Ένα ερώτημα προς τους τιμητές της κατά περίπτωση δημοκρατίας, όσον αφορά το Κερατσίνι

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου
Δυστυχώς εδώ και πολύ καιρό  το ήθος, η ευθιξία και η αιδώς έχουν χαθεί από τις πολιτικές κυβερνήσεις, σ’ αυτό τον Τόπο. Αλλά το ότι θα φθάναμε πλέον σε τέτοιο βαθμό εγκληματικής ανευθυνότητας και «δημοκρατικής» υποκρισίας που θέτουν σε κίνδυνο έναν ολόκληρο Λαό κανείς ...

δεν το φαντάζονταν. Θα ξεκινήσουμε επαναλαμβάνοντας κατά λέξη αυτό που αναφέραμε και εχθές. Κατ αρχάς και πάνω απ’ όλα, είναι τραγικό να πεθαίνει ένας νέος άνθρωπος και μάλιστα με βίαιο και άγριο τρόπο, όπως επίσης τραγικό είναι ο άδικος θάνατος του, να γίνεται προϊόν εκμετάλλευσης και αποκόμισης πολιτικής υπεράξιας, από τους άθλιους και αναίσχυντους, δημοκόπους πολιτικάντηδες και τους θεράποντες  αυτών μεταπράτες της χαλκευμένης πληροφόρησης, κατά κόσμον ΜΜΕ.
Κατόπιν λοιπόν της έμπρακτης έκφρασης εκτόνωσης και εκδήλωσης, του τεχνητώς φορτισμένου «δημοκρατικού συναισθήματος» και της «ελευθεριακής αγανάκτησης» στο Κερατσίνι, με τις συγκρούσεις, τους βανδαλισμούς, τους εμπρησμούς, τις επιθέσεις εναντίον της Αστυνομίας, με την διασπορά τρόμου και πανικού σε διερχόμενους πολίτες και μικρά παιδιά, κατόπιν της «ιερής αγανάκτησης» διαφόρων βουλευτών και τους υβριστικούς  χαρακτηρισμούς που ακούστηκαν εντός του κοινοβουλίου, όπως επίσης και τις προτροπές για αυτοδικία και ιδεολογικό πογκρόμ, κατόπιν των δηλώσεων του ίδιου του πρωθυπουργού που αναίσχυντα στοχοποιεί και ποινικοποιεί ένα νομίμως εκλεγμένο κοινοβουλευτικό κόμμα και κατ επέκταση έναν πολιτικό χώρο, κατόπιν της σταυροφορίας που εξαπέλυσαν τα ΜΜΕ, με τις αναλύσεις επί αναλύσεων τον οχετό ψεύδους, παραποίησης και συκοφαντιών και το ακατάσχετο και μονομερές κατηγορητήριο, που μοναδικό σκοπό είχε να ανάγει μια μεμονωμένη εγκληματική πράξη σε συλλογική πολιτική ευθύνη και κολασμό, εξωθώντας έτσι την κατάσταση στα άκρα, έχουμε να θέσουμε ένα ερώτημα. Ένα και μόνο απλό ερώτημα.
Προς όλους τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων και τους βουλευτές που απέφυγαν να καταγγείλουν τηρώντας σιγή ιχθύος, δηλώνοντας εμμέσως πλην σαφώς την σιωπηρή τους αποδοχή, τις βομβιστικές επιθέσεις εναντίον των γραφείων του Κινήματος μας, στον Ασπρόπυργο και στον Πειραιά και στις οποίες εκτός από τις εκτεταμένες καταστροφές, κινδύνευσαν  περίοικοι και αθώοι πολίτες.
Προς τον κύριο Σταύρο Κοντονή βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που μας χαρακτήρισε εγκληματίες ναζί και ότι βρωμίζουμε το κοινοβούλιο. Το κοινοβούλιο-άντρο των καταχραστών, απατεώνων, μιζαδόρων,  ανθελλήνων, ριψάσπιδων, παραχαρακτών της Ελληνικής Ιστορίας, δοσίλογων, τουρκολάγνων.
Προς την κυρία Κανέλλη που προέτρεψε με την προκλητική και εγκληματική έκφραση της «Πέραμα, Κερατσίνι φασίστας να μην μείνει» σε πογκρόμ βάσει της ιδεολογικής ταυτότητας και πρακτικές που θυμίζουν την ΟΠΛΑ το 1944.
Προς τον πρωθυπουργό και τα στελέχη της ΝΔ που έσπευσαν να αναλάβουν τα πρωτεία για τον χαρακτηρισμό μας ως «νεοναζί», επιδεικνύοντας μια μοναδική προσπάθεια αναγωγής και ταύτισης μιας μεμονωμένης εγκληματικής πράξης σε μείζον πολιτικό και ιδεολογικό θέμα, βρίσκοντας επιτέλους την αφορμή που ζητούσαν επί μακρόν, να κινήσουν διαδικασίες για νομικές αλλαγές και αλλοιώσεις που θα τους επιτρέψουν να μας θέσουν εκτός νόμου. Αυτοί που η πολιτική τους παράταξη βαρύνεται με δυο παρόμοια περιστατικά, με αυτό του Κερατσινίου κατά το παρελθόν.
Την δολοφονία στο Ηράκλειο Κρήτης ενός οπαδού του ΠΑΣΟΚ από ένα μέλος της ΝΔ και την δολοφονία του καθηγητή Τεμπονέρα μέλος του ΠΑΣΟΚ από μέλη της ΟΝΝΕΔ.
Προς τον κύριο Τσίπρα που μας χαρακτηρίζει εγκληματική συμμορία, την στιγμή που το κόμμα του αποτελεί την ομπρέλα στήριξης και ενθάρρυνσης των ακροαριστερών τρομοκρατικών συμμοριών, που σε κάθε λαϊκό συλλαλητήριο καταστρέφουν και πυρπολούν την δημόσια και ιδιωτική περιουσία (κάποιοι από αυτούς ευθύνονται και για τον εμπρησμό της Marfin το 2010 και τον θάνατο τεσσάρων αθώων ανθρώπων), ενώ οι σχέσεις των  βουλευτών του Δούρου και Στρατούλη μέσω fb, με τον ακροαριστερό εγκληματία που το καλοκαίρι του 2012 κατά την διάρκεια ληστείας τραπέζης δολοφόνησε έναν αθώο αυτοκινητιστή καθώς και άλλων βουλευτών και στελεχών του κόμματος του με τον ιστότοπο Indymedia που προτρέπει σε αναρχικές και τρομοκρατικές πράξεις, επικροτώντας τις δολοφονίες που διαπράττουν εγκληματίες λαθρομετανάστες, είναι πασίγνωστες.
Προς το συνονθύλευμα των μεταπρατών της χαλκευμένης πληροφόρησης, των ελεεινών τρωκτικών που υπηρετούν την αστική δημοκρατία προβάλλοντας μια αντεστραμμένη πραγματικότητα, εφαρμόζοντας μια μονομερή και απολυταρχική περιγραφή  γεγονότων και καταστάσεων, στήνοντας άθλια τηλεοπτικά δικαστήρια, όπου κρίνουν και κατηγορούν χωρίς αντίλογο. Προς αυτούς που βάσει της μεθοδευμένης λασπολογίας και προβοκάτσιας, χρησιμοποιώντας συνεχείς κατάπτυστους χαρακτηρισμούς, ηθελημένα ξεκίνησαν μια λυσσαλέα σταυροφορία επιρρίπτοντας επί των κεφαλών μας, ένα δήθεν λαϊκό ανάθεμα. Προς αυτούς που η κύρια προσπάθεια τους μέσω της δημιουργίας μιας υπερφορτωμένης συναισθηματικά ατμόσφαιρας  είναι να προκαλέσουν το λαϊκό αίσθημα, ακόμη και σε σημεία ακρότητας, προβάλλοντας το απόλυτο ψεύδος και την παραχάραξη, ότι δηλαδή ο Παύλος Φύσσας δεν δολοφονήθηκε από έναν ψυχωτικό ανεγκέφαλο που ο διάβολος το έφερε να είναι οπαδός της Χρυσής Αυγής,  αλλά ότι η Χρυσή Αυγή τον δολοφόνησε.
Τέλος προς όλους τους επαγγελματίες πολιτικούς, έμμισθους δημοσιογραφίσκους, μεσάζοντες και μεγαλοεργολάβους, συνδικαλιστές, προς όλους τους ανθέλληνες, ριψάσπιδες, δοσίλογους, προς όλους αυτούς που ο Πολιτικός μας λόγος, ο λόγος της αλήθειας και της καταγγελίας έχει γίνει ο εφιάλτης τους και που η συνεχής άνοδος της δύναμης του Εθνικιστικού Κινήματος, μέσω της καταξίωσης μας στην συνείδηση του Λαού,  αποτελεί τον μεγαλύτερο φόβο απώλειας των προνομίων και της τρυφηλότητας που απολαμβάνουν εις βάρος του και που προκειμένου να παραμείνουν αλώβητοι διατηρώντας τα, δεν διστάζουν να διασπείρουν μίσος και διχόνοια στρέφοντας ένα μέρος του Ελληνικού Λαού, εναντίον του άλλου,  προς όλους αυτούς που ευθύνονται για την οικονομική καταστροφή και την κατοχή της Πατρίδας μας καθώς και για την ηθική αυτουργία του τι πρόκειται να διαδραματιστεί από εδώ και εμπρός, έχουμε όπως αναφέραμε στην αρχή του κειμένου να υποβάλλουμε ένα και μοναδικό ερώτημα.
Τι θα είχε στ’ αλήθεια συμβεί αν ο νεκρός ήταν Χρυσαυγίτης και ο δολοφόνος μέλος κάποιου από τα κόμματα του «συνταγματικού» ή «δημοκρατικού» τόξου; (τώρα τελευταία δεν μπορούν ν’ αποφασίσουν πως θα αποκαλούνται)
Θα κλονίζονταν πάλι εκ θεμελίων η «δημοκρατία», θα κατέρρεαν οι ηθικές και κοινωνικές αρχές του Ελληνικού κοινοβουλευτικού συστήματος, η κοινωνία θα εξεγείρετο εμπρός σε αυτή την αποτρόπαια πράξη, τα ΜΜΕ θα σήμαιναν συναγερμό λόγω της κατάλυσης των δημοκρατικών θεσμών, στο κοινοβούλιο οι βουλευτές που μας εξύβρισαν θα εφέροντο ομοίως και προς τα μέλη του κόμματος του εγκληματία, ο πρωθυπουργός θα ομιλούσε για ποινικοποίηση και στοχοποίηση του συγκεκριμένου κόμματος, τα εργατικά συνδικάτα θα κατέβαιναν σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή, …….δεν θα συνέβαινε απολύτως τίποτα.
Εμείς γνωρίζουμε την απάντηση και είμαστε απολύτως σίγουροι, ότι την γνωρίζουν και οι πάντες.