Ο ορισμός του αίσχους είναι ίσως επιεικής για να περιγράψει την άθλια και εμετική κατάσταση που επικρατεί στο εξάμβλωμα της Δημόσιας Τηλεόρασης (ΔΤ), το οποίο βγήκε από το πτώμα της ΕΡΤ.
Ένα κανάλι, πληρωμένο ΚΑΙ από τους οπαδούς και τους ψηφοφόρους της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, αυτό όμως δεν εμποδίζει την εμπάθεια, την αλητεία και την παραπληροφόρηση να ξεχειλίζουν ...
στα δελτία «ειδήσεων», τα οποία συναγωνίζονται επάξια σε λάσπη και ψευδολογία τα ιδιωτικά κανάλια εις ό,τι αφορά την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Η ΔΤ, που όχι μόνο αρνείται να δώσει βήμα σ΄ένα λαοφιλές Πολιτικό Κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου αλλά το λοιδορεί χυδαία σε καθημερινή βάση, βλέπει περισσότερο χρήσιμο και εποικοδομητικό για την Δημοκρατία να παρουσιάζει αλογόκριτες και εξ ολοκλήρου τις απόψεις των δολοφόνων της Κόκκινης τρομοκρατίας.
Έτσι, τα «σαΐνια» της ΔΤ, που… πασχίζουν για την «ενημέρωση» του Ελληνικού Λαού, φρόντισαν στο μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων της Δευτέρας να προβάλλουν ΟΛΟΚΛΗΡΟ το βίντεο με τις δηλώσεις μέσω «ότο κιου» του Ξηρού. Οι ίδιοι που «ανησυχούσαν» για τα παιδιά των Χρυσαυγιτών και ούτε λίγο ούτε πολύ ζητούσαν δικαστική παρέμβαση (!) για να «προστατευθούν» τα παιδιά από τις ιδέες των γονιών τους δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα να προβάλλουν το «διάγγελμα» ενός κατά συρροή δολοφόνου μέρα μεσημέρι, την ώρα που αρκετά παιδιά βλέπουν τηλεόραση! Για τέτοια αλητεία μιλάμε, από τους υπεύθυνους ενός τηλεοπτικού δίαυλου ο οποίος έχει μεν ελάχιστη τηλεθέαση, ως φερέφωνο της κυβέρνησης, αλλά πληρώνεται από το υστέρημα όλων των Ελλήνων μέσω του τηλεοπτικού χαρατσιού.
Οι γελοίοι μισθοφόροι της κυβέρνησης Σαμαρά που εξευτελίζονται καθημερινά με τους αήθεις και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, ερχόμενοι έτσι σε πλήρη αντίθεση και ρήξη με την Λαϊκή διάθεση και θέληση, προπαγανδίζουν τις θέσεις των δολοφόνων της 17 Ν.
Η ΔΤ δεν είναι δημόσια, αλλά κυβερνητική τηλεόραση. Συν τοις άλλοις, κλείνει και το μάτι στην κόκκινη τρομοκρατία δείχνοντας ότι στον απαίσιο κόσμο της ψευτοδημοκρατίας τους οι μόνοι που δεν δικαιούνται να έχουν άποψη είναι οι Εθνικιστές.
Γιώργος Μάστορας
