Η ανατροπή του Μακάριου στις 15 Ιουλίου 1974 θεωρήθηκε από τους
Τούρκους σαν εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκύπριων. Και δήλωσαν ότι δεν
τους αφορά. Ο κος Μούσκος (Μακάριος) όμως είχε …άλλη γνώμη. Ήθελε να κυβερνά.
Χωρίς να ενδιαφέρεται για την έκταση του κράτους που ήθελε να
κυβερνήσει, αρκεί να χωρούσε το κτίσμα του «κυβερνητικού μεγάρου» του,
για να διαθέτει τα σκηνικά του πολιτικού θιάσου που τόσο τον συγκινούσε
να κατευθύνει από τον ρόλο του ...
πρωταγωνιστή. Ένα πλήθος
στοιχείων αποδεικνύει την φιλόδοξη και αντεθνική διάθεση του σύγχρονου
«Ιούδα» του Ελληνισμού, ο οποίος μαζί με την κατάχρηση αξιωμάτων
ιεροσύνης που διέθετε, επιδίωξε και πέτυχε την απομάκρυνση του από την
γραμμή του αγώνα για Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα. Ένωση για την
οποία πραγματοποιήθηκε ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της θρυλικής ΕΟΚΑ
και των Κυπρίων Ηρώων αγωνιστών εναντίον των αποικιοκρατών δυνάμεων της
Αγγλίας.
Ας θυμηθούμε, λοιπόν τις υποχθόνιες κινήσεις του κ. Μούσκου για
σύσταση ανεξαρτήτου κράτους ώστε ανενόχλητα να εφαρμόζει τα φιλόδοξα
«προεδρικά» του σχέδια αλλά και για να ικανοποιήσει, οπωσδήποτε, τις
γεωπολιτικές σχεδιάσεις των ξένων επεκτατικών συμφερόντων στη
Μεγαλόνησο, την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.
- Από τις 15 μέχρι και στις 22 Ιανουαρίου του 1950 διεξήχθη στη Μεγαλόνησο το Δημοψήφισμα των Κυπρίων με το οποίο και διατράνωσαν την απόφασή τους για Αυτοδιάθεση- Ένωση. Το 96,4% των Κυπρίων επιθυμούσαν να αυτοδιατεθεί η Κύπρος στην επιστροφή της στους κόλπους της Μητρός Ελλάδος. Ο Γραμματέας του Γραφείου Εθναρχίας όμως, ο κ. Μούσκος(τότε Μακάριος), οκτώ ημέρες μετά το ενωτικό δημοψήφισμα έδειξε την αντίδρασή του στην άμεση απόφαση του λαού, αμφισβητώντας έμμεσα την εγκυρότητα των στόχων του δημοψηφίσματος που ενώ ήταν σαφείς, τώρα, οκτώ ημέρες μετά παραχωρεί συνέντευξη σε αγγλική εφημερίδα και με δηλώσεις του αγνοώντας το εκπεφρασμένο νόημα του δημοψηφίσματος λέει ότι «δέχεται λύση αυτοδιάθεσης». Αμφισβητεί έτσι, πρώτος αυτός, το κύρος του δημοψηφίσματος ομιλών για «επιθυμούμενη αυτοδιάθεση» όταν αυτή είχε ήδη κατακυρωθεί από την θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Κυπριακού Λαού.
- Μετά την επιστροφή του από την εξορία του στις Σεϋχέλλες, στο ξενοδοχείο «Μ. Βρετανία» των Αθηνών, φθινόπωρο του 1958, παραχωρεί συνέντευξη στην Μπάρμπαρα Κάσλ, βουλευτή της εργατικής αντιπολίτευσης του Βρετανικού Κοινοβουλίου, στην οποία και δηλώνει… «Δέχομαι λύσιν ανεξαρτησίας με αποκλεισμό της Ενώσεως». Από το σημείο αυτό ο Μακάριος σηκώνει τη σημαία της ανεξαρτησίας ξεφεύγοντας σαφώς από την πορεία του Κυπριακού Λαού για Αυτοδιάθεση- Ένωση την οποία τόσο άμεσα και εκφραστικά είχε διαδηλώσει ο Κυπριακός Ελληνισμός. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Διγενή στα Απομνημονεύματά του.. «ύστερα από τις δηλώσεις αυτές έγινε η απαρχή ενταφιασμού της Ενώσεως και δεν θεωρεί πια τον εαυτόν του δεσμευόμενον εις υπακοήν στας ενεργείας του Μακαρίου».
- Ο κ. Μούσκος παραχωρεί τα τυπογραφεία της «Αναγεννήσεως», που ανήκαν στην Αρχιεπισκοπή, στον εγγλέζο Τσάρλς Φόλλεϋ για να εκδώσει την εφημερίδα «Τάιμς της Κύπρου» και περιοδικά αθετώντας την υπόσχεσή του ενώ είχε συμφωνήσει προηγουμένως την εκχώρηση των τυπογραφικών εγκαταστάσεων προς χρήση από τον Εθνικό Αγώνα. Η γραμμή της εν λόγω εφημερίδας ήταν να καλλιεργεί την «γραμμή ανεξαρτησίας» και να νοθεύει το γνήσιο φρόνημα του ενωτικού αγώνος, παίζοντας το ρόλο της «μέσης λύσης». Έτσι, αρχές του 1959 οι «Τάιμς της Κύπρου» έγραφαν δήθεν για αναζήτηση Προεδρικού Μεγάρου με επιλογή μεταξύ του Κυβερνείου ή της Αρχιεπισκοπής ενώ ο βασικός στόχος του δημοσιεύματος ήταν να καλλιεργηθεί η ιδέα για ανεξάρτητη Κύπρο με την προεδρική ιδιότητα παραχωρημένη στον κ. Μούσκο.
- Με ανοιχτές επιστολές σε Κυπριακή εφημερίδα καταγγέλλεται ο κ. Μούσκος για την προδοτική στάση του στη Ζυρίχη και το Λονδίνο από πλήθος Ελλήνων Πατριωτών. Στις 1 Μαρτίου 1959, την ημέρα που επέστρεφε στη Κύπρο, μεταξύ άλλων γραφόταν τα εξής.. «κάποιαν ημέραν θα υφίστατο την ατίμωσιν που υφίστανται οι ένοχοι και οι υπεύθυνοι μετά από μίαν εθνικήν συμφοράν. Στο πέρασμά σου ο λαός θα βλέπη πλέον κινούμενην την σκιάν του Ιούδα». (Εφημερίς «ΝΕΟΛΟΓΟΣ» των Πατρών 01/03/59)
Θα μπορούσαμε να γράψουμε χιλιάδες παραδείγματα της αντιλαϊκής και
αντεθνικής συμπεριφοράς του κ. Μούσκου από την ημέρα εκείνη του 1958 που
για πρώτη φορά εξεφράσθη με δηλώσεις του αντίθετα από την λαϊκή θέληση
των Κυπρίων για Ένωση. Δολοφονίες ενωτικών αγωνιστών (Παντελίδης,
Νούρος, Παναγιώτου, Αυγουστής, Σωτηρίου). Δολοφονίες για τις οποίες ο
«πρόεδρος» ουδέποτε επεδίωξε την διελεύκανση και την ανακάλυψη των
δραστών καίτοι αυτοί αποτελούσαν κοινό μυστικό στην Κύπρο. Αναίτιες επιθέσεις και ξυλοδαρμοί Ελλήνων ευρισκομένων στη Κύπρο από τους κατευθυνόμενους υποστηρικτές του Κυπρίου «προέδρου», δολιοφθορές σε αυτοκίνητα, απειλές προς ενωτικούς.
Προ των «εκλογών» του 1968, στις 12 Ιανουαρίου, 200 περίπου άτομα του
«προέδρου» επιτεθήκαν εναντίον ενωτικής εφημερίδας… «..Αι αρχαί
καλούμενοι επανειλημμένως ουδεμίαν προστασίαν παρέσχον..».(Μαύρη Βίβλος –
Προεδρικαί Εκλογαί 1968. Σελ. 15). Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του
πρώην δημάρχου της Λευκωσίας, Θ. Δέρβη, εκδότη της εφημερίδας «ΕΘΝΙΚΗ» ο
οποίος αναγκάστηκε να κατέβει και να πουλά ο ίδιος την εφημερίδα γιατί
το πρακτορείο τύπου, υπακούοντας στις εντολές του «προέδρου» δεν την
διέθετε. Την ίδια αυτή περίοδο ακούστηκαν από επίσημα χείλη τα
κατάπτυστα και υβριστικά για τους Έλληνες… «Εντρέπομαι διότι είμαι
Έλλην» ή το «Οι Έλληνες αξιωματικοί είναι παράνομοι».(Κληρίδης)
Αυτός ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος! Αυτός που στο λόγο του στον Ο.Η.Ε
στις 19 Ιουλίου 1974, 24 ώρες πριν τη μογγολική εισβολή στα Πάτρια εδάφη
μας, υποστήριξε ότι ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ και ότι η ανατροπή του ήταν αποτέλεσμα ΕΙΣΒΟΛΗΣ του ΕλληνικούΣτρατού,
δίνοντας έτσι δυο σοβαρά επιχειρήματα στους τούρκους για την εισβολή
αυτή , την οποία ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ, αφού ως εγγυητές της ανεξαρτησίας
της Κύπρου, είχαν δικαίωμα και υποχρέωση να επέμβουν για να εκδιώξουν
τα ΞΕΝΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ τα οποία πραγματοποίησαν την εισβολή! Αυτός ήταν ο
«Εθνάρχης» Μακάριος! Αυτός που αποκάλεσε περιφρονητικά «ΑΥΤΟΥΣ» τους
Έλληνες Αξιωματικούς, που μετά από δυο ολόκληρες μέρες έδιναν τη ζωή
τους και έγραφαν «σελίδες Δόξας», όταν τα… παλικάρια του Μακάριου
συγκεντρώνονταν οπλισμένα στο Τροόδος για να προετοιμάσουν την επιστροφή
του. Ο «Εθνάρχης» Μακάριος, ο οποίος θεωρούσε τους τούρκους ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ από τους Έλληνες!
Αυτός που αποκάλεσε ΔΙΠΛΟΠΡΟΣΩΠΗ την ελληνική Κυβέρνηση επειδή αυτή
κατά βάθος επιθυμούσε την Ένωση. Αυτός που κατηγόρησε σαν υπεύθυνη την
Ελλάδα για την αποτυχία των συνομιλιών Ελλήνων και τούρκων της Κύπρου. Ο
«Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος μπροστά σε 132 Έθνη κατήγγειλε ότι η ΕΛΛΑΣ
ΠΑΡΕΒΙΑΣΕ ΚΡΑΥΓΑΛΕΩΣ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ της Κύπρου και έτσι ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΜΕ
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΖΥΡΙΧΗ..! Αυτός
ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος κατηγορεί τους Ενωτικούς ως
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ και την ΕΟΚΑ που επιδίωκε την Ένωση σαν ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ! Ο «Εθνάρχης» Μακάριος που υπέγραφε με το ίδιο του το
χέρι, το χέρι της επιορκίας της Φανερωμένης, ότι η ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ και έβαζε μάρτυρα τον Κιουτσούκ και τον δήμιο Χάρτιγκ. Αυτός
που ως «πρόεδρος» της παρδαλής «Δημοκρατίας της Κύπρου» άνοιξε την
«Βουλήν» της, με κυματίζουσα στην προμετωπίδα της την «ημισέληνον»,
αυτός που όρκισε αντιπροσώπους της στο Κοράνιο και έγινε ο νέος «ραγιάς»
στο «βέτο» του Κιουτσούκ! Ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος καθιέρωσε με
διάταγμα σαν επίσημη γλώσσα του κράτους την τουρκική, αυτός που
δέχτηκε να λέγεται «συνάδελφος» στο κοινοβούλιο της Κύπρου με τους
χαμάληδες που ανέσκαψαν τους τάφους των αδελφών μας στην
Κωνσταντινούπολη για «πλιάτσικο», με αυτούς που εξευτέλισαν την
Γαλανόλευκη και ατίμασαν τους Έλληνες Αξιωματικούς στη Σμύρνη.
Αυτός ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο οποίος πατώντας πάνω στο αίμα των
θυσιών του Κυπριακού Ελληνισμού έχτιζε τα προσωπικά του σχέδια που
τελικά οδήγησαν, αυτά και μόνο αυτά, στη σημερινή κατάσταση της
υποδουλωμένης Κύπρου μας. Αυτός ήταν ο «Εθνάρχης» Μακάριος ο
οποίος μετά από σειρά Εθνικών μειοδοσιών και αυτενεργειών προσωπικής
ικανοποίησης οδηγήθηκε …μακράν των υποσχέσεων του από τον Όρκο της
Φανερωμένης… όπως άλλωστε και η Κύπρος μας ήταν .. μακριά για τον επίσης
«Εθνάρχη» Καραμανλή! Η μοίρα, βλέπετε, τοποθέτησε τους αμυνόμενους
Έλληνες της Κύπρου … μακρύτερα από τους .. «υπολογισμούς» της
Κυβερνήσεως της «Δημοκρατίας ΄74»!
Ελένη Ευαγγ. Κλαπανάρα
Τ.Ο ΤΡΙΚΑΛΩΝ
