Εν αναμονή των εξελίξεων και ανακοινώσεων του Eurogroup
λοιπόν, μιας και αποδείχθηκε πλέον περίτρανα ότι η συγκυβέρνηση άγεται
και φέρεται ως καρυδότσουφλο στις αποφάσεις των υποτιθέμενων εταίρων
της.
Μια από τις ιδέες που είχε κυκλοφορήσει και παλαιότερα ανακυκλώνεται και τώρα. Αυτή της επαναγοράς ομολόγων. ...
Μόνο που σήμερα η τιμή τους στις αγορές έχει διπλασιαστεί στο 30-35% από εκείνης του Μαρτίου όταν και πρωτοσυζητήθηκε. Αν
αποφασιστεί δηλαδή να προχωρήσει αυτό το πλάνο θα πρέπει να δαπανηθούν
τα διπλάσια χρήματα και πλέον. Τούτο είναι φυσικό μιας και η αναφορά και
μόνο μιας τέτοιας πιθανής εξέλιξης ανεβάζει απευθείας τις (εικονικές)
τιμές στο ταμπλό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι στην πραγματικότητα
υπάρχουν και άλλοι αγοραστές σε αυτές τις φερόμενες ως διπλασιασμένες
τιμές. Η αγορά είναι τόσο ρηχή και οι αγοραπωλησίες τόσο αραιές που στις
αποτυπώσεις του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους και των
παραγράφων για το χρέος του Προϋπολογισμού του 2013, μόλις που
διακρίνονται πια στα ιστογράμματα. Μόνο τα λεγόμενα strips, τα οποία
αποτελούν στην ουσία παράγωγα προϊόντα καθαρού τυχοδιωκτικού
πονταρίσματος επάνω στις Ελληνικές ομολογίες υπάρχει μια στοιχειώδης,
ευκαιριακή κίνηση.
Η ουσία όμως παραμένει για μας πως οι τιμές έχουν πλασματικά διπλασιαστεί μόνο και μόνο με την φημολογία τους τελευταίους μήνες περί επαναγοράς. Αν αυτή η κίνηση συγκεκριμενοποιηθεί περαιτέρω με επιπλέον ανακοινώσεις και τυμπανοκρουσίες θα ανέβουν και άλλο να είμαστε βέβαιοι στο 50-60% της ονομαστικής τους όχι γιατί αξίζουν τόσο, αλλά για να εκβιαστεί το «κορόιδο» που ανακοίνωσε ότι αγοράζει και να πληρώσει παραπάνω. Πολύ παραπάνω. Η πραγματική τους αξία παραμένει πάντα στα επίπεδα του Μαρτίου και στο 16%! Όπως είχαμε έγκαιρα και έγκυρα επισημάνει σε ανάλυσή μας στο παρελθόν, αυτές οι κινήσεις δεν επισημοποιούνται και δεν ανακοινώνονται. Γίνονται σιωπηλά και σε βάθος χρόνου για να μπορούν να επιτύχουν προς όφελος της χώρας. Εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία κινήσεων στρατηγικής σημασίας που γίνονται χωρίς να λέγονται, εν αντιθέσει με την πλειονότητα των πραγμάτων που ακούγονται από επίσημα χείλη στην χώρα μας αλλά ουδέποτε γίνονται.
Η ουσία όμως παραμένει για μας πως οι τιμές έχουν πλασματικά διπλασιαστεί μόνο και μόνο με την φημολογία τους τελευταίους μήνες περί επαναγοράς. Αν αυτή η κίνηση συγκεκριμενοποιηθεί περαιτέρω με επιπλέον ανακοινώσεις και τυμπανοκρουσίες θα ανέβουν και άλλο να είμαστε βέβαιοι στο 50-60% της ονομαστικής τους όχι γιατί αξίζουν τόσο, αλλά για να εκβιαστεί το «κορόιδο» που ανακοίνωσε ότι αγοράζει και να πληρώσει παραπάνω. Πολύ παραπάνω. Η πραγματική τους αξία παραμένει πάντα στα επίπεδα του Μαρτίου και στο 16%! Όπως είχαμε έγκαιρα και έγκυρα επισημάνει σε ανάλυσή μας στο παρελθόν, αυτές οι κινήσεις δεν επισημοποιούνται και δεν ανακοινώνονται. Γίνονται σιωπηλά και σε βάθος χρόνου για να μπορούν να επιτύχουν προς όφελος της χώρας. Εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία κινήσεων στρατηγικής σημασίας που γίνονται χωρίς να λέγονται, εν αντιθέσει με την πλειονότητα των πραγμάτων που ακούγονται από επίσημα χείλη στην χώρα μας αλλά ουδέποτε γίνονται.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναλύσουμε την αποτύπωση του ομολογιακού χρέους στα βιβλία μας.
Όση διάρκεια και αν έχει ένα ομόλογο για την λήξη του, οποιοιδήποτε οι
συμβατικοί του όροι, η φόρμουλα τοκομεριδίου, αποτυπώνεται με την
ονομαστική του αξία σαν να ήταν απαιτητό και πληρωτέο σήμερα και όχι σε
1,2,5,10,20,30 χρόνια. Έτσι, η αξία του ως χρέος για το Ελληνικό δημόσιο
αναγνωρίζεται σήμερα σε επίπεδα που ουδεμία σχέση έχουν με την τρέχουσα
και πραγματική τιμή του συγκεκριμένου ομολόγου στην αγορά όπου και
(υποτίθεται ότι) διαπραγματεύεται. Αν λοιπόν το χρέος μας στην αγορά
διαπραγματευόταν τον Μάρτιο του 2012 στο16% της αξίας του, σύμφωνα με
την αρχή market to market που χρησιμοποιούν αντίστοιχα στα βιβλία τους
όλα τα risk departments των διεθνών οίκων για να κλείνουν τα βιβλία τους
σε καθημερινή βάση. Aν εμείς ήμασταν όντως σοβαροί για την επαναγορά
των συγκεκριμένων εκδόσεων χρέους και έχοντας την αντίστροφη θέση από
αυτούς τους κατόχους των ομολογιών μας, θα έπρεπε να αποτυπώνουμε
αντίστοιχα το χρέος μας στα επίπεδα που το αποτυπώνουν και οι ίδιοι.
Μόνο το πρόσημο αλλάζει. Δεν μπορεί ο κερδοσκόπος να το αποτιμά στο 16% και εσύ να λες ότι του χρωστάω 100%. Μπορείς
να το αποτιμάς εις το 6πλάσιο της τιμής που του αποδίδει ο ίδιος ο
τυχοδιώκτης; Τι σήμα στέλνεις κατ’ αυτόν τον τρόπο στην αγορά παρά το
ότι οι τιμές θα πρέπει να ανέβουν (έστω και πλασματικά – με ελάχιστες
συναλλαγές) και να συγκλίνουν στο 30-35% σήμερα και στο 50%-60% αύριο,
όταν θα αρχίσουν ίσως οι επαναγορές.
Οικονομικός Παρατηρητής
