Οι παράγοντες της Οικονομίας είναι βασικά τρεις. Κατ’ αρχήν είναι το εργατικό δυναμικό υπό την ευρεία έννοια που περιλαμβάνει όλους τους εργαζομένους (εργάτες, υπαλλήλους κ.λπ.). Αυτοί αποτελούν την κατ’ εξοχήν παραγωγική τάξη γιατί η εργασία που προσφέρουν μετατρέπεται απ’ ευθείας σε παραγωγή.
Για το λόγο αυτό αυτός ο κόσμος της εργασίας θα κατέχει την τιμητική θέση στο Εθνικό Κράτος που παλεύουμε να δημιουργήσουμε. Μια δεύτερη κατηγορία είναι οι κεφαλαιοκράτες.
Αυτοί είναι οι κάτοχοι του κεφαλαίου, που με τη μετατροπή του σε κεφαλαιουχικά αγαθά (μηχανές, κτίρια κ.λπ.) αποτελεί το αναγκαίο (εκτός από τον απαραίτητο παράγοντα της εργασίας) υπόβαθρο για να υπάρξει παραγωγή...
Έτσι οι κεφαλαιοκράτες, παρά το γεγονός ότι δεν εργάζονται και αποτελούν στην ουσία μια τάξη παρασιτική, σαν κάτοχοι του επίσης απαραίτητου για να υπάρξει παραγωγή κεφαλαίου, θα δικαιούνταν ίσως ένα μέρος της υπεραξίας, που στον Καπιταλισμό την καρπούνται ολόκληρη, κι αυτό για να έχουν ένα κίνητρο για τις απαραίτητες επενδύσεις. Φυσικά το υπόλοιπο μέρος της υπεραξίας το δικαιούται ο παράγων της εργασίας. Ο απλούστερος τρόπος μοιράσματος της υπεραξίας μεταξύ Κεφαλαίου και Εργασίας είναι 1:1.
Και ερχόμαστε τώρα στην τρίτη κατηγορία, τους τραπεζίτες. Αυτοί δέχονται τις αποταμιεύσεις των καταθετών, σχηματίζοντας έτσι ένα κεφάλαιο, το οποίο εν συνεχεία δανείζουν πρωτίστως (υποτίθεται) για επενδύσεις. Ζουν και αυτοί παρασιτικά γιατί δεν εργάζονται, απλώς καρπούνται την υπεραξία που προκύπτει λόγω της διαφοράς των επιτοκίων αποταμίευσης και δανεισμού.
Είναι έτσι αυτόχρημα απλώς και μόνον μεσάζοντες μεταξύ των αποταμιευόντων καταθετών και των κεφαλαιοκρατών επενδυτών.
Είναι φανερό ότι τα κεφάλαια που οι τραπεζίτες δανείζουν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ!
Έτσι λοιπόν αν οι κεφαλαιοκράτες ζουν μια φορά παρασιτικά, οι τραπεζίτες ζουν διπλά παρασιτικά!
Είναι δίκαιο λοιπόν στη δικιά τους περίπτωση να τους αφαιρεθεί ΟΛΟΚΛΗΡΗ η υπεραξία. Θα εκλείψει κατ’ αυτό τον τρόπο τελείως η τάξη τους, που με την δύναμη που της παρείχαν τα κεφάλαια των καταθετών μπορούσε να δανείζει ακόμη και κράτη και να διαφεντεύει έτσι την παγκόσμια εξέλιξη, όντας στην ουσία μια τάξη εντελώς παρασιτική.
Ε.Χ.
