδάσουν τις αρνητικές για αυτές εντυπώσεις, που απορρέουν από την «μαλθακή» τους αντίδραση, στέλνοντας μερικές δεκάδες μαχητικών F-16 σε βάσεις της Εσθονίας και Λεττονίας, αλλά τέτοιες κινήσεις δεν είναι παρά μόνο συμβολικές και άνευ ουσιαστικού στρατηγικού περιεχομένου.
Το ΝΑΤΟ ως στρατιωτικός οργανισμός βασίζεται πρωτίστως στην στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ, εξ άλλου το 25% του προϋπολογισμού του διατίθεται από την Ουάσιγκτον. Όπως τονίζει ο George Friedman, επικεφαλής του Stratfor, ενός εκ των ισχυρότερων think tanks της αμερικανικής κυβέρνησης, στο βιβλίο του «The Next 100 Years»: «Το ΝΑΤΟ μπορεί να είναι αποτελεσματικό μόνο αν οι ΗΠΑ αποφασίσουν να χρησιμοποιήσουν στρατιωτική δύναμη». Η πολιτική όμως του Ομπάμα για την Ασία και η εφαρμογή του σχεδίου «Ασιατικός Πυρήνας» που έχει ως στόχο την περικύκλωση της Κίνας, και κατ’ επέκταση της Ρωσίας, μετατόπισε ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις και πολεμικό υλικό προς την Ασία και τον Ειρηνικό, σε συμμαχικές χώρες των ΗΠΑ που συνορεύουν με την Κίνα. Οι δυνάμεις αυτές όμως λείπουν τώρα από το ΝΑΤΟ και την Ευρώπη. Οι ΗΠΑ διαθέτουν σήμερα στην Ευρώπη 64.000 στρατιώτες, ενώ την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ο αριθμός αυτός ήταν 450.000.
Η επέμβαση της Ρωσίας στην Κριμαία ήρθε ακριβώς την στιγμή που το αμερικανικό Πεντάγωνο αποφάσιζε την μείωση των αμυντικών του δαπανών, μια μείωση που οδηγεί τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις στο μικρότερό τους μέγεθος από την εποχή της δεκαετίας του 1930. Η μείωση των αμυντικών δαπανών είναι και πολιτική των υπολοίπων μελών του ΝΑΤΟ τα τελευταία χρόνια, πράγμα που έγινε εμφανές στους βομβαρδισμούς της Λιβύης το 2011 όταν οι πρόθυμοι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον ξέμειναν κυριολεκτικά από κατευθυνόμενες βόμβες και δεν υπήρχαν καύσιμα για εναέριο ανεφοδιασμό των μαχητικών τους αεροσκαφών.
Όσον αφορά την Ουκρανία και το στρατιωτικό σκέλος της υπόθεσης αναφέρουμε χαρακτηριστικά την δήλωση του καθηγητή Joseph Parent του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι και ενός εκ των σπουδαιότερων αναλυτών της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής: «Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να ριψοκινδυνεύσουν ένα συμβατικό πόλεμο με την Ρωσία για να προστατεύσουν τους γείτονές της, διότι οι στρατιωτικές δυνατότητες μας εκεί είναι περιορισμένες και η διαμάχη μπορεί να κλιμακωθεί σε πυρηνικό πόλεμο». Η Κριμαία και η Ουκρανία δεν αξίζει για τους Αμερικανούς να θυσιάσουν την ασφάλεια των δικών τους πόλεων από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Εξ άλλου ο Ομπάμα το έκανε σαφές δηλώνοντας ότι μια στρατιωτική απάντηση στα τεκταινόμενα σε αυτή την χώρα δεν υφίσταται, «is not on the table» όπως είπε χαρακτηριστικά. Με την πραξικοπηματική τους ενέργεια στο Κίεβο οι Αμερικανοί και οι εντολοδόχοι τους ήλπιζαν στην μη αντίδραση, στον μη πόλεμο των Ρώσων, αλλά διαψεύστηκαν οικτρά αυτοί και οι πρόθυμοι σύμμαχοί τους.
Όσον αφορά το πολιτικό σκέλος της επέμβασης της Ρωσικής Συνομοσπονδίας και τα φληναφήματα των Αμερικανοσιωνιστών και των εδώ σαμαροβενιζελικών υποτελών τους, περί παραβίασης του διεθνούς δικαίου, θα πρέπει να τονισθεί ότι η ρωσική επέμβαση στην Κριμαία έγινε για την προστασία του ρωσόφωνου πληθυσμού της ευρύτερης περιοχής και των ρωσικών βάσεων της χερσονήσου από τις απειλές της πραξικοπηματικής κυβέρνησης του Κιέβου, η οποία δεν έχει απολύτως καμία νομική και συνταγματική υπόσταση.
Επίσης πρέπει να τονισθεί ότι αυτή η επέμβαση έγινε κατόπιν προσκλήσεως του ανεξάρτητου κριμαϊκού κοινοβουλίου και παρακλήσεως του κριμαϊκού λαού. Αυτοί που διέλυσαν την Γιουγκοσλαβία παραβιάζοντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, αυτοί που εισέβαλαν στο Ιράκ και στη Λιβύη για να ικανοποιήσουν οικονομικά συμφέροντα της Wall Street και του City , αυτοί που προσπάθησαν και εξακολουθούν να προσπαθούν να διαλύσουν την Συρία, αυτοί που χρηματοδοτούν κανίβαλους ισλαμιστές τρομοκράτες ανά τον κόσμο, αυτοί που έχουν στο ενεργητικό τους σφαγές εκατοντάδων χιλιάδων αθώων ανθρώπων ανά την υφήλιο, απλά και ξάστερα δεν έχουν δικαίωμα να ομιλούν περί διεθνούς δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ προσηλωμένη στα δημοκρατικά ιδεώδη πιστεύει ότι ο ουκρανικός λαός, και μόνο αυτός, θα πρέπει να αποφασίσει δια μέσου ελεύθερων εκλογών για την κυβέρνησή του, την ανεξαρτησία του και την αυτοδιάθεσή του.
Γ.Λ.
