Άμα είσαι μεγάλος… «δημοκράτης» (το
οποίον στην Ελλάδα σημαίνει οπαδός ή και τρόφιμος του σάπιου
μεταπολιτευτικού συστήματος) πρέπει και να το δείχνεις. Όπως έλεγε μια
παλιά διαφήμιση: «Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξη!». Τώρα ισχύει το «Αγαπάς
την κλεπτοκρατία; Απόδειξη!». Έτσι, ο κάθε… δημοκράταρος δημοσιογράφος
λέει ή γράφει για την Χρυσή Αυγή, γνωρίζοντας ότι τα ...
γραπτά του
παρακολουθούνται και βαθμολογούνται από τι ιερατείο της πολιτικής
ορθότητας και ο καθένας ξεπερνά τον άλλον σε κακοήθεια και αρρωστημένη
φαντασία. Θα σας παραθέσουμε παρακάτω ένα άρθρο κάποιου Χρήστου Ράπτη,
σε καθεστωτική ιστοσελίδα, ο οποίος προτείνει -ούτε λίγο ούτε πολύ-
«Λευκά κελιά για την Χρυσή Αυγή». Ιδού ολόκληρο το καθεστωτικό
παραλήρημά του, χωρίς περικοπές:
«Οι δημοκρατίες υπάρχουν και
λειτουργούν με κάποιες απλές παραδοχές. Αποκλείουν την βία σαν μέσο
πολιτικής επικράτησης, προϋποθέτουν τον σεβασμό των ανθρώπινων
δικαιωμάτων και άρα των κάθε είδους μειονοτήτων και στηρίζουν τη
νομιμοποίηση της πολιτικής βούλησης σε ένα ελεύθερο σύστημα πολιτικής
αντιπροσώπευσης. Τίποτα από όλα αυτά δεν φαίνεται να τα σέβεται η Χρυσή
Αυγή που λειτουργεί σαν μια παραστρατιωτική νεοναζιστική οργάνωση
στηρίζοντας την πολιτική της σχεδόν αποκλειστικά στην βία.
Οι μεταπολεμικές (ολοκληρωμένες)
δημοκρατίες που οι κοινωνίες τους ευημερούσαν αντιμετώπισαν φαινόμενα
βίας και οργανωμένες προσπάθειες ανατροπής του αστικού πολιτεύματος. Η
Γερμανία, η Ιταλία και η Γαλλία αντιμετώπισαν την δεκαετία του 70 ένα
μεγάλο κύμα τρομοκρατίας που δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί με πολιτικά
μέσα. Και οι τρεις αυτές χώρες απάντησαν στην οργανωμένη τρομοκρατία με
τα μέσα που διαθέτουν οι οργανωμένες δημοκρατίες σε ειδικές συνθήκες.
Δηλαδή τους νόμους, τις δυνατότητες καταστολής που διαθέτει ένα ισχυρό
Κράτος και τις ειδικές υπηρεσίες του. Σε πολύ λιγότερο από μια δεκαετία η
Ομάδα Μπαντερ-Μάινχοφ, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και η Action Directe
αποδεκατίστηκαν και οι ιστορικής τους ηγεσίες καταδικάστηκαν σε
εξοντωτικές ποινές φυλάκισης. Κάποιοι πέθαναν μέσα στις φυλακές.
Είναι προφανές ότι η Χρυσή Αυγή δεν
μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με πολιτικά μέσα. Η ελληνική κοινωνία
βιώνει την πιο συνθέτη δημοσιονομική προσαρμογή στην μεταπολεμική της
ιστορία και η δημαγωγία της Χρυσής Αυγής σε ένα διαλυμένο κοινωνικό ιστό
είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμη.
Δεν παύει όμως να αποτελεί ένα μεγάλο
κίνδυνο για την Δημοκρατία και την κοινωνία. Αν ήταν ορατή η έξοδος από
την κρίση ίσως θα μπορούσαμε να επινοήσουμε τρόπους πολιτικής
αντιμετώπισης της. Αυτό που προέχει σήμερα για να μην πιαστούμε μαλάκες
όπως πιάστηκαν στην Βαϊμάρη είναι να αποκλειστεί από τον δημόσιο διάλογο
μια εγκληματική οργάνωση μεταμφιεσμένη σε κόμμα. Και όταν μετονομαστεί
σε εγκληματική οργάνωση τότε τα λευκά κελιά θα είναι μια τυπική
διαδικασία…».
(ΥΓ) 1: Να είστε καλά… δημοκράταροι (της
μεγάλης του Στάλιν σχολής). Μας δίνετε ιδέες για το… μέλλον. Ένα μέλλον
καθόλου μα καθόλου μακρινό. Εφόσον, λοιπόν, τα «λευκά κελιά» (στα οποία
στην πραγματικότητα εξοντώθηκαν οι ηγέτες της τρομοκρατικής οργάνωσης
Μπάαντερ-Μάϊνχοφ) είναι σύμφωνα με τους κανόνες της… δημοκρατίας, θα τα
εφαρμόσουμε κι εμείς όταν θα ’ρθουμε στην εξουσία!
(ΥΓ) 2: Θα απογοητεύσουμε βεβαίως τον ζηλωτή των «λευκών κελιών» δημοσιογράφο, αλλά το σύστημα που υπηρετεί μόνο για… κλούβια αυγά είναι ικανό!
(ΥΓ) 2: Θα απογοητεύσουμε βεβαίως τον ζηλωτή των «λευκών κελιών» δημοσιογράφο, αλλά το σύστημα που υπηρετεί μόνο για… κλούβια αυγά είναι ικανό!
