Παρότι σε προηγούμενο άρθρο με τον ίδιο τίτλο, θέλω να πιστεύω ότι ανέπτυξα επαρκώς τα κύρια σημεία του θέματος, έκρινα σκόπιμο να προσθέσω στα ήδη καταγραφέντα λίγες ακόμη σκέψεις.
Όπως ήδη έχει αναφερθεί, το πολιτικό σύστημα για μια σειρά από λόγους, καλλιεργεί την ...
εντύπωση ότι η εθνικιστική ιδεολογία και μάλιστα όπως εκφράζεται από τη Χρυσή Αυγή, δεν συνιστά μια άλλη γωνία θέασης των πραγμάτων, αλλά αποτελεί το ακροδεξιό παρακράτος της λεγόμενης δεξιάς.
Της γνωστής αμαρτωλής και ξενόδουλης παράταξης, που τόσο πολύ ταλάνισε τον τόπο, κυνηγώντας ανελέητα πρώτα τους αριστερούς και στη συνέχεια ακόμη πιο ανελέητα τους Εθνικιστές˙ βάζοντας τη χώρα στην ΕΕ και θέτοντας τα θεμέλια του πελατειακού κράτους και της πολιτικής διαφθοράς στην μεταπολεμική Ελλάδα.
Στην πορεία βέβαια, τη «δόξα» και το «δημοκρατικό» της πρόσωπο, ζήλεψαν και τα άλλα κόμματα του «συνταγματικού τόξου» και «χτυπήθηκαν» στα ίσια για την το χρυσό μετάλλιο της διαφθοράς και του ανθελληνισμού. Δύσκολο να διακρίνει κανείς τον «καλύτερο». Πάντως σαν χώρα είναι βέβαιο ότι «χτυπάμε» παγκόσμια πρωτιά.
Όλο όμως το ιδεολογικό οικοδόμημα του λεγόμενου πολιτικού χάρτη της χώρας, πάνω στο οποίο εδράζεται το ψευδεπίγραφο ιδεολόγημα ότι ο Ελληνικός Εθνικισμός συνιστά μια ακραία έκφανση της δεξιάς ιδεολογίας, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια φενάκη του συστήματος. Μια ψευδής και επίπεδη αναπαράσταση των βασικών ρευμάτων σκέψης, σύμφωνα με την οποία η πολιτική γεωγραφία εξαντλείται στο σχήμα δεξιά, κέντρο, αριστερά. Οποιαδήποτε άλλη κοσμοθεωρία, τοποθετείται εκ του πονηρού, ανάμεσα ή πέρα από το περιγραφόμενο σχήμα.
Η αλήθεια είναι ότι αν θελήσουμε να αναπαραστήσουμε γραφικά τα υπάρχοντα ρεύματα σκέψεις, θα πρέπει να ξεφύγουμε από την περιγραφή που τοποθετεί όλα τα πράγματα σε ένα επίπεδο, ταξινομώντας τα σε δεξιά, αριστερά, ενδιάμεσα σε αυτά ή λίγο πιο εκεί ή λίγο πιο εδώ και να καταφύγουμε σε μια τρισδιάστατη απεικόνιση.
Μια σωστή γραφική αναπαράσταση μπορεί να αποδοθεί από το γνωστό σύστημα καρτεσιανών συντεταγμένων (χ,ψ,Ζ), κάθε μια από τις οποίες αναπαριστά ένα από τα τρία βασικά ρεύματα σκέψεις. Φιλελευθερισμό, κομουνισμό, Εθνικισμό.
Τι κάνει όμως το σύστημα (εκ του πονηρού βεβαίως). Αγνοεί τον εθνικισμό σαν να μην υπάρχει και τα κατεβάζει όλα σε ένα επίπεδο. Αυτό που ορίζουν ο φιλελευθερισμός με τον κομμουνισμό. Αναγάγει ψευδεπίγραφα, τον υπαρκτό μεν αλλά όχι αυτόνομο ιδεολογικό χώρο του κέντρου, σε βασικό ρεύμα σκέψης, οπότε όλα τα υπόλοιπα τα θεωρεί «τσόντες» των τριών αυτών ρευμάτων σκέψης.
Δυστυχώς, η ευνουχισμένη αυτή κοσμοαντίληψη, αποτέλεσε την πολιτική μήτρα μέσα από την οποία γεννήθηκε και γιγαντώθηκε ένα πολιτικό τέρας του Φρανκενστάϊν. Το σημερινό αμαρτωλό πολιτικό σύστημα που αυτάρεσκα αυτοαποκαλείται "συνταγματικό τόξο" και κραδαίνει στο χέρι του ένα «τσεκούρι» (μερικά στελέχη του μάλιστα το κραδαίνουν κυριολεκτικά), κλαδεύοντας ένα – ένα όλα τα κλαδιά του δέντρου της δημοκρατίας.
Κόβοντας όμως τα κλαδιά δεν αφαιρεί μόνον την ενοχλητική για αυτό βλάστηση του δέντρου, αφαιρεί την ικανότητα του εθνικού κορμού να οξυγονώνεται και να αναπνέει. Οδηγεί τον Ελληνισμό στο ιστορικό του τέλος.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ
