Άρθρο της Ειρήνης Δημοπούλου για την εφημερίδα "Εμπρός"
Από την αρχή των διώξεων εναντίον των Ελλήνων Εθνικιστών της Χρυσής Αυγής η εφημερίδα μας επεσήμανε τους κινδύνους για το Πολίτευμα που προκαλούσε η στρατηγική που επέλεξαν οι σύμβουλοι του Αντώνη Σαμαρά. Σημειώναμε ότι ο δρόμος ήταν ολισθηρός. Υποστηρίζαμε και επιβεβαιωθήκαμε δια στόματος Γ.Γ. της κυβερνήσεως ότι ο κ. Πρωθυπουργός δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και ότι οι σύμβουλοι που έχει επιλέξει να ακούει οδηγούν την χώρα στην ...
καταστροφή.
Όταν ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ομολόγησε στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου ότι δεν υπάρχει το λεγόμενο «οπλοστάσιο της Χρυσής Αυγής», υποστηρίξαμε ότι ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον κ. Πρωθυπουργό να απεμπλακεί από το κουβάρι των πρωτοφανών πολιτικών διώξεων. Δεν το έπραξε.
Ομοίως τώρα, μετά τις αποκαλύψεις Μπαλτάκου, ο κ. Σαμαράς είχε την ευκαιρία να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διασώσει την καταποντιζόμενη Νέα Δημοκρατία. Προφανώς επέλεξε να την οδηγήσει «ως το τέλος» κατά την προσφιλή φράση με την οποία τον ντοπάρουν οι σύμβουλοί του.
Πρέπει να το πούμε. Τα γεγονότα δείχνουν ότι ο κ. Πρωθυπουργός είτε ενσυνείδητα είτε παρασυρόμενος, είτε απειλούμενος, είναι επικίνδυνος διότι οδηγεί την Ελλάδα σε έναν πρωτοφανή διχασμό. Το πρωί της Παρασκευής, μετά την επικοινωνία που είχε με τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Μπάιντεν και την σύσκεψη με τον συνέταιρό του στην νομή της εξουσίας Βαγγέλη Βενιζέλο, προέβη στην εξής δήλωση μίσους: «Είμαι εκείνος που πολέμησε εξ’ αρχής τη Χρυσή Αυγή και δεν θα επιτρέψω σε καμία εγκληματική οργάνωση να γίνει ο ρυθμιστής της πολιτικής ζωής της χώρας».
Τι θέλει να πει ο κ. Πρωθυπουργός λέγοντας ότι «πολέμησε εξ’ αρχής τη Χρυσή Αυγή»; Ότι ήταν εξ αρχής στα σχέδιά του η πολιτική εκτροπή; Αντιλαμβάνεται τη θέση του Έλληνα Πρωθυπουργού ως διώκτη 500.000 –και πολύ περισσότερων, πλέον- Ελλήνων; Τι θέλει να πει ο κ. πρωθυπουργός λέγοντας ότι «δεν θα επιτρέψει»; Με ποια μέσα «δεν θα επιτρέψει» ο κ. Σαμαράς την δημοκρατικά εκπεφρασμένη βούληση του ελληνικού λαού; Με νέα δικαστικά και κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, ή μήπως θα ζητήσει την συνδρομή δυνάμεων του εξωτερικού;
Τι θέλει να πει ο κ. Πρωθυπουργός αποκαλώντας ένα νόμιμα εκλεγμένο στο εθνικό κοινοβούλιο πολιτικό κόμμα, «εγκληματική οργάνωση»; Ότι είναι ο ίδιος υπεράνω του Νόμου και της Δικαιοσύνης, αποφασίζει, δικάζει και καταδικάζει τους πολιτικούς του αντιπάλους, υβρίζοντας, σπιλώνοντας και φυλακίζοντάς τους; Και γιατί δεν μπορεί να είναι ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων η Χρυσή Αυγή του 7% που σύμφωνα με ανεξάρτητες εκτιμήσεις ξεπερνά σήμερα το 15%, και μπορεί να είναι το πλήρως απαξιωμένο ΠΑΣΟΚ ή η ανθελληνική ΔΗΜΑΡ των Ρεπούσηδων;
Και κάτι ακόμα, περί «ανεξάρτητης δικαιοσύνης». Όπως τα πράγματα δείχνουν, μια μικρή μερίδα επίορκων έχει καταλάβει ύπατα αξιώματα. Σε τι διαφέρουν αυτοί οι δικαστικοί από κάποιους επίορκους ιατρούς, δημοσίους υπαλλήλους, ή άλλη επαγγελματική ομάδα; Και πώς απέκτησαν το δικαίωμα στο απυρόβλητο; Με την εφαρμογή του δόγματος Σαμαρά περί «συλλογικής ευθύνης»; Με το να δέχονται καθοδήγηση από υπουργούς όπως ξεκάθαρα καταμαρτύρησε ο ομολογουμένως έγκριτος νομικός και υπ’ αριθμόν 2 της κυβερνήσεως.
Εάν τα συμβαίνοντα είναι προσωπική επιλογή Σαμαρά, δεν το γνωρίζαμε. Τώρα το γνωρίζει ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός. Δική του επιλογή είναι όμως οι συνεργάτες του. Ένας εξωμότης της Αριστεράς, και δύο εξωμότες του Εθνικισμού. Μαζί με τον εξωμότη της Νέας Δημοκρατίας και με τις οδηγίες ενός βεβαρημένου από εγκλήματα κόμματος του 3%, πρώην υπουργός του οποίου σε έξαρση δημοκρατικότητας –και πανικού- απαίτησε «την απομάκρυνση κάθε ακροδεξιού σταγονιδίου από όλο το φάσμα του κράτους»
Αυτοί κρατούν σήμερα την Ελλάδα στα χέρια τους. Ας μην απορούμε για την πορεία της. Είναι επιβεβλημένο ο κ. Σαμαράς να οδηγηθεί στην έξοδο, προτού βλάψει περαιτέρω το Έθνος. Το απαιτεί το εθνικό συμφέρον.
