Γράφει ο Γιώργος Μάστορας
Οι βουλευτικές εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου 1996, στις οποίες η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ συμμετείχε για πρώτη φορά, καθώς η προηγούμενη συμμετοχή της ήταν στις ευρωεκλογές της 12ης Ιουνίου 1994, πραγματοποιήθηκαν κάτω από τον θλιβερό απόηχο των δυο άνανδρων ...
δολοφονιών των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού από τους τούρκους εποίκους στην Κύπρο, τον Αύγουστο του ιδίου έτους. Το 1996 είχε ξεκινήσει με την άλλη Εθνική τραγωδία των Ιμίων και την κατάρριψη του ελικοπτέρου του πολεμικού ναυτικού, με αποτέλεσμα τρεις Έλληνες Υπαξιωματικοί να δολοφονηθούν -και αυτοί- από τους προαιώνιους εχθρούς μας.
Η προκήρυξη πρόωρων εκλογών στις 22 Αυγούστου 1996 από τον Κώστα Σημίτη οδήγησε τον Αρχηγό και το Πολιτικό Συμβούλιο του Κινήματος στην απόφαση συμμετοχής για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές. Υπήρχε μια συγκρατημένη αισιοδοξία στις τάξεις μας για ένα θετικό αποτέλεσμα, καθώς θεωρούσαμε ότι τα δύο αυτά εγκλήματα της κυβέρνησης Σημίτη (Ίμια, Κύπρος) και η αδράνεια της ΝΔ (με αρχηγό της τον Μιλτιάδη Έβερτ) θα ωθούσαν ένα σημαντικό, αναλογικά, μέρος των Ελλήνων να στηρίξει την προσπάθειά μας. Έπρεπε, λοιπόν, μέσα σ’ έναν ακριβώς μήνα να υπερβούμε τις δυνάμεις μας, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό μας. Τα προβλήματα, πραγματικά, μας φαίνονταν βουνό. Έπρεπε να μαζέψουμε χρήματα για να πληρώσουμε τουλάχιστον τα έξοδα για τα παράβολα των υποψηφίων μας και την εκτύπωση των ψηφοδελτίων. Φυσικά, έπρεπε να βρεθεί και ο απαραίτητος αριθμός των υποψηφίων για να κατέβουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερες εκλογικές περιφέρειες. Από το υστέρημά μας δώσαμε ο καθένας, προσωπικά, ό,τι μπορούσε ανάλογα με τις οικονομικές του δυνατότητες. Με ένα σωρό στερήσεις συγκεντρώσαμε τα απαραίτητα χρήματα (περί τα εφτά εκατομμύρια δραχμές) για τα παράβολα και τα ψηφοδέλτια, καθώς και για μια στοιχειώδη προεκλογική εκστρατεία πολύ περιορισμένου χαρακτήρα. Εις ό,τι αφορά τους υποψηφίους, κατορθώσαμε να κατεβάσουμε 45 Χρυσαυγίτες και Χρυσαυγίτισσες σε 44 από τις 56 εκλογικές περιφέρειες. Τουτέστιν, στα 4/5 της εκλογικής επικράτειας. Ανάμεσά τους, και στον Νομό Χανίων, όπου ο τότε νομάρχης, με απαράδεκτες και ύπουλες ενέργειες, φρόντισε να ακυρωθεί η εγκυρότητα της υποψηφιότητας του εκεί ψηφοδελτίου μας. Εννοείται πως και τότε το πνίξιμο της φωνής μας από τα διάφορα συστημικά ΜΜΕ ήταν σε ημερήσια διάταξη. Τηλεοπτικοί δέκτες και ραδιόφωνα «έθαψαν» και την παραμικρή προεκλογική δραστηριότητα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Όσο για την «υποχρέωση» των δημόσιων και ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών να προβάλουν το μαγνητοσκοπημένο προεκλογικό πεντάλεπτο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, φρόντισαν να την διεκπεραιώσουν μεταδίδοντάς το μεταξύ αγρίων μεσανύχτων και πρωινού ξημερώματος… Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, θα δώσω δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα: ο ΑΝΤ1 προέβαλε το πεντάλεπτο του Κινήματος στις 04.50 το πρωί (!), ενώ η τότε ΕΤ-2, που το είχε προγραμματίσει για τις 7.25 το απόγευμα, ακύρωσε -κατόπιν άνωθεν εντολής- την μετάδοσή του και την μετέθεσε για το πρωί της επομένης ημέρας. Όσο για την ημέρα των εκλογών, το σκηνικό ήταν γνωστό όσο και αναμενόμενο. Σε περιοχές όπου είχαμε μοιράσει υπεραρκετό αριθμό ψηφοδελτίων, αυτά εξαφανίζονταν, αλλού δεν δόθηκαν καν στους ψηφοφόρους μας, ενώ εκατοντάδες ήταν οι καταγγελίες ότι τα ψηφοδέλτιά μας εμοιράζοντο σκισμένα ή μουτζουρωμένα, με προφανή σκοπό να ακυρωθούν στην καταμέτρηση. Έχοντας και τότε εναντίον μας κράτος, παρακράτος, διαπλεκόμενα ΜΜΕ και συστημικά κόμματα, δώσαμε μια ακόμη πολιτική μάχη, εκλογική αυτή την φορά. Το αποτέλεσμα εκείνων των εκλογών αποτιμήθηκε σε 4.487 ψήφους και ποσοστό 0,07%. Το 1/100, δηλαδή, από τις αντίστοιχες ψήφους και το ποσοστό που λάβαμε στις 6 Μαΐου 2012.
Οποιοσδήποτε άλλος ίσως να τα παρατούσε, αν έβλεπε το όλο ζήτημα καθαρά αθροιστικά. Όχι, όμως, Εμείς! Σκληραγωγηθήκαμε μέσα στην ροή του Χρόνου, σφυρηλατήσαμε μια Καρδιά από Ατσάλι και συνεχίζουμε να πολεμούμε για τις Ιδέες μας, την Πατρίδα μας, την Τιμή μας, την Αξιοπρέπειά μας. Από τους Χρυσαυγίτες, Άνδρες και Γυναίκες, εκείνης της εκλογικής αναμέτρησης αρκετοί είναι που συνεχίζουν απτόητοι να κρατούν ψηλά το Αιώνιο Λάβαρο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Κάποιοι άλλοι, νικημένοι από τις κοινωνικές συνθήκες και τις σκληρές διαδικασίες της Ζωής, δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης, αλλά νοερά μάς υποστηρίζουν, έχοντας πραγματικά καλή θέληση και διάθεση. Ορισμένοι «χάθηκαν» εντελώς αλλά ελπίζω, όπου κι αν βρίσκονται, να μην έχουν ξεχάσει την Αγνότερη και Ωραιότερη περίοδο του βίου τους. Τέλος, υπήρξαν και ελάχιστοι που, παρά τις όποιες μεγαλοστομίες τους ή την παροδική, όπως αποδείχθηκε, παρουσία τους, στην συνέχεια δεν τίμησαν τον Όρκο τους απέναντι στην Ιδέα, το Κίνημα, τον Αρχηγό και ταυτίστηκαν με όλα όσα υποτίθεται ότι πολεμούσαν… Σε κείμενο από την εφημερίδα μας ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, στις 27 Σεπτεμβρίου 1996 (αρ. φύλλου 160), αμέσως μετά τις εκλογές, γράφαμε σε κάποιο σημείο: «Ο Αγώνας συνεχίζεται. Γνωρίζουμε πως η ώρα μας δεν ήλθε ακόμη. Γι’ αυτήν την ώρα ετοιμαζόμαστε…». Η ώρα μας, λοιπόν, ζυγώνει! Ας φέρουμε ακόμη πιο σύντομα το ποθούμενο! ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
