Μάθημα οικονομικής ιστορίας: «Η υπερφορολόγηση καίει αυτούς που την επιβάλλουν»

http://www.xryshaygh.com/resources/images/news/eforia.jpg
Αποτελεί ένα οικονομικό φαινόμενο που επαναλαμβάνεται στην ανθρώπινη κοινωνία και ιστορία. Η επιβολή εξαιρετικά υψηλής φορολόγησης επάνω στην δημιουργηθείσα, με προσωπική και οικογενειακή εργασία δεκαετιών, περιουσία των πολιτών από εκείνους που έχουν αναλάβει τις τύχες του, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποσάθρωση της νομιμότητας του καθεστώτος αυτού στα μάτια των πολιτών του με επακόλουθο την τελική του πτώση. ...




Η απόκτηση πλούτου όχι μέσω της δημιουργίας νέου πλούτου, το λεγόμενο μεγάλωμα της πίτας, αλλά μέσω της υφαρπαγής νομοθετικά (με την αύξηση των φορολογικών συντελεστών πχ. του ΦΠΑ κτλ.), νόμιμα αλλά όχι ηθικά (με πολιτικές και επιχειρηματικές απατεωνιές) ή σφετεριστικά (με τα επιβαλλόμενα χαράτσια) του υπάρχοντος πλούτου που έχει δημιουργηθεί από τον κόπο άλλων, αργά ή γρήγορα προκαλεί την αντίδραση και την αντίσταση αυτού του οποίου η περιουσία υφαρπάζετε ή του οποίου η εργασία δεν αποδίδει πλέον στον ίδιο ούτε στο ελάχιστο γιατί το όποιο οικονομικό όφελος κατευθύνεται αλλού. Μέσα στο πλαίσιο αυτό πρέπει να δούμε και την σημερινή πολιτική που επιβάλλεται στην Ελλάδα και τους πολίτες της. Μια φορομπηχτική πολιτική που εξαθλιώνει το νόημα της εργασίας και της πραγματικής επιχειρηματικής δημιουργίας, ενώ υφαρπάζει περιουσίες κρατικές και ιδιωτικές για τις οποίες εργάστηκαν σκληρά (πολύ σκληρά) οι προηγούμενες γενιές.
Και όλα τα αυτά, μετά από το «ξεκοκάλισμα» των υγειών επιχειρηματικών και βιομηχανικών τομέων που έδιναν εκατοντάδες χιλιάδες δουλειές από τους φυτευτούς επαγγελματίες εργατοπατέρες στις δεκαετία του ’80 και του ’90, τον σταδιακό δανεισμό του δημοσίου σε όλο και μεγαλύτερα μεγέθη με πρόσχημα την κάλυψη όλο και νέων αναγκών και εξόδων, την κατασκευή ιδιωτικών ουσιαστικά σταδίων ή μεγάρων μουσικής αλλά με κρατικά λεφτά, την ανάληψη παγκόσμιων αθλητικών διοργανώσεων και βεβαίως της Ολυμπιάδας με κόστος μέχρι και σήμερα ανυπολόγιστο για το Ελληνικό δημόσιο προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων, της μεθοδευμένης καθοδήγησης του κόσμου στην ψυχολογία του εύκολου κέρδους είτε με τις άφθονες αγροτικές επιδοτήσεις είτε με την παραμυθένια χρηματιστηριακή αγορά, την μεθοδευμένη εξαΰλωση των άλλοτε εύρωστων αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, των θησαυροφυλακίων των κρατικών τραπεζών και του κρατικού χρυσού, αλλά και όλων των ταμειακών ή άλλων συσσωρευμένων «τιμαλφών» του Ελληνικού κράτους.
Εδώ πρέπει να τονίσουμε για πολλοστή φορά και την τεράστια έμμεση φορολογία που επιβάλλουν στην Ελληνική κοινωνία και οικονομία τα εκατομμύρια των παράνομων μεταναστών που δεν φορολογούνται, διοχετεύουν εκτός χώρας τα έσοδά τους και ρημάζουν τις νόμιμες επιχειρήσεις, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, το σύστημα υγείας, το σύστημα παιδείας. Καταστρέφουν την κοινωνική συνοχή και ομοιογένεια του Ελληνικού Έθνους, αποτελούν κοιτίδες μεταδοτικών ασθενειών, χρήσεις ναρκωτικών και εγκληματικότητας. Ενώ δεν αποκλείεται στο άμεσο (!) μέλλον, να διεκδικήσουν μέσω οχημάτων όπως αυτό που απεργάζονται οι Σόρρος και Γιώργος-Τζέφρυ Παπανδρέου, δηλαδή της κατασκευής δεκάδων χιλιάδων κατοικιών για την στέγαση όλων αυτών των λαθραίων σε άνετες κατοικίες και διαμερίσματα με όλες τις οικιστικές και ρυμοτομικές υποδομές, την de-facto κατοχή και περιοχών της πατρίδας μας.
Παράλληλα, η πραγματική οικονομία και ειδικά ο πρωτογενής της τομέας που είναι και ο πρωταρχικός μοχλός δημιουργίας πλούτου έχει πάψει εδώ και καιρό να λειτουργεί όπως πρέπει για να μπορεί να στηρίξει ουσιαστικά ένα κράτος. Η οικονομία μεταφέρθηκε στοχευμένα στο πεδίο της εικονικής πραγματικότητας με τα τραπεζικά δάνεια, τα κρατικά ή ευρωπαϊκά πακέτα και τα άλλα κονδύλια να αποτελούν τον μοναδικό στόχο των επιχειρηματικών σχημάτων. Τα οποία και διαγκωνίζονταν για το ποιο θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι αυτής της πίτας και όχι για το ποιο θα επεκταθεί αυτοδύναμα και θα δημιουργήσει πραγματική επιχειρηματική υπεραξία. Τώρα που η στρόφιγγα οξυγόνου της εικονικής αυτής οικονομίας έχει κλείσει, φαίνεται και η γύμνια του όλου συστήματος το οποίο αδυνατεί να συντηρηθεί. Τελευταία σανίδα σωτηρίας, η υπερφορολόγηση και η υφαρπαγή των όποιων εναπομεινάντων δεδουλευμένων στις μεταπολεμικές δεκαετίες περιουσιακών στοιχείων του ιδίου και των πολιτών του. Τελικό ιστορικό επακόλουθο, η ενεργός αντίσταση του Ελληνικού Λαού.
 
Οικονομικός Παρατηρητής