Κρίθηκε, όπως γράψαμε ήδη από χθες, αντισυνταγματικός ο νόμος – έκτρωμα 3838/2010 ή όπως είναι αλλιώς γνωστός, λαθρονομοσχέδιο.
Κατέπεσε υπό την πίεση της προφανούς αντίθεσης του με το Σύνταγμα της
Ελλάδος. Κάτω από τα συντρίμια του απεκάλυψε όμως μία άβυσσο ενδεικτική
της παράνοιας της σύγχρονης μεταπολιτευτικής «δημοκρατίας» του
Ελλαδιστάν.
Νομοθετήθηκε και υπερψηφίστηκε, όντως, από την τότε Ελληνική Βουλή.
Όμως στην Ελλάδα υπέρτατος νόμος είναι το Σύνταγμα των Ελλήνων ή
τουλάχιστον έτσι λέει η «θεωρία», το βιβλιαράκι με τις οδηγίες χρήσεως
της μεταπολιτευτικής «δημοκρατίας». ...
Κοινώς και θεωρητικώς η Βουλή δεν
μπορεί να νομοθετήσει ενάντια στο Σύνταγμα. Όμως τι έγινε στην περίπτωση
του λαθρονομοσχεδίου;
Νομοθετήθηκε και απευθείας θεωρήθηκε αντισυνταγματικό από το Δ’ Τμήμα
του Συμβουλίου της Επικρατείας. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί η
αντισυνταγματικότητα του είναι προφανής. Ύστερα και παρά το
γεγονός της αντισυνταγματικότητας του, εφαρμόστηκε και αλλοίωσε τα
αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών με χιλιάδες χιλιάδων τριτοκοσμικών
λαθρομεταναστών να προσέρχονται στα εκλογικά κέντρα για να εκλέξουν τον
προστάτη των ονείρων τους.
Και το ερώτημα που τίθεται προφανές και ρητορικό: Θα επιληφθεί κάποιος αυτής της συνταγματικής εκτροπής; Θα τιμωρηθούν οι ένοχοι και θα διορθωθεί αυτή η ύβρις ενάντια στην Θέληση του Ελληνικού Λαού; Η απάντηση προφανής: Όχι, πότε έχει τιμωρηθεί κάποιος στο σύγχρονο μεταπολιτευτικό μόρφωμα που ονομάζουν δημοκρατία;
Αλλά για να μην προτρέχουμε, ας προτρέψουμε: Ιδού η Ρόδος, δημοκράτες!
