Γράφει ο Γιώργος Μάστορας
Όπως ο ναρκομανής δεν μπορεί πολύ καιρό χωρίς να πάρει την δόση του,
έτσι και το καθεστώς, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, δείχνει την εξάρτηση
μίσους που έχει προς την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Δημιουργώντας διάφορες αφορμές,
φροντίζει να τροφοδοτεί συνεχώς αυτό το μίσος, διαμέσου των διαφόρων
πολιτικών, κοινωνικών και δημοσιογραφικών φερεφώνων του.Τα γνωστά «φουσκωμένα» περιστατικά στην Ραφήνα και το Μεσολόγγι έδωσαν, συν τοις άλλοις, την ευκαιρία να «ξεσπαθώσουν» κάποιοι και εντός κοινοβουλίου, εις βάρος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Ένας απ’ αυτούς τους κάποιους είναι και ο μέχρι πρότινος παντελώς άγνωστος, έξω από τα γεωγραφικά όρια της εκλογικής του περιφέρειας,...
βο(υ)λευτής της ΝΔ στον Νομό Δράμας, Κυριαζίδης, ο οποίος επιτέθηκε στο Κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών, λέγοντας ότι τα Μέλη και οι Βουλευτές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ καπηλεύονται τα εθνικά μας σύμβολα και χρησιμοποιούν την Ελληνική Σημαία ως… σφουγγαρόπανο.
Αν μη τι άλλο, αυτό που χαρακτηρίζει τον Κυριαζίδη, πέραν της αναίδειας, του θράσους και της ψευδολογίας, είναι η επιλεκτική μνήμη.
Τώρα θυμήθηκε να «ευαισθητοποιηθεί» για την Ελληνική Σημαία;
Τώρα «θίχτηκε» ο Πατριωτισμός του; Πού ήταν, άραγε, πριν από λίγα χρόνια όταν ο συνάδελφος του, βο(υ)λευτής και αυτός της ΝΔ, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης υποστήριζε ότι «είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να καίει την Ελληνική Σημαία»;
Πού ήταν, όταν η ΝΔ ως κυβέρνηση έδινε διαταγή να είναι μεσίστιες οι Σημαίες σε Στρατόπεδα μετά τον θάνατο του Φλωράκη, ο οποίος ως «καπετάν-Γιώτης» πολεμούσε τον Ελληνικό Στρατό την περίοδο 1946-49; Πού ήταν όταν το κόμμα, στο οποίο ανήκει, μοίραζε τις Ελληνικές Σημαίες σε πακιστανούς κι άλλους αλλοεθνείς ή μετά το τέλος των κομματικών συγκεντρώσεων πέταγε αυτές τις Σημαίες στα σκουπίδια;
Ρητορικό, εννοείται, το ερώτημα καθώς είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο πως όταν οι φιλελεύθεροι (και όχι μόνον) στριμώχνονται και διακινδυνεύουν τα συντηρητικά τους συμφέροντα, τότε θυμούνται τον Πατριωτισμό, τα Εθνικά μας Σύμβολα και όλα τα υπόλοιπα «παρελκόμενα».
Την σκυτάλη, εκ μέρους της «μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης» πήρε ο Σπύρος (Άδωνις) Γεωργιάδης, με τις γνωστές ανούσιες θεωρίες περί άκρων, όπως και απόψεις νηπιακού επιπέδου περί δεξιάς και αριστεράς.
Έβγαινε, μάλιστα, τηλεοπτικώς στις εισαγωγές των εκπομπών, όπου παρουσιάζεται ως βιβλιοπώλης, και δείχνοντας κάποιες φωτοτυπίες από το 1987 (και όχι από το 1990, Σπύρο, οι «ρουφιάνοι» σου δεν σε πληροφόρησαν σωστά) ψέλλιζε διάφορα.
Το 1987 ήταν η ίδια περίπου εποχή, όταν ο «συνέταιρός» του στην βουλή και στη ΝΔ, Μάκης Βορίδης, κράδαινε αυτοσχέδια «τσεκούρια», ως πρόεδρος της Νεολαίας ΕΠΕΝ τότε, προκειμένου να αμυνθεί από τις επιθέσεις των αναρχικών και των ακροαριστερών…
Εμείς, σ’ ό,τι αφορά στον ίδιο τον Γεωργιάδη, δεν πρόκειται να πάμε τόσο πίσω, χρονικά.
Μας αρκεί να γυρίσουμε τον χρόνο (και την μνήμη μας) λίγους μήνες πίσω, όταν ακόμη δεν είχε «αποστατήσει» από τον προηγούμενο πολιτικό φορέα που τον ανέδειξε, έτσι ώστε να θυμηθούμε -ορισμένα μόνο- απ’ όσα έλεγε για το νέο (πλέον) πολιτικό του σπίτι.
Μιλούσε, λοιπόν, για «ΠΑΣΟΚ- ΝΔ Α.Ε.», για την ανικανότητα της ΝΔ να κυβερνήσει και ότι θα πρέπει να είναι τρελοί όσοι θεωρούν ότι υπάρχει περίπτωση να αφήσει το (τότε) κόμμα του για να συνταχθεί με τη ΝΔ και τον Σαμαρά.
Και, φυσικά, την κορυφαία του ατάκα, ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι ο χειρότερος υπουργός εσωτερικών που πέρασε ποτέ από την χώρα (και συμφωνώ απολύτως μαζί του).
Μια ατάκα, την οποία συνόδευσε με χαχανίσματα.
Την κατάληξη, βεβαίως, την ξέρουμε όλοι: δημόσια συγγνώμη του Γεωργιάδη προς τον Πάκη, μέσω τηλεοπτικής εκπομπής, με τον δεύτερο κυριολεκτικά να το απολαμβάνει και τον Ελληνικό Λαό να κουνά περιφρονητικά το κεφάλι του…
Αυτοί, οι εκπρόσωποι της «χαζοχαρούμενης δεξιάς», υποστηρίζουν ότι είναι ικανοί να σώσουν την Χώρα, να διώξουν τους λαθρομετανάστες, να αποσοβήσουν τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Όλο και λιγότεροι, σε καθημερινή βάση, πιστεύουν πλέον, τα χοντροκομμένα παραμύθια τους. Για να μην αφήσω «παραπονεμένο» και τον χώρο των ΜΜΕ, θα αναφερθώ και στο δημοσίευμα του «Έθνους» (Κυριακή, 23 Σεπτεμβρίου), όπου μ’ ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα προσπάθησε για πολλοστή φορά, και σίγουρα όχι τελευταία, να «ενημερώσει» το αναγνωστικό του κοινό για την «πραγματική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ».
Τόσα χρόνια στον κατασκευαστικό κλάδο, ο Μπόμπολας δείχνει να ξέρει πολύ καλά να χειρίζεται την λάσπη…
Επειδή, όμως, και ο υπογράφων γνωρίζει πολύ καλά από λάσπη, πληροφορώ τόσο τον μεγαλοεργολάβο όσο και το υπαλληλικό του προσωπικό, ότι όσο περισσότερη λάσπη πετάς προς τον τοίχο, τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες να σου γυρίζουν «πιτσιλιές» προς τα πίσω και να τυφλωθείς, έστω και προσωρινώς…
Η φαιδρή επιχειρηματολογία της εν λόγω φυλλάδας, δίχως το παραμικρό ίχνος αντικειμενικότητας, δείχνει ότι αυτή η συσσωρευμένη λάσπη, την οποία τόσους μήνες εκτοξεύει εναντίον μας, την έχει όντως τυφλώσει και δεν ξέρει, πραγματικά, που βαδίζει.
Όταν οι κινητήριοι μοχλοί και οι στυλοβάτες του συστήματος μας πολεμούν μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε είναι ξεκάθαρα δύο πράγματα:
α) ότι βαδίζουμε στον σωστό δρόμο, γι’ αυτό άλλωστε οι εχθροί μάς πολεμούν συνεχώς,
β) ότι το σύστημα έχει χάσει την ψυχραιμία του, κινείται ευρισκόμενο σε κατάσταση πανικού και αυτό αποδεικνύεται από τον φθηνό, ρηχό και ανήθικο τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Γι’ αυτό και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το ποιος θα είναι ο Τελικός Νικητής!
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
