"Σου έμαθαν πως ταΐζοντας το θηρίο κερδίζεις χρόνο δελεάζοντας το... Στην πραγματικότητα αυτό, έχει ήδη στρέψει το βλέμμα του στο παιδί σου..."
Εάν κάποιος αποφασίσει, 1ον να διαβάσει και 2ον να κατανοήσει τους 5 θεμελιώδεις νόμους της ανθρώπινης βλακείας, θα καταλάβει γιατί τα περισσότερα κράτη του πλανήτη επικαλούνται ως πολίτευμά τους τη "δημοκρατία" (ανεξαρτήτως βέβαια εάν η πραγματικότητα μακράν απέχει). ...
Πιθανόν δε, αντιληφθεί κιόλας το λόγο οπού οι περισσότεροι αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται και να αυτοδιατυμπανίζονται ως δήθεν δημοκράτες, ο καθένας βέβαια για διαφορετικούς λόγους-οφέλη.
Η πραγματική δημοκρατία είναι ευγενές πολίτευμα και προϋποθέτει πραγματικούς ενεργούς πολίτες. Το ΚΡΑΤΟΣ ως ΠΟΛΙΤΕΙΑ υπάρχει για να υπηρετεί το ΈΘΝΟΣ, τη λαϊκή κοινότητα της φυλής, το υπέρτατο Εθνικό συμφέρον της Πατρίδας. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, απλώς κάποιοι καπηλεύονται τις λέξεις και διαστρεβλώνουν τις έννοιες, τους νόμους και τους θεσμούς, για να εξουσιάζουν με νομιμοφάνεια έναν λαό ώς διασπασμένη άμορφη οχλόμαζα. Ένα τέτοιο κράτος όμως θα μπορούσε κάλλιστα να έχει για σημαία του το σύμβολο ενός χρηματοπιστωτικού ιδρύματος.
Δεδομένου οτι η δημοκρατία είναι ποσοτικό πολίτευμα και το αποτέλεσμα της κάλπης συλλογικό, κατ'επίφαση "πολίτες" ορίζουν μια κατ'επίφαση "δημοκρατία". Τον ιδανικό τρόπο δηλαδή για να γαντζωθεί στην εξουσία με νομιμοφανή τρόπο ένα φαύλο και τυραννικό καθεστώς δημιουργώντας ένα πελατειακό κράτος ρουσφετοραγιάδων.
Όσον αφορά τη... "δημοκρατικότητα" του πολιτεύματος στην Ελλάδα, είναι γνωστό ότι η χρήση του όρου έγκειται στο γεγονός της διεξαγωγής εκλογών και μόνον. Το τι θα επακολουθήσει μετά την κάλπη και ποιοί δήθεν πολιτικοί "αντίπαλοι" θα συγκυβερνήσουν καπηλευόμενοι μια δήθεν "λαϊκή εντολή", συναθροίζοντας τα ποσοστά τους είναι... μια άλλη ιστορία. Ουδέποτε άλλωστε ελέγχθηκε Ελλαδική κυβέρνηση για δόλια υφαρπαγή ψήφων, κατα συνέπεια αποδεδειγμένη εξαπάτηση του εκλογικού σώματος με προεκλογικές υποσχέσεις και ψεύδη που αποτελούν βεβαίως και ξεδιάντροπο εμπαιγμό του Ελληνικού λαού.
Όλα λοιπόν γίνονται για να νομιμοφανεύσουν ένα καθεστώς συνδιαπλεκομένων συμφερόντων σε βάρος του κοινωνικού συνόλου το οποίο βασίζεται ασφαλώς στους"χρήσιμους" ηλίθιους. Τους αφελείς τηλεζομπίστας, τους κρατικοδίαιτους αιχμαλώτους και τους ρουσφετολάγνους ιδιοτελείς (παρτάκηδες).
Σύμφωνα με τα νεοταξικά πρότυπα ελέγχου των μαζών, ένα μεγάλο ποσοστό αδιάφορων ή αηδιασμένων απέχει πάντοτε απο την εκλογική διαδικασία διασφαλίζοντας και στεγανοποιώντας έτσι τις "κομματικές δεξαμενές" των εντεταλμένων ψηφοφόρων. Δεδομένου οτι "κοινή γνώμη" έχουν μόνο τα ψάρια, η διασπασμένη πλειοψηφία μετατρέπεται αυτομάτως και..."δημοκρατικά" σε... μειοψηφία.
Οι πέντε θεμελιώδεις νόμοι της ανθρώπινης βλακείας είναι οι εξής:
1. «Πάντα και αναπόφευκτα ο καθένας από μας υποτιμά τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν».
2. «Η πιθανότητα να είναι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ηλίθιο είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του ίδιου προσώπου». (Δεν έχει σημασία η ταξική του θέση ούτε η οικονομική του κατάσταση εαν πχ. είναι δικηγόρος ή δικαστικός εαν έχει πτυχία ή κατέχει θέση εξουσίας)
3. «Ένα ηλίθιο άτομο είναι ένα πρόσωπο που προκαλεί ζημιά σε ένα άλλο πρόσωπο ή ομάδα προσώπων χωρίς ταυτόχρονα να εξασφαλίζει κάποιο πλεονέκτημα για τον εαυτό του· πολλές φορές δε υφίσταται απώλειες και το ίδιο».
4. «Τα μη ηλίθια άτομα υποτιμούν πάντα τη βλαπτική ενέργεια των ηλίθιων ατόμων. Ιδίως οι μη ηλίθιοι ξεχνούν διαρκώς ότι σε οποιαδήποτε στιγμή και τόπο και σε οποιαδήποτε περίσταση η συναναστροφή και/ή ο συγχρονισμός με ηλίθια άτομα αποδεικνύεται ασφαλώς ένα σοβαρότατο σφάλμα. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η φράση: Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΗ».
( Ἡ ἔμφυτος τάσις τοῦ βλακός, ἐξικνουμένη συχνότατα εἰς ἀληθῆ μανίαν ὅπως ἀνήκῃ εἰς ἰσχυρὰς καὶ ὅσον τὸ δυνατὸν περισσοτέρας πάσης φύσεως ὀργανώσεις, ἐξηγεῖται πρώτον μὲν ἐκ τῆς εὐκολίας τῆς ἀγελοποιήσεως, εἰς ἣν μονίμως ὑπόκειται, λόγω ἐλλείψεως ἀτομικότητος (ἐξ οὗ καὶ τὸ μῖσος τοῦ κατὰ τοῦ ἀτόμου καὶ τοῦ ἀτομικισμοῦ), δεύτερον δὲ ἐκ τοῦ ἀτομικοῦ ζῳώδους πανικοῦ, ὑπὸ τοῦ ὁποίου μονίμως κατατρύχεται, ἐκ τοῦ δεδικαιολογημένου φόβου μήπως περιέλθη εἰς τὸ παντὸς εἴδους προλεταριάτον.- Εὐάγγελος Λεμπέσης – Ἡ Τεράστια Κοινωνικὴ Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ)
5. «Το ηλίθιο άτομο είναι ο πιο επικίνδυνος τύπος ανθρώπου που υπάρχει αφού εκτός του κακού που μπορεί να επιφέρει σε άλλους, πολλές φορές καταλήγει ακόμη και στην αυτοκαταστροφή. Το ουτοπικό νεφελώδες τοπίο στο οποίο αρέσκεται να "βοσκά" το μυαλό του αποτελεί μόνιμο καταφύγιο του απο την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που αρνείται πεισματικά και φυγόπονα να αντικρίσει αναζητώντας διεξόδους που καταλήγουν στην αυτοκοροιδία ή ακόμη και τον αυτοεξευτελισμό. Διακρίνεται για την ιδιοτέλεια, την αχαριστία αλλά και τη λαιμαργία για τα υλικά αγαθά που θεωρεί σύμβολα κοινωνικής καταξίωσης. Προτιμά να υποκρίνεται προκειμένου να είναι αρεστός και συνήθως ζεί στην αιχμαλωσία του φαίνεσθαι με έντονα στοιχεία Ναρκισσισμού».
Όλοι έχουμε υποπέσει σε λάθη. Η βασική διαφορά μεταξυ ενός βλάξ κι ενός ευφυή είναι ότι ο ευφυής είναι σε θέση να αντιληφθεί τα λάθη του (ικανότητα αντίληψης της πραγματικότητας), να τα παραδεχτεί και να τα διορθώνει, σε αντίθεση βέβαια με τον βλάξ οπου μετα μανίας επιμένει να υποστηρίζει κάθε ενέργεια του απο ενστικτώδη άμυνα. Ο συγκεκριμένος αυτός τρόπος δράσης προσδιορίζει επι της ουσίας τη θεμελιώδη διαφορά μεταξύ μιας χαζής ενέργειας-πράξης/απόφασης οπού απο λάθος υπέπεσε κάποιος λογικός σε αντίθεση με τη μόνιμη ηλιθιότητα οπου κατ'εξακολούθηση μαστίζει έναν βλάκα.
Ικανότητα κρίσης διαθέτουν και τα ζώα. Πολλά απο τα πρωτεύοντα θηλαστικά εξέλιξαν την ενστικτώδη κρίση σε εμπειρική/βιωματική. Αυτό σημαίνει οτι ακόμη και τα ζώα μαθαίνουν απο τα λάθη τους. Ο βλάξ αβιάστα λειτουργεί στις περισσότερες περιπτώσεις ενστικτωδώς ή εθισμένος σε κάποια συνήθεια. Ελλείψει ορθής σκέψης - κατα συνέπεια ορθολογικής κρίσεως - αναμασά και υποστηρίζει μετα μανίας ώς δήθεν δική του άποψη κάτι το οποίο κάπου άκουσε ή του μετέφεραν και αφελέστατα - αφιλτράριστα το υοθέτησε και με την σειρά του το αναπαράγει με ιδιαίτερη εμμονή ώς δική του γνώμη/άποψη. Η οποία μάλιστα ως "δική του" είναι και αδιαμφισβήτητα σωστή (!) για τον ίδιο. Ενώ αρέσκεται και αισθάνεται ασφαλής στον συναγελασμό και παθιάζεται με το οπαδιλίκη πολλές φορές καταλήγει σε καυγά, αφού αρέσκεται σε άγονες διαφωνίες στις οποίες με υπέρμετρο εγωισμό θεωρεί οτι επιβάλλεται μέσα απο ένα παραλήρημα ή συνειρμό "τρικυμίας εν κρανίω" που πιθανόν θεωρεί ως επιχειρηματολoγία του.
Εάν ο λαός ξεπεράσει τις ανασφάλειες και τον μικροαστισμό αντίληψης όπου σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό τον χαρακτηρίζει (ωχαδερφισμός, δηθενισμός) τότε θα συρρικνωθεί το φαινόμενο της αλληλοκοροϊδίας αναμεταξύ μας. Όταν ο μέσος χαχόλος αποφασίσει να βγεί απο το καβούκι της ιδιοτέλειας που τον διακρίνει, παραμερίσει τον ατομικό του μικρόκοσμο και το ψώνιο του image maker (δείξε στους άλλους οτι δήθεν περνάς καλά, αυτό θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα).
Τότε θα πάψουμε ως σύνολο να ωραιοποιούμε και να στρογγυλεύουμε την παρακμή μας, όπως τα Μ.Μ.Ε. της διαπλοκής επι σειρά ετών μας γαλούχησαν για να μας χειραγωγούν.Θα πάψουμε να κατεβάζουμε καθημερινά τον πήχη του συμβιβασμού με την εξαθλίωση, στην εξαναγκαστική εξορία του μεμονωμένου ιδιοτελή.
Όταν ανοίξουμε τα μάτια και αντιμετωπίσουμε κατάματα την αλήθεια, τη σκληρή πραγματικότητα... Μόνο τότε θα πάψει ο Εθνικός διχασμός, το καρκίνωμα του να συζητάμε ως όχλος και ελλείψει ορθής σκέψης να επικρατεί η ασυνεννοησία, διυλίζοντας τον κώνωπα και καταπίνοντας την κάμηλο να διαφωνούμε κιόλας για τα αυτονόητα...
Νικόλαος Ρήγος
