Δύσκολες μέρες περνάει το κόμμα της Κουμουνδούρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις ημέρες βρέθηκε εν μέσω σοβαρών αναταράξεων, λόγω των υποψηφιοτήτων για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Οι υποψηφιότητες που ξεκίνησαν τις αντιδράσεις ήταν αυτές του Βουδούρη και του Καρυπίδη, αφού ο ...
μεν Βουδούρης έχει ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο, ενώ ο Καρυπίδης τόλμησε, ως δημοσιογράφος, να δώσει βήμα στην Χρυσή Αυγή.
Εν τέλει ο ΣΥΡΙΖΑ έκλινε το γόνυ στην ξενοκρατία, αποσύροντας την στήριξη στον Καρυπίδη, υπακούοντας έτσι τις προσταγές της Αμερικανοεβραϊκής Επιτροπής, ενώ σιώπησε στην περίπτωση του μνημονιακού Βουδούρη υπακούοντας στις μνημονιακές υποχρεώσεις του κόμματος.
Εδώ και καιρό στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχει δημιουργηθεί μία δήθεν αντιπολίτευση, στα πλαίσια που κάποτε στο ΠΑΣΟΚ υπήρχε το «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ. Μία αντιπολίτευση που φροντίζει ώστε να μένουν στο «μαντρί» οι ψηφοφόροι που είναι δυσαρεστημένοι από τις κεντρικές επιλογές του κόμματος, προβάλλοντας μονίμως την αντίθετη άποψη. Αυτή στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η «Αριστερή Πλατφόρμα», στην οποία ηγείται ο Λαφαζάνης, ο οποίος έχει μόνιμες διαφωνίες με τον Τσίπρα, αλλά ποτέ δεν αντιδρά, πέρα από κάποιες συνεντεύξεις και κάποιες δηλώσεις.
Στα πλαίσια αυτών των ψεύτικών αντιδράσεων, όμως, δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε ότι σε κάποιες από αυτές τις δηλώσεις ακούγονται αλήθειες, παρά το γεγονός ότι οι προθέσεις είναι – τουλάχιστον – αμφισβητήσιμες. Ο Λαφαζάνης, λοιπόν, σε δηλώσεις του είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «έλλειμμα στο κατά πόσο ξέρει τι θα κάνει την επόμενη ημέρα», ενώ επιτέθηκε και στην ηγεσία του κόμματος λέγοντας πως «η μάχη δεν κερδίζεται με αναδίπλωση, όταν είσαι γονυκλινής, όταν κάνεις εκπτώσεις και όταν συμβιβάζεσαι με αυτούς που θέλεις να νικήσεις».
Βέβαια, παρότι ο Λαφαζάνης με τα λόγια του καταδεικνύει πλήρως την συστηματοποίηση και πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μας λέει τι κάνει και ο ίδιος εκεί μέσα. Και τι να πει, βεβαίως, αφού αποτελεί το «δίχτυ ασφαλείας», προκειμένου να μην εγκαταλείψει μαζικά ο κόσμος το νέο ΠΑΣΟΚ, που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ.
