Η πλειοψηφία των ισραηλινών Ιουδαίων θα προτιμούσε να εξορίσει από τον βιόκοσμό της τον αραβικό πληθυσμό του Ισραήλ. Αυτό είναι αποτέλεσμα μιας μελέτης που πραγματοποίησε το ...
ερευνητικό ινστιτούτο Dialog για την ΜΚΟ New Israel Fund (NIF). 74% των Ιουδαίων που ζουν στο Ισραήλ θα ήθελαν να υπάρχουν ξεχωριστοί δρόμοι και πεζοδρόμια για τους Ιουδαίους και Παλαιστινίους στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη. Στην έρευνα υπάρχει και ένα ποσοστό 42% που δεν θέλει τα παιδιά του να φοιτούν στα ίδια σχολεία με τα παιδιά των Αράβων, ενώ ένα ποσοστό 47% θέλει να εκδιωχθούν οι ισραηλίτες Άραβες από τον πυρήνα των ισραηλινών εδαφών και να μετοικήσουν στην Δυτική Όχθη. Επίσης στην ίδια έρευνα ποσοστό 49% θέλει το ισραηλινό κράτος να στερήσει τα πολιτικά δικαιώματα από τον αραβικό πληθυσμό και το 59% απαιτεί για τις θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα να προτιμώνται μόνο οι ιουδαίοι πολίτες.
Η γνώμη των Ισραηλινών σε ποσοστό 58%, σύμφωνα πάντα με αυτή την έρευνα, είναι ότι στην χώρα τους ευδοκιμεί ο ρατσισμός (φυλετικός διαχωρισμός) και ότι θα έπρεπε η κοινωνία να οργανωθεί στα πρότυπα εθνικών κριτηρίων και δυο κοινωνικών τάξεων, των ιουδαίων Ισραηλινών και των αράβων Ισραηλινών.
«Ναι είμαστε ρατσιστές, κάνουμε πράξη τον ρατσισμό στην καθημερινή μας ζωή και θέλουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία φυλετικού διαχωρισμού». Τα σχόλια αυτά διατυπώθηκαν από τον δημοσιογράφο Gideon Levy στην εφημερίδα Haaretz του Ισραήλ. «Οι Ισραηλινοί παραδέχονται ότι είναι ρατσιστές και δεν ντρέπονται γι αυτό. Πολλοί ξένοι φιλικά διακείμενοι προς την χώρα μας θέλουν να ζήσουν εδώ, ακριβώς επειδή είμαστε ρατσιστές» τονίζει ο Gideon Levy.
Το αποτέλεσμα της έρευνας δεν φωτίζει μόνο το πραγματικό παρόν της ισραηλινής κοινωνίας. Δείχνει επίσης ότι η δημοκρατία και τα δικαιώματα των πολιτών τίθενται εν αμφιβόλω για τους μη ιουδαίους πολίτες αυτής της χώρας. Για τους μη ιουδαίους ισχύουν πλέον στην πράξη τα εθνικά κριτήρια και οι φυλετικές διακρίσεις.
Όπως διατύπωσε και ο αριστερός ιουδαίος φιλόσοφος Moshe Machover, στο Ισραήλ επικρατεί ρατσισμός σύμφωνα με τον ορισμό των Ηνωμένων Εθνών. Ο φιλόσοφος και μαθηματικός Machover παραπέμπει και σε μια άλλη ιδιαιτερότητα του ισραηλινού ρατσισμού σε σχέση με αυτόν του νοτιοαφρικανικού ρατσισμού έως το 1994, διατυπώνοντας ότι «στο νοτιοαφρικανικό αποικιακό κράτος ο ρατσισμός βασιζόταν στην εκμετάλλευση της εργασίας των αυτοχθόνων. Οι αυτόχθονες καταπιέζονταν αλλά η παρουσία τους ήταν ζωτικής σημασίας για την οικονομία του αποικιακού κράτους. Η σιωνιστική αποικιοκρατία αντιθέτως ομοιάζει με αυτήν της Βορείου Αμερικής και Αυστραλίας. Βασίζεται στον αποκλεισμό και εξοβελισμό των αυτοχθόνων με μεθόδους εθνικής κάθαρσης. Εννοείται ότι αυτή η μορφή της καταπίεσης είναι πολύ χειρότερη από τον φυλετικό διαχωρισμό της Νοτίου Αφρικής, διότι είναι πολύ δυσκολότερο να αντιμετωπισθεί».
Αυτό λοιπόν που οι Ισραηλινοί κάνουν πράξη στην χώρα τους με μορφές χειρίστου φυλετικού διαχωρισμού και εθνικής κάθαρσης, επιβάλλουν να αποκηρύξει για τους εγκληματίες λαθρομετανάστες η δουλοπρεπής μνημονιακή κυβέρνηση δια ενός κατάπτυστου νομοσχεδίου. Ένα νομοσχέδιο έκτρωμα που έχει στόχο την ποινικοποίηση της ελευθερίας του λόγου και της γνώμης. Ο απώτερος σκοπός των ρατσιστών Σιωνιστών είναι η καταστροφή του Έθνους μας και ο αφανισμός του παγκόσμιου Ελληνισμού.
Αυτοί που χρειάζονται αντιρατσιστικό νομοσχέδιο είναι οι ισραηλινοί και όχι οι Έλληνες.
Γ.Λ.
