Η περίοδος από το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου έως σήμερα χαρακτηρίζεται από διαδοχικές πολεμικές επιχειρήσεις και στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ σε όλες τις περιοχές του πλανήτη. Οι πόλεμοι και οι στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ αυτά τα εβδομήντα περίπου χρόνια δεν ήταν ...
αποσπασματικές στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον χωρών και περιοχών, αλλά καθορίστηκαν και εκτελέστηκαν βάσει ενός «οδικού χάρτη» (Road Map), μιας σχεδιασμένης δηλαδή ακολουθίας.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις των Αμερικανών αποτελούν ένα συνεκτικό και οργανωμένο σχέδιο μιας παγκόσμιας στρατιωτικής σταυροφορίας που υπηρετεί κυρίαρχα οικονομικά και συντεχνιακά εταιρικά συμφέροντα. Η δομή της συμμαχίας για την εκτέλεση αυτού του σχεδίου συμπεριλαμβάνει το ΝΑΤΟ και άλλους πρόθυμους συμμάχους όπως η ΕΕ. Η ΕΕ παίζει έναν κεντρικό ρόλο στην στρατιωτική agenda των ΗΠΑ αφού όλα τα κράτη που την απαρτίζουν είναι σύμμαχοι του αμερικανοσιωνιστικού άξονα και ταυτόχρονα αυτά τα ίδια ανεξάρτητα κράτη εξαρτώνται όλο και περισσότερο από την δικαιοδοσία ισχυρών οικονομικών θεσμών και ιδρυμάτων όπως το ΔΝΤ και άλλα γνωστά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Ενώ οι ΗΠΑ έχουν επέμβει και θα συνεχίσουν να επεμβαίνουν στρατιωτικά σε πολλές περιοχές του πλανήτη προσπαθούν ταυτόχρονα να παρουσιάσουν πολιτικά αυτές τις επεμβάσεις ως συμμαχικές επιχειρήσεις και να τις καλύψουν ως επιχειρήσεις ανθρωπιστικής βοήθειας και αποκατάστασης της δημοκρατίας. Η στρατηγική αυτή των ΗΠΑ έχει δυο όψεις. Η μια συνδυάζεται με το ΝΑΤΟ και συμπεριλαμβάνει και το Ισραήλ. Στην περίπτωση αυτή οι αντίπαλοι αντιμετωπίζουν μια τεράστια πολεμική μηχανή με υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα που υποστηρίζονται από αμερικανικές βάσεις που έχουν εγκατασταθεί σε όλες τις κρίσιμες περιοχές του πλανήτη, σχεδόν όλη η υφήλιος τελεί υπό την στρατιωτική επίβλεψη αμερικανικών διοικήσεων (βλ. εικόνα). Η άλλη όψη αφορά τις ίδιες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες πάντα έχουν σχέση και υποστηρίζουν την agenda των ισχυρών οικονομικών και τραπεζικών συμφερόντων της Wall Street και του City.
Ο σκοπός των αμερικανικών επεμβάσεων δεν είναι η κατάκτηση ή η κατάληψη εδαφών. Οι ΗΠΑ έχασαν τον πόλεμο του Βιετνάμ, αλλά ο απώτερος στόχος του πολέμου που ήταν η καταστροφή αυτής της χώρας επετεύχθη. Σήμερα το Βιετνάμ μαζί με την Καμπότζη είναι δυο ξεπεσμένες χώρες φτηνής εργασίας της παγκόσμιας οικονομίας και τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές τις εκμεταλλεύονται οι εταιρίες των Rothschild, Rockefeller και άλλων. Το παγκόσμιο στρατηγικό σχέδιο των ΗΠΑ δεν στηρίζεται στην στρατιωτική κατάκτηση, αλλά στην οικονομική, συμπεριλαμβανομένης της κατάσχεσης, οικειοποίησης και σφετερισμού του πλούτου και των πλουτοπαραγωγικών πόρων ανεξάρτητων κρατών. Ως παράδειγμα αναφέρουμε την Μέση Ανατολή όπου στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ είχαν και έχουν ως στόχο την κατάσχεση και εκμετάλλευση των αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Με τις επεμβάσεις αυτές διαλύονται χώρες, εθνικές κυριαρχίες καταρρέουν και εθνικές οικονομίες καταστρέφονται δια μέσου της επιβολής των μεταρρυθμίσεων της δήθεν «ελεύθερης οικονομίας» και όλα αυτά συμβαίνουν πάντα υπό την αιγίδα του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, των δυο παραμάγαζων των ΗΠΑ και του Σιωνισμού. Η ανεργία γίνεται ανεξέλεγκτη, οι κοινωνικές υπηρεσίες αποσαρθρώνονται, οι μισθοί καταβαραθρώνονται και οι άνθρωποι γίνονται δυστυχισμένοι. Τα περιουσιακά στοιχεία των εθνών μεταβιβάζονται σε ξένους επενδυτές μέσω προγραμμάτων ιδιωτικοποίησης που προτείνονται από τις δυνάμεις των εισβολέων.
Η περίοδος λοιπόν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως σήμερα χαρακτηρίζεται, όπως ειπώθηκε και στην αρχή, από «χορηγίες» των ΗΠΑ στο παγκόσμιο πολεμικό θέατρο. Κορέα, Βιετνάμ, Καμπότζη, Αφγανιστάν, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία ήταν κύρια πολεμικά θέατρα. Υπήρξαν όμως και υποκινούμενες εμφύλιες συρράξεις στο Κονγκό, Αγκόλα, Σομαλία, Αιθιοπία, Ρουάντα, Σουδάν, αλλά και καλυμμένες υπό νατοϊκό μανδύα επεμβάσεις όπως στην Λιβύη, όπου χρησιμοποιήθηκαν οι μισθοφόροι της Αλ Κάϊντα ως στρατός επί του λιβυκού εδάφους. Ο συμμοριτοπόλεμος στην Συρία είναι το τελευταίο παράδειγμα όπου μισθοφόροι τρομοκράτες προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν μια χώρα ως εθνικό κράτος. Ο στόχος όλων αυτών των στρατιωτικών επεμβάσεων, το τονίζουμε, δεν είναι η κατάκτηση εδαφών, αλλά η αποσταθεροποίηση των κρατών ως εθνικές υποστάσεις και η τοποθέτηση εντολοδόχων κυβερνήσεων που θα λειτουργούν σύμφωνα με τις επιταγές των οικονομικών συμφερόντων των ΗΠΑ.
Από τον Αύγουστο του 1945 έως σήμερα οι Αμερικανοί και οι ηγεμόνες τους Σιωνιστές έχουν επέμβει άμεσα ή έμμεσα στρατιωτικά σε 44 χώρες σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Το δόγμα αυτών των επεμβάσεων έχει διατυπωθεί από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Τρούμαν, στις αρχές του Ψυχρού Πολέμου και επαναδιατυπώθηκε από τον πρόεδρο Μπους το 1990 στην ιστορική του, για τους Αμερικανοσιωνιστές, ομιλία του στο Κογκρέσο όπου διακήρυξε την Νέα Παγκόσμια Τάξη η οποία αναδύθηκε από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Περιληπτικά αυτό που αναφέρεται στο δόγμα Τρούμαν είναι ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να επιζητούν συνεχώς και αδιαλείπτως την οικονομική και στρατηγική κυριαρχία με όλα τα μέσα, συμπεριλαμβανομένων και των στρατιωτικών.
Η στρατιωτική agenda από τον Τρούμαν έως τον Ομπάμα παραμένει, με μικρές διαφοροποιήσεις, η ίδια. Από το Βιετνάμ, το Αφγανιστάν έως την Συρία ο στόχος είναι η εξασφάλιση της στρατιωτικής ηγεμονίας και της παγκόσμιας οικονομικής κυριαρχίας. Ανεξαρτήτως πολιτικών διαφοροποιήσεων μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατών η παγκόσμια agenda που διατυπώθηκε επί Τρούμαν και επαναδιατυπώθηκε από τον Μπους ακολουθείται πιστά από όλες τις αμερικανικές κυβερνήσεις ως σήμερα. Η agenda της παγκόσμιας κυριαρχίας περιλαμβάνει και την χώρα μας και πολλά από αυτά που αναφέρθηκαν αντικατοπτρίζονται στην σημερινή Ελλάδα που βρίσκεται στο σταυροδρόμι της Ανατολικής Μεσογείου. Οι πρόσφατες ανακαλύψεις υδρογονανθράκων στην ελληνική ΑΟΖ σε συνδυασμό με την κρίση στην Μέση Ανατολή μας καθιστούν στρατιωτική και οικονομική λεία. Οι ενέργειες της Τουρκίας ως επιθετικής «κακής» δύναμης και του Ισραήλ ως «καλού» συμμάχου εντάσσονται στο σχέδιο αποσταθεροποίησης της πατρίδας μας. Τουρκία και Ισραήλ είναι οι πληρεξούσιοι αυτού του σχεδίου. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να έχει αυταπάτες. Ο στόχος των εχθρών της πατρίδας μας είναι ο σφετερισμός των πλουτοπαραγωγικών μας πόρων μέσω της οικονομικής υποδούλωσης που ήδη υφίσταται και της αποσταθεροποίησης μέσω των επιθετικών ενεργειών της Τουρκίας, που είναι εν εξελίξει και θα κορυφωθούν στο άμεσο μέλλον.
Οι ΗΠΑ και οι ηγεμόνες τους ανασχεδιάζουν τα πολιτικά σύνορα της Ανατολικής Μεσογείου και οι προδότες πολιτικοί που μας κυβερνούν είναι οι μισθοφόροι τους. Βρισκόμαστε στο χείλος μιας εθνικής τραγωδίας αλλά είμαστε βέβαιοι ότι ο ελληνικός λαός με το αίσθημα αυτοσυντήρησης και γενναιότητας που τον διακατέχει θα δώσει την πολιτική διέξοδο και την πρέπουσα απάντηση.
Γ.Λ.
