Συνεχίζεται μέχρι τώρα η επιχείρηση της αστυνομίας, με την ονομασία «Ξένιος Ζευς», για την «απομάκρυνση των λαθρομεταναστών», σύμφωνα με το υπουργείο ΠΡΟ - ΠΟ. Από την άλλη μεριά, ο κωδικός της επιχείρησης παραπέμπει σε φιλοξενία και όχι σε απομάκρυνση. Άραγε, ποια είναι η αλήθεια; Από την άλλη μεριά, οι λαθρομετανάστες που κρατούνταν προσωρινά στην Αμυγδαλέζα μεταφέρονται στις σχολές της Αστυνομίας στην Κομοτηνή, «μέχρι να ξεκινήσει η διαδικασία της απέλασής τους», σύμφωνα με το υπουργείο ΠΡΟ-ΠΟ. Είναι αλήθεια αυτό ή μήπως κάποιοι συνειδητά παραπλανούν τον ελληνικό λαό;
Κατ’ αρχάς, να πούμε πως η επιχείρηση «Ξένιος Ζευς» ξεκίνησε εντελώς ξαφνικά. Κι αυτό δεν έγινε τυχαία. Πρόκειται
για επικοινωνιακό τρυκ...
της τριμερούς μνημονιακής συγκυβέρνησης της
συμφοράς, το οποίο οφείλεται στην αποκάλυψη ότι ο δράστης της βάναυσης
κακοποίησης της 15χρονης στην Πάρο είναι ένας «κακόμοιρος οικονομικός
μετανάστης» από το Πακιστάν. Για να προλάβει, λοιπόν, τις
αναμενόμενες λαϊκές αντιδράσεις η συγκυβέρνηση αποφάσισε να τις
προλάβει, θολώνοντας τα νερά με την πραγματοποίηση αυτής της δήθεν
επιχείρησης-σκούπας.
Μαθαίνουμε, λοιπόν, ότι μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές,
συνολικά προσήχθησαν σε υπηρεσίες της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης
Αττικής 4.900 αλλοδαποί, εκ των οποίων «συνελήφθησαν» οι 1.130, γιατί
διαμένουν παράνομα στη χώρα (λαθρομετανάστες). Οι οποίοι, προφανώς, θα
μεταφερθούν στα στρατόπεδα φιλοξενίας, μέχρι που να απελαθούν. Ή μήπως
δεν θα απελαθούν ποτέ; Η αλήθεια είναι πικρή: αν εξαιρέσουμε τους
Αλβανούς λαθρομετανάστες, οι οποίοι πράγματι απελαύνονται το αργότερο
μια βδομάδα μετά τη σύλληψή τους (για να επανέλθουν την επόμενη μέρα από
τα γνωστά μονοπάτια…), κανένας άλλος δεν απελαύνεται! Διότι, αφενός μεν
οι λαθρομετανάστες από τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής έρχονται
χωρίς κανένα ταξιδιωτικό έγγραφο (διαβατήριο, ταυτότητα κ.τ.λ.) που να
αποδεικνύει ποιος είναι, από πού είναι κ.τ.λ. Έτσι, δηλώνουν ψευδή
στοιχεία και ότι προέρχονται από εμπόλεμες χώρες και συνήθως ζητούν
πολιτικό άσυλο. Μέχρι που να υπάρξει απάντηση στο αίτημά τους, δεν
γίνεται να απελαθούν. Η απάντηση στο αίτημα έρχεται μετά από μήνες ή και
χρόνια ακόμη, αλλά και στην περίπτωση που είναι απορριπτικό, οι
ενδιαφερόμενοι έχουν κάνει φτερά. Όσοι δε δεν αιτούνται άσυλο, δεν
γίνονται δεκτοί από την χώρα που μπήκαν στην Ελλάδα, δηλαδή την Τουρκία,
καθότι εφόσον δεν έχουν διαβατήριο που να πιστοποιεί ότι μπήκαν από
κει. Παρομοίως δεν είναι δυνατόν να απελαθούν στη χώρα από την οποία
κατάγονται, διότι δεν έχουν κανένα χαρτί που να βεβαιώνει ποια είναι
αυτή η χώρα. Όταν, λοιπόν, τύχει και συλληφθούν (όπως τώρα) κρατούνται
για κανα μήνα περίπου σε διάφορα αστυνομικά τμήματα ή άλλους «χώρους
φιλοξενίας», τους ταΐζουμε καλά τρεις φορές την ημέρα
(πρωινό-μεσημεριανό και βραδινό) και μετά από έναν μήνα περίπου
εκδίδεται μια «απόφαση απομάκρυνσής» τους (πρόκειται για μια διορία για
να φύγουν μόνοι τους από τη χώρα, με όλα τα στοιχεία κατά δήλωσή τους…)
και αφήνονται… ελεύθεροι! Αυτοί φυσικά δεν πάνε στις πρεσβείες τους για
να βγάλουν διαβατήρια και βέβαια δε φεύγουν από τη χώρα, αλλά
σουλατσάρουν στην Αθήνα. Όταν τύχει να τους ξαναπιάσουν δηλώνουν
διαφορετικά στοιχεία και επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο!
Όσο για εκείνους τους ελάχιστους που κάθε δυο-τρεις μήνες διαβάζουμε
ότι «απελάθηκαν αεροπορικώς 50 λαθρομετανάστες», πρόκειται για όσους
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ εγγράφονται στο «πρόγραμμα εθελοντικού επαναπατρισμού», πάνε
στην πρεσβεία τους κι εκεί δηλώνουν τα πραγματικά στοιχεία τους,
εκδίδουν διαβατήρια και επιστρέφουν στις πατρίδες τους δωρεάν (τα έξοδα
καλύπτονται κατά 75% από το σχετικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα και κατά 25% από
το ελληνικό δημόσιο). Συμπέρασμα: Οι μόνοι (απ’ αυτούς που
συλλαμβάνονται με την επιχείρηση «Ξένιος Ζεύς») που θα απελαθούν από τη
χώρα, είναι όσοι δηλώσουν συμμετοχή στο «πρόγραμμα εθελοντικού
επαναπατρισμού». Δηλαδή, ένας στους χίλιους! Άρα, ο «Ξένιος Ζεύς»
δικαιώνει την κωδική ονομασία του: θα τους φιλοξενήσουμε για κανα μήνα
στα «κέντρα φιλοξενίας», θα ξεκουραστούν, θα φάνε καλά και μετά θα τους
ξαναδούμε πάλι στα γνώριμα μέρη.