Βενιζέλος στο βιβλίο του περί Συνταγματικού Δικαίου: «Το Σύνταγμα δεν υιοθετεί τη δυνατότητα της δικαστικής απαγόρευσης πολιτικού κόμματος»
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος πέρα από αντιπαθής στο σύνολο των Ελλήνων και ενορχηστρωτής μαζί με τους Βορίδη, Δένδια, Αθανασίου, Σαμαρά, των πολιτικών διώξεων εναντίον της Χρυσής Αυγής είναι και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου. Έχει εκδώσει μάλιστα και βιβλίο, το οποίο διδάσκεται στους φοιτητές της Νομικής, οι οποίοι απορούν με το γεγονός ότι αυτά που γράφει ο Βενιζέλος δεν ...
συνάδουν με αυτά που γράφει περί Συνταγματικού Δικαίου. Σας παραθέτουμε το επίμαχο απόσπασμα μέσα από το βιβλίο του «Μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου» (Εκδόσεις Αντώνη Αντ. Ν. Σάκκουλα) σελ. 447 επ.:
«…Το Σύνταγμα δεν περιέχει ορισμό του πολιτικού κόμματος ούτε επιβάλλει συνταγματικούς περιορισμούς ή δικαστικά ελεγχόμενους σκοπούς στα πολιτικά κόμματα: κυρίως, δεν υιοθετεί τη δυνατότητα της δικαστικής απαγόρευσης πολιτικού κόμματος, η οποία απασχόλησε τις προπαρασκευαστικές εργασίες του άρθρου 29 στο πλαίσιο της Ε΄ Αναθεωρητικής Βουλής, σε αντίθεση προς το γερμανικό πρότυπο, που αναθέτει τη σχετική αρμοδιότητα στο Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο.
Οι ιστορικοί λόγοι που προκάλεσαν τον προβληματισμό αυτό, αλλά τελικά απέτρεψαν την εισαγωγή μιας τέτοιας πρόβλεψης στο ελληνικό Σύνταγμα είναι προφανείς. Η ελληνική νομοθεσία και η ελληνική ιστορική εμπειρία είχαν να επιδείξουν μία μακροχρόνια εχθρότητα απέναντι στο φαινόμενο του πολιτικού κόμματος, με αποκορύφωμα τη μετεμφυλιακή απαγόρευση του Κ.Κ.Ε., που ήρθη μόλις το 1974, με την πτώση της δικτατορίας του 1967-1974 και την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Από την άλλη πλευρά, οι πρόσφατες-τότε-εξελίξεις, η νωπή εμπειρία της δικτατορίας και η νομιμοποίηση του Κ.Κ.Ε. μετά από την πολύχρονη απαγόρευσή του καθιστούσαν αντιπαθές και ύποπτο οποιοδήποτε τέτοιο ενδεχόμενο.
Ακόμη και αν επιλεγεί στο μέλλον, από τον αναθεωρητικό νομοθέτη, η λύση της εισαγωγής Συνταγματικού Δικαστηρίου, αντί του ΑΕΔ του άρθρου 100Σ., αυτό, προκειμένου να διαφυλάξει το κύρος των κρίσεών του στα θέματα του ελέγχου της αντισυνταγματικότητας των νόμων, δεν θα πρέπει να διαθέτει αρμοδιότητες σχετικές π.χ. με τη λειτουργία της Βουλής, τις ρυθμιστικές αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας ή τη δράση και τη λειτουργία των κομμάτων. Η ρήτρα επομένως του άρθρου 29 παρ. 1 Σ. δεν θεσπίζει κριτήρια για τον έλεγχο των σκοπών, της ιδεολογικής και πολιτικής φυσιογνωμίας, του προγράμματος ή και του συλλογικού φρονήματος ενός πολιτικού κόμματος. Δεν εγκαθιδρύεται άλλωστε κάποια διαδικασία στο πλαίσιο της οποίας να είναι δυνατή η προσφυγή σε έναν τέτοιο έλεγχο. Η λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος (ως συστήματος θεσμών, διαδικασιών, δικαιωμάτων και νοοτροπίας) ή είναι ελεύθερη ή δεν υφίσταται καθόλου…»
Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο πραγματικά περιττεύει... Τα είπε όλα, μέσα από το βιβλίο του, ο Βενιζέλος.
