Τα "φυτά" της ΚΝΕ τρέμουν την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ


Αν και οι απόκριες πέρασαν, οι μουτσούνες των μπολσεβίκων παραμένουν αναλλοίωτες, καθώς μέσα στην ιστορική ροή του χρόνου παραμένουν οι πιο αυθεντικοί (και ανθεκτικοί) μασκαράδες… Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που τα ‘‘φυτά’’ της ΚΝΕ καταφέρονται εναντίον της ...



ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Τα εναπομείναντα πρόβατα του σταλινικού απολιθώματος του Περισσού, για μια ακόμα φορά, βγάζουν τον απύθμενο κομπλεξισμό τους εναντίον του Εθνικού Λαϊκού Κινήματος. Στις αθλιότητες περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, και κατηγορίες ότι οι χρυσαυγίτες στα σχολεία είναι «τα μεγαλύτερα καρφιά της τάξης και τα αγαπημένα παιδιά των διευθυντών», ότι τα μέλη της ΚΝΕ δεν φοβούνται την πολιτική αντιπαράθεση με κανένα πολιτικό χώρο, ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ αδυνατεί να αντιπαρατεθεί με πολιτικούς όρους και γι’ αυτό καταφεύγει στο ρουφιανιλίκι.
Συνεχίζοντας το παραλήρημά τους, μας χαρακτηρίζουν ότι είμαστε «πολιτικός αντίπαλος βρώμικος και αδίστακτος που δεν έχει μπέσα», ότι είμαστε «κόμμα του συστήματος» και κάνουμε « τον νταή με τις πλάτες του κράτους και των μηχανισμών του» ενώ τελειώνουν με τα γνωστής φαιδρής εμπνεύσεως καλέσματα για αντιφασιστική δράση. Το ότι τα ‘‘φυτά’’ αυτά είναι έρμαια ενός θνησιγενούς κόμματος, το οποίο είναι αμφίβολο για το αν θα προλάβει να συμπληρώσει 100 χρόνια ζωής, δεν σημαίνει ότι πρέπει να μένουν αναπάντητες οι ψευτιές τους. Το να μιλούν για ‘‘καρφιά’’ οι οπαδοί ενός κόμματος, και πολύ περισσότερο μιας ιδεολογίας, η οποία έκανε το ρουφιανιλίκι και το κάρφωμα μεθόδευση, επάγγελμα και κοινωνική επιστήμη πάει πολύ. Ο κομμουνισμός καλλιέργησε μια απίστευτα αρρωστημένη νοοτροπία, η οποία οδήγησε σε μια κοινωνία καταδοτών και σπιούνων, στην προσωποποίηση της φοβίας, όπου το παιδί που ‘‘κάρφωνε’’ τους γονείς του, στην ασφάλεια, γιατί κράτησαν λίγο σιτάρι παραπάνω αντί να το παραδώσουν όλο στον ‘‘συνεταιρισμό’’, παρασημοφορούταν από το ανάλγητο και απάνθρωπο μπολσεβικικό καθεστώς! Σκασμός, λοιπόν, θρασύδειλα υποκείμενα που θα μιλήσετε εσείς για ιδιότητες, τις οποίες το εθνοπροδοτικό, αντιλαϊκό, απάνθρωπο και διεστραμμένο κόμμα σας τις έχει σπουδάσει επί δεκαετίες. Το ποιος φοβάται την πολιτική αντιπαράθεση φαίνεται από το γεγονός ότι, σαν ‘‘κότες λυράτες’’, αποφεύγουν συστηματικά την ανταλλαγή απόψεων και επιχειρημάτων, αρνούμενοι να μας αντιμετωπίσουν σε διάλογο τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό.
Επανερχόμαστε στα περί ‘‘ρουφιανιάς’’ και απαντούμε στους κατάπτυστους λακέδες της αλήστου μνήμης Σοβιετικής Ένωσης, ότι όταν οι ιδεολογικοί μας πρόγονοι, της ΕΟΝ, πολεμούσαν στα βουνά της Βορείου Ηπείρου τον Ιταλό εισβολέα, οι δικοί τους ιδεολογικοί πρόγονοι, δια στόματος ενός από τα μεγαλύτερα αποβράσματα που ξέρασε αυτό το Έθνος, του Νίκου Ζαχαριάδη, χαρακτήριζαν το έπος του 1940 ως ‘‘κατακτητικό πόλεμο’’. Και επειδή οι μπολσεβίκοι είναι οι μέτρ του ψέματος και της μισής αλήθειας, δεν αναφερόμαστε στην πρώτη επιστολή Ζαχαριάδη, αλλά στις δυο επόμενες, όπου το θλιβερό και υπάκουο αυτό σκυλάκι του Στάλιν, υπακούοντας πλέον στα κελεύσματα της Γ’ Διεθνούς και την συμμόρφωση με το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότωφ, έγραψε τα όσα κατάπτυστα υποστήριζε. Οι ουτιδανοί, αδίστακτοι, τυχάρπαστοι και άτιμοι προδότες, οι οποίοι σε περίπτωση εισβολής της Σοβιετικής Ένωσης θα άνοιγαν τα... πόδια τους, ας βγάλουν και πάλι το σκασμό όταν ομιλούν για τον Πατριωτισμό και την Εθνική ευαισθησία των Χρυσαυγιτών. Για να έχεις «μπέσα» και φιλότιμο, για να μην είσαι βρώμικος στις μεθοδεύσεις σου, πρέπει να διαθέτεις κάποιες Έννοιες και Αξίες ξεκάθαρα Ελληνικές όπως η Φιλοπατρία, η Αξιοπρέπεια, η Αλληλεγγύη μεταξύ όμαιμων, η Τιμή, η Συντροφικότητα, οι οποίες για τα ορφανά του Στάλιν, του Μπέρια, του Μπέλα Κούν και του Έρενμπουργκ αποτελούν δοχείο βραδινής ούρησης… Το ποιος «είναι κόμμα του συστήματος και το ποιος κάνει τον νταή με τις πλάτες του κράτους και των μηχανισμών του» τους το επιστρέφουμε στην αποτρόπαια και βλακώδη όψη τους.
Γιατί αυτό το σιχαμένο, ξοφλημένο και ουσιαστικά τελειωμένο (από)κόμμα αποτελεί την επιτομή του συστημικού κομματικού σχηματισμού. Επί χρόνια έπαιρνε σωρηδόν, τις κρατικές επιχορηγήσεις, έστηνε κομματικές επιχειρήσεις και κινήθηκε με αρμονία μέσα στις δομές της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, δείχνοντας ότι συνδέεται με την αστική δημοκρατία, όπως το νύχι με το κρέας. Την ίδια στιγμή το μόνο Γνήσιο, Λαϊκό Επαναστατικό Κίνημα της Ελλάδος, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, λοιδορείται και κατασυκοφαντείται σε καθημερινή βάση απ’ όλο το υπηρετικό προσωπικό του καθεστώτος: Πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ, κοινωνικοί φορείς κλπ. Αποτελεί απύθμενο θράσος να κάνουν κάλεσμα «προς όλους τους γονείς και σε κάθε τίμιο εκπαιδευτικό να απομονώσουν τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και τους υποστηρικτές της μέσα στο σχολείο», οι νοσηροί δέκτες μιας πεθαμένης και σαπισμένης ιδέας, η οποία έδρασε ως πνευματικό και ψυχικό δηλητήριο. Τι δουλειά μπορούν να έχουν οι μεροκαματιάρηδες γονείς με το Καπιταλιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ); ΄Αν ως ‘‘τίμιους εκπαιδευτικούς’’ εννοούν τους άθλιους εκείνους ‘‘συντρόφους’’ τους, οι οποίοι φρόντισαν να παράγουν ανιστόρητα ‘‘τούβλα’’ στις σχολικές αίθουσες καγχάζουμε, αλλά και αηδιάζουμε, με την αναίδεια και την ασχετοσύνη τους. Όσο για το τσάκισμα του φασισμού που επικαλούνται, στο απελπισμένο και φτηνό κάλεσμά τους, είμαστε εδώ και τους περιμένουμε. Τους περιμένουμε, όπως οι Ισπανοί Εθνικιστές περίμεναν τα κόκκινα απάτριδα καθάρματα στον εκεί εμφύλιο πόλεμο, το 1936.Τότε που η περιβόητη ‘‘πασιονάρα’’ είπε το ‘‘νο πασαράν’’ (δεν θα περάσετε), αλλά οι φαλαγγίτες απάντησαν και πολύ περισσότερο έπραξαν - το «θα περάσουμε, περάσαμε κιόλας»!
Και για να έρθουμε σε εγχώρια δεδομένα, το 2013 δεν είναι 1944 για να σφάζουν ανενόχλητοι γυναικόπαιδα στον Μελιγαλά, κάτω από την ανοχή των τότε αστών πολιτικών. Τώρα υπάρχει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ για να ανασύρει την Ιστορική Μνήμη από την σκόπιμη λήθη, για να σφυρηλατήσει ένα Αυθεντικό Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα, να απαλλάξει την Πατρίδα και τον Λαό από την καπιταλιστική σκλαβιά και την κομμουνιστική υποκρισία. Όσο για τα ‘‘φυτά’’ της ΚΝΕ, τους πληροφορούμε ότι δεν είναι άξιοι ούτε για το σάλιο μας. Απλώς, ας το βουλώσουν και ας επιστρέψουν στην νοσηρή νοσταλγία του παρακμιακού τους κόσμου, ο οποίος απωλέσθη οριστικά…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ